Knoblauch z Oilers próbuje znaleźć szansę dla „niewykorzystanego” Evandera Kane’a – Sportsnet.ca

MONTREAL – Problemy z trenerem nigdy całkowicie nie znikają, nawet jeśli twój zespół ma rekordową passę dziewięciu meczów z rzędu, jak ma to miejsce w przypadku drużyny Edmonton Oilers Chrisa Knoblaucha.

Na jego passę złożyły się aż trzy porażki w ostatnich 20 meczach Edmonton Oilers, ale nawet Knoblauch zdaje sobie sprawę, że zmarnował zawodnika wartego 5,1 miliona dolarów na stratę Evandera Kane’a w trzeciej linii.

Gdy Oilers przybędą do Montrealu na Hockey Night w Kanadzie w sobotę, jest to kwestia, która trafia na listę priorytetów Knoblaucha, gdy druga drużyna złożona z Leona Draisaitla, Ryana McLeoda i Warrena Foegele zaczyna się uspokajać.

„Jeśli chodzi o kwestie, niestety mecz nie był identyczny z sytuacją, w jakiej znajdował się on (Kane)” – powiedział Knoblauch. „Linie działają. (Wygrywamy). Jego czas na lodzie trochę się skrócił, biorąc pod uwagę, że gra na drugiej potędze, a oni nie dostają zbyt dużo czasu i nie zabija już (rzuty karne). A teraz jest na trzeciej linii…

„Tak, obecnie jest on w niewystarczającym stopniu wykorzystywany”.

Kane był najlepszym napastnikiem Edmonton w pierwszych 15 meczach, kiedy drużyna wkopywała się w dołek, z którego już prawie się wydostała. Potem doznał kontuzji, a kiedy zespół znalazł zwycięskie zgranie, znalazł się poza czołową szóstką.

Czasami tak bywa.

„Graliśmy świetnie. „Wróciliśmy do miejsca, w którym wyobrażaliśmy sobie siebie na początku roku – po sezonie” – powiedział Kane, kiedy usiedliśmy z nim przed zwycięstwem w dogrywce w Detroit. „Prawdopodobnie wrócimy do gry pierwszej trójki (na Pacyfiku), czyli tam, gdzie naszym zdaniem należymy. Wygraliśmy 16 z ostatnich 19 meczów. A więc wszystko się toczy.

Ale…

Kiedy masz 30-bramkowego zawodnika grającego na linii z przebiegłym Derrickiem Ryanem, naturalnym środkowym czwartej linii i ofensywną czarną dziurą, jaką jest Connor Brown (tylko trzy asysty w 31 meczach), można śmiało powiedzieć, że Twoja inwestycja jest marnować się.

Kane zdobył punkty zaledwie w trzech z ostatnich 16 meczów (3-1-4). We wtorek w Chicago rozegrał najniższy w sezonie wynik 13:23, a w Detroit spędził 15:27 minut. Jego linia zanotowała pechowy wynik -2 po dwóch głupich bramkach zdobytych przez Detroit – interwencji bramkarza i odbiciu łyżwy Darnella Nurse – ale potem Kane był bliski zdobycia zwycięzcy meczu na 12 sekund przed końcem, ale gra została (słusznie) rozstrzygnięta podanie ręką Rayyana.

W tym roku strzelił 14 goli i 24 punkty w 37 meczach, nadal utrzymując 30-bramkową przewagę, mimo że spadł do dolnej szóstki.

„Oczywiście nie dostanę takich samych szans, jakie miałem w pierwszej części sezonu. Myślę, że to na pewno ma znaczenie. To nie pomoże niczyjej produkcji” – powiedział Kane. „Kiedy tak naprawdę nie grasz na grę w przewadze i nie zabijam rzutów karnych”. Od tej chwili możliwości są ograniczone. Muszę po prostu spróbować jak najlepiej wykorzystać to, co dostaję.

Z pewnością jako weteran rozegrany w 890 meczach NHL już przez to przechodził?

„Nie” – powiedział Ken. „Szczerze mówiąc, nigdy w swojej karierze nie miałem takich możliwości, nawet na pierwszym roku.

Naciśnij Kena, a on będzie wiedział, że to nie jest odpowiedni moment.

„Dla mnie teraz mniej znaczy więcej – co wychodzi z moich ust” – powiedział ze śmiechem.

Tak. Jeśli on tego nie powie, zrobimy to.

W drużynie, która potrzebuje każdej grama fizyczności, pogrzebanie gościa z 30 trafieniami, który prowadzi zespół pod względem trafień, prawdopodobnie nie jest najlepszą strategią. Knoblauch doskonale o tym wie.

„Bez wątpienia” – stwierdził trener. „Widziałem to trochę, kiedy tu przybyłem, przez pierwsze dwa lub trzy tygodnie. Był prawdopodobnie naszym najlepszym zawodnikiem. Był fizyczny, dobry w defensywie, po prostu nadawał ton grze. Potem niestety pojawiły się pewne problemy z jego zdrowiem.”

„Zmagał się z kontuzjami, opuścił treningi, jego gra nie wyglądała tak, jak powinna. Jest oczywiście bardzo dobrym hokeistą i bardzo na niego liczymy. W tej chwili nie gra najlepiej, jak potrafi”. Ale jego stan się poprawia, więc się poprawia”.

Do tego samego stosu możesz dodać Sama Gagnera, jako produktywnego zawodnika, który stracił pracę z powodu kontuzji. Teraz nie może wrócić do składu.

Poznając Knoblaucha i jego styl trenerski, widzimy trenera, który konsekwentnie kieruje się mottem „Nigdy nie zmieniaj zwycięskiego składu”. Trzeba powiedzieć: on wygrywa i za to płacą trenerowi.

Ale to dopiero styczeń, a (walenie w drewno) Oilers pozostają zdrowi jako zespół.

Kurczę, Filip Broberg nie potrafi nawet oddać strzału drużynie defensywnej, która do tej pory przegrała tylko trzyosobowy mecz z powodu kontuzji.

Trener będzie więc musiał to rozgryźć, jeśli fizyczna natura tego sportu go nie rozumie.

Z czterema golami i dziewięcioma punktami w 18 meczach Gagner zasługuje na miejsce w składzie przed kilkoma graczami. Włącznie z Brownem, którego dobra robota w wykonywaniu rzutów karnych to obecnie jedyna rzecz dzieląca go od loży prasowej.

I Kena? Ken Holland pozyskał 30-go gola, aby uhonorować jedną ze swoich elitarnych pozycji, a jednocześnie chronić przed muchami.

Żadnego z tych celów nie uda się osiągnąć po 14 minutach gry na lodzie na trzeciej linii.