Skamieliny: rekiny prawie zniknęły 19 milionów lat temu, gdy ich liczba spadła o ponad 70 procent

Badanie wykazało, że około 19 milionów lat temu rekiny prawie zniknęły z oceanów, a ich populacja spadła o ponad 90 procent.

Naukowcy pod kierunkiem Uniwersytetu Yale zebrali dane dotyczące różnorodności i obfitości rekinów w ciągu ostatnich 40 milionów lat na podstawie skamieniałych zębów i łusek.

Zespół wyjaśnił, że epizod miał miejsce w czasie, gdy populacje rekinów były około dziesięć razy większe niż obecnie i nigdy się nie wyzdrowiały.

Ta fundamentalna zmiana w ekologicznym składzie drapieżników pelagicznych utorowała drogę dużym, migrującym rodom rekinów, które obecnie dominują w naszych oceanach.

Jednak przyczyna tej tajemniczej „masowej śmiertelności rekinów” i jej szersze implikacje, przynajmniej na razie, są nieznane naukowcom.

„To wyginięcie nastąpiło niemal przez przypadek” – powiedziała autorka badań i paleobiolog Elizabeth Seibert z Yale University w New Haven w stanie Connecticut, która bada drobniejsze zęby ryb i łuski rekinów w osadach głębinowych.

„Zdecydowaliśmy się stworzyć 85-milionowy rekord obfitości ryb i rekinów, aby dowiedzieć się, jak może wyglądać naturalna zmienność tej grupy w dłuższej perspektywie” – dodała.

Odkryliśmy jednak nagły spadek liczebności rekinów około 19 milionów lat temu i wiedzieliśmy, że musimy dalej badać.

Podczas gdy wiele z tego, co wiadomo o dawnych gatunkach morskich, pochodzi ze skamieniałości zachowanych w osadach płytkowodnych, dr Seibert wraz z kolegami zbadał maleńkie zęby i łuski, które znalazły rdzenie osadów głębinowych zebrane z całego świata.

Naukowcy odkryli, że ponad 70 procent światowych gatunków rekinów wyginęło, a śmiertelność wśród tych żyjących na otwartym oceanie była wyższa niż wśród tych, którzy pływali w wodach przybrzeżnych.

Zespół powiedział, że rekiny poniosły w rzeczywistości dwukrotnie większe straty w tym odcinku niż podczas masowego wymierania w okresie kredy i paleogenu 66 milionów lat temu, które zgładziło trzy czwarte wszystkich żyjących gatunków (w tym dinozaurów).

Tajemnica tkwi w tym, że w czasie, gdy populacja rekinów zmniejszyła się, nie było znanej katastrofy klimatycznej ani innych zakłóceń ekosystemu.

Naukowcy pod kierunkiem Uniwersytetu Yale zebrali dane dotyczące różnorodności i obfitości rekinów w ciągu ostatnich 40 milionów lat na podstawie skamieniałych zębów i łusek. Na zdjęciu: Megalodon, wymarły gatunek rekina, który żył około 23-3,6 miliona lat temu

„Nie wiadomo, czy ten przedział czasowy ma jakieś większe zmiany w historii Ziemi” – powiedział dr Seibert.

Dodała jednak: „Całkowicie zmieniłeś charakter tego, co to znaczy być drapieżnikiem na otwartym oceanie”.

„Obecny stan spadku populacji rekinów jest z pewnością powodem do niepokoju” – dodała autorka badań Leah Rubin z State University of New York.

Badanie „pomaga umieścić te spadki w kontekście populacji rekinów w ciągu ostatnich 40 milionów lat” – powiedziała.

„Ten kontekst jest ważnym pierwszym krokiem w zrozumieniu konsekwencji, które mogą nastąpić po dramatycznym spadku liczby tych morskich drapieżników w epoce nowożytnej”.

Przyszłe prace powinny dążyć do „zrozumienia tego okresu i jego implikacji nie tylko dla pojawienia się nowoczesnych ekosystemów, ale także przyczyn poważnych załamań różnorodności rekinów” – powiedział Pincelli Hull, paleontolog z Yale University, który nie był zaangażowany w badanie. .

„Reprezentuje poważną zmianę w ekosystemach oceanicznych w czasie, który wcześniej uważano za nijaki”.

Dodatkowe badania mogą być w stanie potwierdzić, czy wyginięcie spowodowało, że pozostałe rekiny unikały otwartego oceanu – i być może wyjaśnić, dlaczego ich populacje nie odrodziły się po śmierci.

Pełne wyniki badania zostały opublikowane w czasopiśmie Nauka.

Jak rekiny zdobyły swoją niezbyt okrutną reputację?

Rekiny są najskuteczniejszymi drapieżnikami na Ziemi i od dawna przerażają ludzi.

Jego podstawowa konstrukcja nigdy się nie zmieniła przez 200 milionów lat i jest uważana za złożoną i sprytną.

Ich zęby są najważniejszym czynnikiem strachu, a zęby żarłacz białych mają długość do dwóch i pół cala.

Ich ofiara jest zawieszona na spiczastych zębach dolnej szczęki, gdy widzieli kawałki mięsa. Pomagają w tym ząbkowane krawędzie.

Ich zęby są kruche i ciągle wyszczerbione, ale też stale rosną i średnio w jamie ustnej jest jednorazowo 15 rzędów zębów.

Rekiny to najskuteczniejsze drapieżniki na Ziemi. Jego podstawowa konstrukcja nigdy się nie zmieniła na przestrzeni 200 milionów lat

Drugim czynnikiem strachu jest ich szybkość.

Są bardzo szybkie w wodzie w porównaniu do ludzi z rekinem mako, który jest w stanie uderzać z prędkością 60 mil na godzinę w seriach.

Żarłacz biały może osiągnąć prędkość 40 mil na godzinę.

Dla porównania, prędkość 5 mil na godzinę jest najszybszą, jaką może osiągnąć człowiek.

Przeraża nas również siła i wielkość rekina.

Wielki biały rekin może osiągnąć 20 stóp i chociaż nie ma szczególnego upodobania dla ludzi, wystarczy żądło zwiadowcze, aby przeciąć człowieka na pół.

Większość rekinów wypuszcza człowieka po pierwszym ugryzieniu, ale czasami to wystarczy, aby zabić człowieka.

Jednak rekiny mają znacznie więcej powodów do obaw niż ludzie. Rocznie zabijamy nawet milion rekinów, często odcinając im płetwy, by zrobić zupę, a resztę wrzucając z powrotem do wody, gdzie głoduje lub tonie.

READ  Naukowcy wykorzystują komórki macierzyste do produkcji sztucznych embrionów myszy