Taniec: Dlaczego Quinn Hughes ma coś do udowodnienia – „Wielu facetów nie ogląda westernów”

SUNRISE, Floryda – Quinn Hughes ma cichą intensywność. Zawsze tam było, gotując się trochę pod powierzchnią.

Kiedy już to wyjdzie na jaw, przynajmniej jeśli chodzi o jego ogólny komentarz, wyraża się to z niemal zaskakującą jasnością.

Hughes żyje w hokeju. Jego rodzina żyje z hokeja. Nie bez powodu jest obecnie jednym z najbystrzejszych obrońców w piłce nożnej, a jest tak dlatego, że tak dobrze i doskonale zna ten sport. Śledzi mało znane rekordy, jest świadomy statystyk i rozmów w lidze i tak, zauważa jego miejsce na najnowszych listach najlepszych graczy NHL, opracowanych przez oba… szczególnie I Sportowiec.

„O tak, widziałem składy, ale nie mam zamiaru ich komentować” – powiedział Hughes w sobotę po rozegraniu swojego najlepszego meczu w sezonie i być może najbardziej kompletnego pojedynczego meczu w swojej karierze w Vancouver Canucks. Zwycięstwo 5:3 nad Florida Panthers. – Być może pod koniec roku.

Niezależnie od tego, gdzie Hughes zajmie miejsce w przedsezonowych składach, dwie rzeczy są pewne w przyszłości. Po pierwsze, pierwszy sezon kapitana Canucks wyraźnie chce coś w tym sezonie udowodnić: że jest jednym z najlepszych obrońców w NHL i że może poprowadzić drużynę do play-offów.

Po drugie, jeśli będzie grał w ten sposób konsekwentnie i jeśli drużynie uda się odnieść sukces na jego plecach tak jak w sobotni wieczór, dwukierunkowa gra Hughesa i jego status dominującego gracza będą absolutnie niezaprzeczalne.

Przecież w sobotę Hughes dominował. W meczu, w którym występowali legalny kandydat na MVP w postaci Matthew Tkachuka, wieloletni kandydat Silk na Aleksandra Barkowa oraz dwóch strzelców z Vancouver, którzy strzelili prawie 40 bramek, czyli Elias Pettersson i Andriej Kuzmenko – którzy kilkakrotnie przerywali mecz – Hughes był najlepszy gracz na lodzie. A nie było nawet blisko.

To był intensywny mecz, a on kontrolował tempo meczu przez całe zawody.

Gdy Canucks zyskali prowadzenie w drugiej kwarcie, to Hughes utrzymał krążek przy życiu podczas próby wybicia Panthers, a następnie przekroczył linię bramkową, gdy odzyskał krążek i oddał strzał przez wiele warstw obrony Panthers. Jego strzał wywołał chaos na boisku Panthers i Florida otrzymał rzut karny. Niedługo potem Vancouver objęło prowadzenie.

Gdy w trzeciej kwarcie Panthers naciskali i kontrolowali grę, Hughes udowodnił, że potrafi uspokoić grę. Kilkakrotnie zderzył się z rękami skrzydłowych Panthers, Cartera Verhaeghe, Evana Rodrigueza i Sama Reinharta, po ścianie, czysto pozbawiając ich krążka i odwracając losy meczu.

Nie było idealnie, a gdy Panthers wywierali coraz większą presję na Vancouver, Hughes znalazł się na lodzie po samobójczej bramce. To był pierwszy gol przeciwko Hughesowi, który przez cały sezon przebywał na lodzie. We wszystkich sytuacjach zanotował 115:40 całkowitego czasu na lodzie, aby rozpocząć kampanię, zanim przeciwnik strzelił gola przeciwko Canucks, gdy był włączony.

Może się to wydawać niejasną statystyką, ale Hughes wiedział o niej i ją śledził.

„Czy wiesz, że to pierwszy gol, jaki zdobyłem przeciwko tobie na lodzie w tym sezonie?” Zapytałem go po meczu.

„Tak, śledziłem to. Sam. Chciałem zobaczyć, jak długo uda mi się to utrzymać” – przyznał Hughes.

– Czy wiesz, jak długo cię nie było?

