Astronomowie odkryli paradę supergromad, niezwykle masywnych grup galaktyk i gromad galaktyk we wszechświecie.
Najbardziej oczywisty przykład tych 662 nowych supergromad znajduje się około 3 miliardy lat świetlnych od Ziemi i został nazwany „Supergromadą w Einasto”. Nazwa tej supergromady pochodzi od estońskiego astrofizyka Jana Inasto, jednego z odkrywców wielkoskalowej struktury Wszechświata.
Supergromada w Einasto zadziwia swoimi rozmiarami i masą. Ma taką samą masę jak około 26 biliardów słońc (26 z 15 zerami). W rzeczywistości ta supergromada jest tak masywna, że przejście sygnału świetlnego z jednej strony na drugą zajęłoby 360 milionów lat.
Wyniki mogą pomóc naukowcom lepiej zrozumieć, w jaki sposób te masywne gromady galaktyk łączą się. W przyszłości może również pomóc w odpowiedzi na pytania dotyczące ciemnej materii i ciemnej energii.
Powiązany: Plamka świetlna dostrzeżona przez Hubble'a jest w rzeczywistości masywną starożytną galaktyką, jak odkrywa Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba
Chociaż pozostałe supergromady nie dorównują supergromadzie w Einasto, z pewnością nie są garbami pod względem masy i rozmiarów.
Na podstawie odkrytej próbki zespół kierowany przez astronomów z Obserwatorium w Tartu był w stanie obliczyć średnią masę i rozmiar supergromady.
Naukowcy ustalili, że typowa masa supergromady w tej grupie wynosi około 6 biliardów mas Słońca, podczas gdy typowy rozmiar supergromady to około 200 milionów lat świetlnych. Aby to zilustrować, średni rozmiar supergromady jest około 2000 razy większy niż Droga Mleczna.
Pod względem masy, gdyby Słońce miało tę samą masę co piłka golfowa, jedna z tych supergromad miałaby tę samą masę co Mount Everest.
Badając właściwości tych supergromad, zespół odkrył, że gromady galaktyk wewnątrz supergromad są cięższe niż te na zewnątrz supergromad. To pokazuje, że galaktyki w supergromadach rosną i ewoluują inaczej niż galaktyki poza tymi środowiskami.
Pomimo ogromnej masy supergromady, jej poszczególne galaktyki są mniej gęste niż inne galaktyki, ponieważ ta niesamowita masa jest rozłożona na ogromne objętości.
Jednakże gęstości supergromad są wystarczająco duże, aby spowodować ogromny wpływ grawitacyjny na materię w samych supergromadach. Obejmuje to zawartość ciemnej materii w supergromadach, najbardziej tajemniczej formie materii we wszechświecie, która pozostaje niewidoczna dla ludzkiego oka, ponieważ nie oddziałuje ze światłem.
Dalsze badania tych supergromad mogą pomóc w odkryciu kolejnej z najbardziej palących tajemnic wszechświata: natury ciemnej energii.
Ciemna energia to przestrzenna nazwa nadana sile, która powoduje przyspieszenie tempa ekspansji Wszechświata. W rezultacie galaktyki oddalają się od nas i od siebie coraz szybciej w miarę upływu czasu.
Jednak, co ciekawe, zespół odpowiedzialny za te wyniki zaobserwował, że galaktyki w tych supergromadach wydają się rozdzielać przy niższych niż oczekiwano prędkościach ekspansji. Naukowcy uważają, że ciemna energia może ostatecznie pokonać siłę przyciągania między galaktykami w supergromadzie, więc badanie tych układów może pomóc w odpowiedzi na pytania dotyczące niepokojących rozbieżności obserwowanych w tempie ekspansji Wszechświata.
Wyniki badań zespołu opublikowano w listopadzie 2023 roku w czasopiśmie Dziennik astrofizyczny.
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
