Kardynał został skazany za defraudację w głównym watykańskim procesie finansowym i skazany na pięć i pół roku więzienia

WATYKAN (AP) – W sobotę sąd watykański skazał kardynała za defraudację i skazał go na pięć i pół roku więzienia na mocy jednego z kilku orzeczeń wydanych w złożonym procesie finansowym, który ujawnił brudy państwa-miasta i przetestował jego uczciwość. System.

Kardynał Angelo Becciu, pierwszy kardynał sądzony przez Watykański Trybunał Karny, został uniewinniony od kilku innych zarzutów, a jego dziewięciu współoskarżonych otrzymało mieszane wyroki w sprawie niektórych wyroków skazujących i kilku uniewinnień z prawie 50 zarzutów postawionych im podczas 2 1 /2-letni okres próbny. .

Prawnik Becciu, Fabio Viglione, powiedział, że szanuje orzeczenie, ale złoży od niego apelację.

Prokurator Alessandro Didi powiedział, że wynik „pokazuje, że mieliśmy rację”.

Proces dotyczył inwestycji Sekretariatu Watykanu o wartości 350 milionów euro w rozbudowę dawnego magazynu Harrodsa i przekształcenie go w luksusowe apartamenty. Prokuratorzy zarzucili, że watykańscy mnisi i brokerzy zagarnęli dziesiątki milionów euro z opłat i prowizji od Stolicy Apostolskiej, a następnie szantażowali Stolicę Apostolską na 15 milionów euro, aby zrzekła się kontroli nad budynkiem.

Becciu został oskarżony o defraudację w dwóch częściach londyńskiego porozumienia, za co grozi mu do siedmiu lat więzienia.

Ostatecznie został skazany za defraudację wynikającą z pierwotnej inwestycji Watykanu na kwotę 200 mln euro w fundusz inwestujący w nieruchomości w Londynie. Sąd zdecydował, że prawo kanoniczne zabrania wykorzystywania majątku kościelnego do takich spekulacyjnych inwestycji.

Raffaele Mincioni, włoski broker z siedzibą w Londynie, który zarządzał funduszem, również został skazany za defraudację. Jego prawnicy natychmiast ogłosili apelację, stwierdzając, że nie wierzą, że pośrednik, który przejął pieniądze Watykanu od szwajcarskich banków, może zostać uznany za winnego i skazany na pięć i pół roku więzienia za „okultystyczne prawo kanoniczne”, o którym Mincione, jak stwierdził Mincione, dopiero się dowiedział. o sobotę.

Becciu został także skazany za defraudację za przekazanie 125 000 euro ze środków Watykanu na rzecz organizacji charytatywnej prowadzonej przez jego brata na Sardynii i wykorzystanie środków Watykanu do opłacenia analityka wywiadu, który z kolei został skazany za wykorzystanie tych funduszy dla siebie.

Proces wzbudził pytania o praworządność w państwie-mieście i władzę Franciszka jako monarchy absolutnego, biorąc pod uwagę, że dysponuje on najwyższą władzą ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, z której korzysta w sposób, który zdaniem obrony zagraża uczciwemu procesowi.

Obrońcy pochwalili uczciwość sędziego Giuseppe Pignatoniego i stwierdzili, że byli w stanie obszernie przedstawić swoje argumenty. Ubolewali jednak, że przestarzałe zasady proceduralne Watykanu dawały prokuratorom ogromną swobodę w zatajaniu dowodów i prowadzeniu dochodzenia niemal bez przeszkód.

Andrea Tornielli, redaktor naczelna Watykanu, stwierdziła, że ​​orzeczenia świadczą o poszanowaniu praw oskarżonych.

„Wynik tego procesu mówi nam, że rzeczywiście sędziowie sądu działali z pełną niezależnością, opierając się na dokumentach i zeznaniach świadków, a nie na przygotowanych teoriach” – napisał w artykule dla „Watykanu News”.

Prokuratorzy zażądali kar więzienia od trzech do 13 lat i odszkodowania w wysokości ponad 400 milionów euro, próbując odzyskać szacunkowo 200 milionów euro, jak mówią, Stolica Apostolska straciła na złych umowach.

Ostatecznie sąd uniewinnił wielu podejrzanych z kilku głównych zarzutów, w tym oszustw, korupcji i prania pieniędzy, stwierdzając w wielu przypadkach, że przestępstwa po prostu nie miały miejsca.