„Ok, wiem, że rozegrałem cztery mecze po 25 minut każdy, więc to byłoby 100… och, ale hej, to tylko pięć na pięciu…”

„Och, mam numer na wszystko”.

„Nieważne. Cóż, liczyłem tylko pięć na pięć. Liczysz wszystko?”

„Tak, jest 115:40”.

„Człowieku, zgadłbym 118.”

„Za blisko, więc mam dość”.

„Jasne, mam na myśli, że cały czas to słyszę” – odpowiedział w zamyśleniu Hughes i zaczął pojawiać się stary odprysk na ramieniu. „Wiesz, jaki on jest. „Jest ofensywnym obrońcą, ale nie jest dobry w obronie.”. „Przez ostatnie kilka lat byłem lepszy, grając dobre minuty. Dla mnie stereotyp jest obecny. Wielu chłopaków nie podążam za Zachodem, ale staram się dać z siebie wszystko.”

Jasne jest, że najlepszą ofertą Hughesa jest podniecenie, a nie tylko obraza. Nawet tradycyjne przeciążenie – które dotyka zawodnika o profilu ofensywnym Hughesa, który zjada fałszywe doskoki przy krótkich bramkach i bramki zdobywane przy pustej siatce w meczu z Vancouver, gdy przegrywa – zmniejsza jego wkład. Prawda jest taka, że ​​w zeszłym sezonie, kiedy Hughes był na lodzie w meczu pięć na pięciu, drużyna Canucks pokonała swoich przeciwników 81 do 61, a różnica bramek na lodzie wynosiła ponad 20 (znacznie lepiej statystyka, ponieważ nie myli ona arbitralnie statystyk gry). Kiedy Hughes miał przerwę, Vancouver przegrał 88 do 131.

Mówiąc najprościej, dla tych, którzy mieszkają we wschodniej strefie czasowej: kiedy Hughes był na lodzie w grze pięć na pięciu przez około 1500 minut, drużyna Canucks pokonała swoich przeciwników w tempie podobnym (a właściwie lepszym) od tego, co zrobił to Vegas Golden. W zeszłym sezonie Rycerze spisali się znakomicie. Kiedy Hughes nie był na lodzie w pojedynku pięć na pięciu, Vancouver przegrywało w podobnym tempie, co Anaheim Ducks osiągnęli jako zespół w zeszłym sezonie.

„Jednak pewne rzeczy robi na światowym poziomie” – powiedział po meczu trener Canucks Rick Tocchet. „A kiedy się broni, broni szybko. I to jest w porządku – nadal może szybko pokonać Norrisa w obronie i nie musisz zabijać gracza w rzucie rożnym.

Touchet dodał później na konferencji prasowej po meczu: „Myślę, że Haughey ma mały kłopot z powodu (pomysłu) niemożności obrony”. „Jeśli chodzi o pogląd, że jest po prostu ofensywnym obrońcą, to nie, rzeczywiście tak jest Móc Obrona. I bardzo chciałbym.”

Szczerze mówiąc, nadszedł czas, aby mądra i przemyślana dwustronna gra Hughesa zaczęła zdobywać szacunek, na jaki zasługuje.

Oczywiście świadczy to również o stopniu, w jakim kontrola Hughesa nad meczem wzrosła w sobotni wieczór o wschodzie słońca, tuż nad taflą lodu, ponieważ nie wspomnieliśmy jeszcze o jego golu – pierwszym w sezonie – który otworzył wynik.

Bramka padła po tym, jak Hughes oddał jeden z najbardziej niedorzecznych strzałów w niebieską linię, jakie kiedykolwiek widziałem na żywo; Absolutny cud koordynacji ręka-oko, gdy kąt transmisji meczu – który wciąż pokazuje, jak imponująca była gra – sprawił, że trudność osiągnęła zero.

W dalszej części zmiany Hughes otrzymał podanie od JT Millera, zmienił kąt strzału nadgarstkiem i strzelił pierwszego gola:

„Idzie po niebieskiej linii i strzela. Ma kilka ruchów, nad którymi pracował tego lata” – powiedział Touchette zapytany o to, jak dominujący był Hughes w sobotni wieczór na południowej Florydzie. „Człowieku, on tak ciężko pracował, że nie wiem, czy ludzie zdają sobie sprawę, jak wiele on pracuje. Nie chcę ci mówić, co robi, i nie zamierzam dać drugiej drużynie okazji do zwiadu.

