Rok po historycznych protestach na Kubie uścisk rządu jest mocniejszy niż kiedykolwiek

Bezprecedensowe demonstracje rozprzestrzeniły się nawet na małe miasta i miasteczka, gdzie na wyboistych ulicach jeździ więcej koni i powozów niż samochodów.

W mieście San Jose de las Lajas Marta Perdomo powiedziała, że ​​jej synowie, Nader i Jorge, obaj nauczyciele, natychmiast przyłączyli się do protestów, gdy tylko pojawiły się wieści o niepokojach w innych częściach kraju.

„Moi synowie wyszli, ponieważ jak wszyscy Kubańczycy byli zdesperowani sytuacją” – powiedziała Marta Perdomo CNN. „Są rodzicami. Z każdym dniem mamy tu mniej. Nie było lekarstw. To był bardzo smutny moment z epidemią. Umierały dzieci i starzy ludzie”.

Nagranie zrobione tego dnia przez syna Marty, Nadera, pokazuje tłumy antyrządowych demonstrantów maszerujących spokojnie ulicą, sami protestujący wydają się zszokowani tym, co się dzieje.

„To jest prawdziwe! Jest spontaniczne!” – mówi podekscytowany Nader w filmie.

Według Perdomo, w przeciwieństwie do innych miast, protestujący w San Jose de las Lajas nie plądrowali rządowych sklepów sprzedających towary w twardej walucie ani przerzucali radiowozów policyjnych.

Gdy coraz więcej Kubańczyków wychodzi na ulice, stało się jasne, że rząd kubański stoi przed największym wewnętrznym wyzwaniem, jakim jest kontrola władzy od dziesięcioleci.

„Wzywamy wszystkich rewolucjonistów w kraju, wszystkich komunistów, aby wyszli na ulice, do wszystkich miejsc, gdzie mogą powtórzyć te prowokacje” – powiedział. Wydano rozkaz walki”.

Zwolennicy rządu niosący nietoperze wraz z policją zaczęli rozpraszać protesty. Aresztowano setki Kubańczyków. Niektórzy z nich starli się z urzędnikami, inni po prostu filmowali niepokoje telefonami.

Podczas gdy zwolennicy rządu i policja zakłócali protesty w San Jose de las Lajas, Nader i Jorge Perdomo wrócili do domu i nagrali na swoich telefonach wideo, które mogli opublikować w Internecie pomimo rządowych prób odcięcia dostępu do Internetu na wyspie.

„Nikt nam nie zapłacił” – mówi Nader w filmie, odrzucając twierdzenia rządu, że protesty zostały zorganizowane.

„Odpowiadamy tak, jak wszyscy ludzie”.

Dwóch braci aresztowano kilka dni później i oskarżono o przestępstwa takie jak zakłócanie porządku publicznego, napaść i pogarda. Ich matka, Marta, powiedziała, że ​​zarzuty wobec jej synów zostały sfingowane i że zostali ukarani za pokojowe wypowiadanie się przeciwko rządowi.

Kubańscy urzędnicy twierdzą, że wielu z aresztowanych protestujących było zboczeńcami i „kontrrewolucjonistami”. Ale prokuratorzy odnotowali w swoich aktach sądowych, że ani Nader, ani Jorge nie byli karani i obaj byli „szanowani” w ich społeczności. W lutym Nader został skazany na sześć lat więzienia, a Jorge na osiem lat więzienia.

Jak dotąd kubańskie prokuratorzy twierdzą, że skazali prawie 500 osób w związku z protestami w największych od dziesięcioleci procesach masowych na wyspie.

Zapobieganie przyszłym protestom

Ale międzynarodowe organizacje praw człowieka twierdzą, że rząd kubański wykorzystuje oskarżenia, aby zastraszyć Kubańczyków przed ponownym ośmieleniem się protestów.

„Odkryliśmy, że prokuratorzy nieustannie oskarżali Kubańczyków o korzystanie z ich podstawowych praw, takich jak prawo do pokojowego protestu, prawo do obrażania swojego szefa lub prawo do obrażania funkcjonariuszy policji oraz prawo do wolności wypowiedzi” – powiedział Juan Papier. Starszy badacz z Ameryki w Human Rights Watch.

W poniedziałek Human Rights Watch opublikowało raport na temat protestów, w którym stwierdził, że dokumentuje 155 przypadków domniemanych nadużyć wobec osób, które uczestniczyły w zeszłorocznych demonstracjach, „w tym nękanie, arbitralne zatrzymania, nadużycia w procesach, pobicia i inne formy znęcania się w niektórych przypadków stanowiących tortury”.

Organizacja oskarżyła również rząd kubański o dalsze tłumienie swobód obywatelskich, aby zapobiec dalszym protestom.

Marta Perdomo powiedziała, że ​​po tym, jak została zaproszona do Europy w czerwcu, aby opowiedzieć o swoich dzieciach przed organizacjami praw człowieka i ustawodawcami, z pierwszej ręki spotkała się z poważnymi ograniczeniami. Kiedy przybyła na lotnisko w Hawanie, tamtejsi urzędnicy powiedzieli jej i innej matce uwięzionego protestującego, że nie będą mogli podróżować.

„Powiedzieli, że jestem „zorganizowany” i nie mogę iść” – powiedział Perdomo.

Kubańscy urzędnicy nie odpowiedzieli na prośbę CNN z pytaniem, dlaczego Marta Perdomo nie mogła opuścić wyspy.

Chociaż Perdomo mówi, że martwi się, kiedy jej trójka małych wnuków znów zobaczy swoich rodziców, nie żałowała tego.

„Nie musieli wychodzić, ale czuli ból Kuby” – powiedział Perdomo. – Dlatego wyszli. Tego dnia moi synowie byli wolni.

Zobaczymy, czy lipcowe protesty zostaną zapamiętane jako rzadki wybuch gniewu publicznego, czy też nowy etap w walce o większą otwartość.

W czerwcu tego roku setki kubańskich studentów na uniwersytecie w mieście Camaguey rozpoczęło nocną demonstrację po przerwie w dostawie prądu w ich rezydencji.

„Kurwa, to zaciemnienie! Włącz prąd!” Skandowali, walili w garnki, co widać na filmach przesłanych przez uczniów do mediów społecznościowych.

Kubańscy urzędnicy szybko wrócili na światło dzienne.