Kosmiczny Teleskop Spitzera NASA zauważył specjalną burzę piaskową.
Obłoki piaskowe lub (bogate w krzem) potwierdzono w egzotycznych ciałach gazowych znanych jako brązowe karły, które leżą między planetą a gwiazdą. Ponieważ te dziwne obiekty nie mają stałej powierzchni, sposób, w jaki ziarna piasku unoszą się w atmosferach ich planet, był dla naukowców zagadką, pomimo wątpliwości co do zaobserwowanych krzemianów. Przynajmniej w ostatniej dekadzie (Otwiera się w nowej karcie).
Jednak nowe modelowanie oparte na danych archiwalnych z wycofanej misji Kosmicznego Teleskopu Spitzera wskazuje, że warunki wymagane dla chmur piaskowych na dużych wysokościach mogą powstawać w określonym zakresie temperatur i składu chemicznego. Efekty będą przydatne dla naukowców próbujących zrozumieć zakres atmosfer egzoplanet w naszym wszechświecie, jak zauważyli urzędnicy z NASA Jet Propulsion Laboratory (JPL) w Kalifornii w Kalifornii. oświadczenie (Otwiera się w nowej karcie) 7 lipca
Związane z: Te 10 ultraekstremalnych egzoplanet jest nie z tego świata
Spitzer, zarządzany przez Jet Propulsion Laboratory, zebrał dane wskazujące na obecność chmur krzemianowych w kilku brązowych karłach w ciągu pierwszych sześciu lat swojej misji, w latach 2003-2009, podczas gdy jego widzenie w podczerwieni korzystało z urządzeń kriogenicznych. Do poszukiwania światła podczerwonego o wielu długościach fal wymagane są ultrazimne warunki, więc główna misja Spitzera zakończyła się w 2009 roku, gdy teleskopowi zabrakło chłodziwa w postaci ciekłego helu dla dwóch z trzech instrumentów. Obserwatorium zostało zamknięte na stałe w 2020 roku.
(Na szczęście, nowo wystrzelony Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba w głęboką przestrzeń kosmiczną jest również obserwatorem w podczerwieni i będzie mógł kontynuować poszukiwania, stwierdzili naukowcy.)
Naukowcy uznali, że zbiór surowych danych Spitzera jest „zbyt słaby, aby działać samodzielnie”, co wymaga dalszych obserwacji. W obecnej pracy naukowcy zebrali 100 marginalnych odkryć krzemianowych w archiwach Spitzera i skategoryzowali je według temperatury brązowego karła.
Podejrzewane chmury krzemionki, choć trudne do zauważenia lub potwierdzenia, znajdowały się w zakresie temperatur, w których krzemionka mogła kondensować w atmosferze: od około 1900°F (około 1000 °C) do 3100 °F (1700 °C).
Kondensacja krzemionki to kwestia chemii. Skały mogą wyparowywać, ochładzać się i skraplać w chmury, tak jak woda, choć w wyższych temperaturach. Tak więc chmury krzemianowe powinny być widoczne tylko na najgorętszych światach, w tym brązowych karłach i niektórych wysokotemperaturowych planetach poza Układem Słonecznym.
Główny autor, Gennaro Suarez, badacz z tytułem doktora na Western University, powiedział, że nowe dane dodają więcej siły starej pracy Spitzera. Oświadczenie JPL (Otwiera się w nowej karcie). „Byliśmy bardzo zaskoczeni, jak mocny był wniosek, gdy otrzymaliśmy odpowiednie dane do analizy” – powiedział Suarez.
Chmury krzemianowe mogą znajdować się na dnie atmosfery Jowisza ze względu na wyższe temperatury (z powodu większego ciśnienia atmosferycznego) w tym regionie w porównaniu z regionami w pobliżu szczytów chmur. Jednak krzemianowe chmury nie mogą wznieść się tak wysoko, jak łatwo to zauważyć ze względu na niską temperaturę planety; W tych warunkach krzemiany twardnieją i pozostają na niższych wysokościach.
Recenzja równorzędna nauka (Otwiera się w nowej karcie) Na podstawie badań opublikowanych w maju w Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Obserwuj Elizabeth Howell na Twitterze Umieść tweeta (Otwiera się w nowej karcie). Śledź nas na Twitterze Umieść tweeta (Otwiera się w nowej karcie) i dalej Facebook (Otwiera się w nowej karcie).
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