„Nie próbuję na niego wywierać presji, ale jego umiejętność pokonywania niebieskiej linii jest świetna”.

Nowa mentalność strzelecka Hughesa była jedną z najbardziej zauważalnych zmian w jego grze na początku tego sezonu. W pięciu meczach Hughes oddaje średnio trzy strzały na mecz i prawie półtora dodatkowego strzału na zawody, co przekracza jego średnią w karierze w tym sezonie.

„Zdecydowanie strzelam więcej, ale chodzi o to, aby znaleźć się w takich momentach, w których mogę pokonać gościa, a potem strzelić” – powiedział Hughes. „Wiążę stopy i ręce i uderzam mężczyznę. W przeszłości, kiedy uderzałem mężczyznę, nie byłem w stanie go zastrzelić. Teraz skupiam się na tym”.

Oczywiście, że istnieje równowaga. Największą umiejętnością Hughesa są podania, a w drużynie pełnej światowej klasy zawodników musi zachować równowagę, jeśli chodzi o rozdzielanie krążka. Oczywiście jest to równowaga, która przychodzi naturalnie w przypadku sygnalisty kalibru Hughesa.

„Myślę, że im więcej strzelasz, tym bardziej się otwierasz” – powiedział Hughes, gdy zapytałem go, czy jego nowa mentalność strzelecka może otworzyć dodatkowe pasy podań. „To coś więcej niż tylko moje strzały, to moje zbiórki i wskazówki. Ale jeśli chodzi o grę w przewadze, przed skautingiem, jeśli będę strzelał trochę więcej, oni muszą się o to martwić”.

„Jednak muszę być świadomy. Wolisz mój strzał czy strzał Betty? Za każdym razem uderzy Betty. Jego strzał otwiera mój policzek, a kiedy to się stanie, spróbuję go wykorzystać”.

Choć Hughes po raz pierwszy w tym roku wyprzedził Siergieja Bobrowskiego o jeden punkt, jego rozwój jako miotacza to coś więcej niż tylko sobotni gol. Tak naprawdę mógłby mieć dwóch lub trzech zawodników już w tym młodym sezonie.

„Szczerze mówiąc, myślę, że mogłem strzelić gola w każdym meczu” – powiedział Hughes. „Znam też dokładne zagrania. Mogłem strzelić gola w Filadelfii, powinienem był strzelić gola w Edmonton, trafiłem w słupek w Filadelfii, ale miałem też małą ucieczkę i powinienem był po prostu spróbować trafić pięć dołków. wiem, że dostaję swój wygląd, więc wiem, że to nadchodzi.” I dostaję więcej spojrzeń ze względu na moją mentalność.

Zdobycie pierwszego gola w tym roku zdjęło z jego barków ciężar. Pierwszego gola w sezonie zdobył dopiero 27 grudnia ubiegłego sezonu.

Kiedy w końcu strzelił gola, był bliski ustanowienia haniebnego rekordu. Było to przełomowe wydarzenie, o którym Hughes był świadomy, chociaż w miarę jego zbliżania się nie pojawiały się w mediach żadne znaczące relacje.

„To miłe uczucie (strzelić pierwszego gola). To znaczy, że w zeszłym roku prawie pobiłem rekord” – powiedział Hughes zapytany, co myśli o swoim pierwszym golu.

„Hę, jaka płyta?” Zatrzymałem się, zdezorientowany.

„Większość meczów rozgrywana jest przez zawodnika, który zdobywa punkt na mecz, nie zdobywając gola”.

„naprawdę?”

„Tak. Nie, myślę, że brakowało mi dwóch lub trzech meczów i nie jest to rekord, który chciałbyś pobić.

„Czekaj, śledziłeś to?”

– Nie, ale trenerzy dokuczali mi z tego powodu.

Hughes nie będzie miał w tym sezonie haniebnych osiągnięć bez bramek, których mógłby uniknąć. Dominacji Hughesa – zarówno w ataku, jak i po jego własnej stronie – nie można zignorować, jeśli będzie nadal grał w ten sposób. Ten.

(Zdjęcie Quinna Hughesa gratulującego swoim kolegom z drużyny: Joel Auerbach/Getty Images)