Nakazał jednak konfiskatę 166 mln euro i zapłatę odszkodowań cywilnych na rzecz urzędów Watykanu w wysokości 200 mln euro. Jeden z oskarżonych, były sekretarz Becchio, prałat Mauro Carlino, został całkowicie uniewinniony.

Proces był początkowo postrzegany jako przejaw reform finansowych Franciszka i jego chęci rozprawienia się z rzekomymi przestępstwami finansowymi w Watykanie. Jednak w pewnym stopniu nadszarpnęło to reputację Stolicy Apostolskiej poprzez ujawnienie wendet, szpiegostwa, a nawet płacenia okupu na rzecz islamskich bojowników.

Duża część sprawy londyńskiej opierała się na przekazaniu nieruchomości przez jednego londyńskiego brokera, Mincione, innemu pod koniec 2018 r. Prokuratorzy zarzucają, że drugi pośrednik, Gianluigi Torzi, oszukał Watykan manewrując w celu zapewnienia pełnej kontroli nad posiadanym budynkiem. tylko zrezygnował. Kiedy Watykan zapłacił mu 15 milionów euro.

Dla prokuratorów watykańskich oznaczało to szantaż. Dla obrony – i brytyjskiego sędziego, który odrzucił wnioski Watykanu o przejęcie majątku Torziego – było to wynegocjowane odejście od prawnie wiążącej umowy.

Sąd ostatecznie skazał Torziego za kilka zarzutów, w tym wymuszenie, i skazał go na sześć lat więzienia. Mincione został uniewinniony między innymi z powodu zawyżenia ceny budynku przy zakupie go przez Watykan.

Nie było jasne, gdzie podejrzani spędzą czas, jeśli wyroki zostaną podtrzymane w postępowaniu odwoławczym. W Watykanie znajduje się więzienie, ale miejsce pobytu Torziego nie było od razu znane i nie było jasne, w jaki sposób i czy inne kraje dokonają ekstradycji oskarżonych w celu odbycia jakiejkolwiek kary.

Byli szefowie watykańskiej agencji wywiadu finansowego Tommaso De Rosa i Rene Brulhart zostali uniewinnieni od głównego zarzutu nadużycia władzy. Uznano ich jedynie za winnych niezgłoszenia prokuraturze podejrzanej transakcji z udziałem Torziego i ukarano ich grzywną w wysokości 1750 euro.

Argumentowali, że nie mogą poinformować prokuratorów watykańskich o transakcji, ponieważ proces transgranicznego gromadzenia informacji finansowych rozpoczęli w Torzi po tym, jak Franciszek poprosił ich o pomoc Sekretariatowi Stanu w nabyciu nieruchomości.

Urzędnik watykański Fabrizio Tirabassi został skazany wraz z Torziem za wymuszenie i pranie brudnych pieniędzy. Wieloletni doradca finansowy Watykanu, Enrico Craso, został uznany winnym kilku zarzutów, w tym defraudacji, i skazany na siedem lat więzienia.

Pierwotne śledztwo toczące się w Londynie dało początek dwóm innym zjawiskom związanym z głównym oskarżonym, Becciu, który kiedyś był jednym ze starszych doradców Franciszka i sam był uważany za papieskiego rywala.

Prokuratorzy oskarżyli Becciu o defraudację w związku z wysłaniem 125 000 euro z funduszy Watykanu na rzecz organizacji charytatywnej na Sardynii prowadzonej przez jego brata. Becchio argumentował, że miejscowy biskup zażądał pieniędzy na budowę piekarni, w której mogłaby zatrudnić młodzież z grup ryzyka, i że pieniądze pozostały w kasie diecezji.

Sąd uznał darowiznę na cele charytatywne, ale skazał go za defraudację, biorąc pod uwagę rolę brata.

Becciu został także oskarżony o płacenie Sardynii, Cecilii Marogna, za jej usługi wywiadowcze. Prokuratorzy namierzyli około 575 000 euro przelewów z Watykanu do słoweńskiej firmy-przykrywki należącej do Marogny i powiedzieli, że przeznaczyła te pieniądze na zakup dóbr luksusowych i finansowanie wakacji.

Becciu oświadczył, że jego zdaniem pieniądze zostaną wypłacone brytyjskiej firmie ochroniarskiej w celu negocjacji w sprawie uwolnienia Glorii Narvaez, kolumbijskiej zakonnicy wziętej jako zakładniczka przez islamskich bojowników w Mali w 2017 r.

Sąd skazał obu z nich i skazał Marognę na trzy lata i dziewięć miesięcy więzienia.

Ta wersja koryguje imię prawnika Becciu na Fabio.