Zaledwie kilka dni temu w Ziemię uderzyła błyskawiczna burza słoneczna, tworząc zorze polarne za kołem podbiegunowym. Przyczyna burzy była nieznana, ponieważ nie spodziewano się, że w planetę uderzy koronalny wyrzut masy (CME). Okazuje się, że w magnetosferze otworzyła się szczelina, przez którą łatwo przedostaje się promieniowanie słoneczne. Teraz na papierze doszło do kolejnego podobnego zdarzenia, tyle że ze znacznie większą intensywnością. Tym razem w Słońcu otworzyła się potężna dziura, uwalniając strumień wiatru słonecznego. Według prognoz ma dotrzeć do Ziemi 30 października, gdzie może wywołać burzę słoneczną. Zdjęcia wykonane przez Obserwatorium Dynamiki Słonecznej NASA pokazują dziurę, przez którą ucieka wiatr słoneczny.
według raport Według SpaceWeather: „Małe burze geomagnetyczne G1 prawdopodobnie wystąpią 30 października, kiedy strumień wiatru słonecznego uderzy w pole magnetyczne Ziemi. Materia gazowa wylewa się z dwupłatkowej dziury w atmosferze Słońca. Można obejrzeć krótki film przedstawiający Słońce oglądane od momentu, w którym wiatr słoneczny uciekł z jego powierzchni, w pierwszych sekundach tego artykułu NASA wideo.
W poniedziałek w Ziemię może uderzyć burza słoneczna
Prognoza przewidywała burzę G1, co w zasadzie oznacza, że wywoła zorzę polarną i może spowodować utratę części fal radiowych, co może doprowadzić do potencjalnego zakłócenia komunikacji między marynarzami, pilotami, pilotami dronów i radioamatorami.
Jednak nie jest to pełny zakres możliwości burz słonecznych. W najgorszych przypadkach takie burze mogą wyłączyć GPS i sieci telefonii komórkowej, zakłócić łączność z Internetem, uszkodzić satelity, spowodować awarię sieci energetycznej, a nawet uszkodzić naziemną elektronikę.
Rola Obserwatorium Dynamiki Słońca NASA
Należące do NASA Obserwatorium Dynamiki Słońca (SDO) dysponuje pełnym zestawem instrumentów do obserwacji Słońca i robi to od 2010 roku. Wykorzystuje trzy najważniejsze instrumenty do gromadzenia danych na temat różnych aktywności Słońca. Obejmują one kamerę heliosejsmiczną i magnetyczną (HMI), która dokonuje pomiarów o wysokiej rozdzielczości podłużnego i wektorowego pola magnetycznego na całym widzialnym dysku słonecznym, eksperyment ekstremalnych zmian ultrafioletowych (EVE), który mierzy ekstremalne promieniowanie ultrafioletowe Słońca, oraz obrazowanie atmosferyczne Array (AIA), który zapewnia ciągłe obserwacje chromosfery i korony słonecznej na całym dysku w siedmiu kanałach skrajnego ultrafioletu (EUV).
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
