Galeria Sztuki w Winnipeg usuwa nazwisko Ferdinanda Eckhardta z głównego holu wejściowego, strony internetowej i wszystkich innych materiałów galerii.
Decyzja została podjęta po niedawnych zarzutach i badaniach, które wykazały, że były dyrektor WAG, mieszkając w Niemczech w latach trzydziestych XX wieku, był zwolennikiem nazistów – podała galeria. opublikowano w oświadczeniu na swojej stronie internetowej W zeszłym miesiącu.
Galeria prowadzi także badania nad pochodzeniem materiałów podarowanych przez Eckhardta i Fundację Eckhardt-Grammatte, aby mieć pewność, że żaden z nich nie został skonfiskowany w czasie reżimu nazistowskiego. W oświadczeniu napisano, że jeśli sprawa zostanie odkryta, „dołożymy wszelkich starań, aby zwrócić przedmiot prawowitym właścicielom lub spadkobiercom”.
Eckhardt urodził się w Wiedniu w 1902 r. i został wcielony do armii niemieckiej, gdzie służył od 1942 do 1944 r. Został historykiem sztuki i stworzył wydział edukacji artystycznej dla rządu austriackiego, zanim w 1953 r. przeniósł się do Kanady i został dyrektorem WAG – funkcję tę pełnił do 1974 r.
Był siłą napędową budowy obecnej lokalizacji WAG, umożliwiając galerii przeniesienie się z przestrzeni do poprzedniej lokalizacji w Winnipeg Auditorium (obecnie lokalizacja Archiwum Manitoba, po drugiej stronie Memorial Boulevard).
Jego żona, Sophie Carmen Eckhart-Gramati, która przyjechała z nim do Winnipeg, stała się jednym z czołowych kanadyjskich kompozytorów muzycznych.
O stosunkach Eckharta z nazistowskimi Niemcami i wsparciu dla nich opisano w: Artykuł Conrada Sweetmana opublikowany w The Walrus Ostatni listopad.
„Publiczne poparcie Eckhardta dla nazizmu obejmowało podpisanie przysięgi lojalności wobec Hitlera i wywołanie licznych polemik w czasopismach skrajnie prawicowych i nazistowskich na początku lat trzydziestych XX wieku, w których nawoływano między innymi do dostosowania niemieckiej areny kulturalnej do celów państwa nazistowskiego” artykuł mówi.
„Eckhart zaczął pracować dla jednego z najbardziej znanych uczestników hitlerowskiej machiny wojennej, IG Farben, tej samej firmy, która zbudowała obóz koncentracyjny w Auschwitz i wyprodukowała Cyklon B używany w komorach gazowych” – napisał Sweetman.
Dyrektor i dyrektor generalny WAG-Qaumajuq Stephen Burris bagatelizował stosunki między Eckhardtem a nazistami, gdy został zapytany przez Bezpłatna prasa Winnipeg O artykule Sweatmana w dniu, w którym się ukazał.
„Jedyną zaskakującą rzeczą jest to, że brakuje wielu rzeczy, które nie zostały udowodnione lub są przedstawiane bez cytatów i odniesień, w związku z czym istnieje wiele dużych luk” – powiedział gazecie.
W Kolejny artykuł w The Walrus z 7 grudniaSweetman powiedział, że WAG bagatelizowała ustalenia, ale nie zaprzeczyła im całkowicie.
„Komentarze grupy pojawiły się kilka godzin po opublikowaniu artykułu i były nie do zniesienia” – stwierdził w artykule zawierającym pytania i odpowiedzi. „Ale teraz mają mnóstwo czasu na zapoznanie się z dotychczas przedstawionymi przez nas dowodami”. Pomiędzy Sweatmanem a tymczasowym redaktorem naczelnym Carmine Starnino.
Oświadczenie grupy zostało opublikowane na jej stronie internetowej niecałe dwa tygodnie później, 19 grudnia, pod nagłówkiem „Dalsze działania”.
Mówi, że „bardzo poważnie” potraktowała zarzuty ujawnione przez Sweetmana i natychmiast wszczęła wewnętrzne dochodzenie, które obejmowało przeszukanie akt w archiwach Manitoby.
Na podstawie tych ustaleń Boris otrzymał zgodę Zarządu WAG na rozpoczęcie usuwania nazwiska Eckhardta.
„Ten proces zajmie trochę czasu, a aktualizacje zostaną udostępnione opinii publicznej” – czytamy w oświadczeniu.
Grupa będzie także w dalszym ciągu poszukiwać luk w prawie własności dzieł sztuki podarowanych w czasach nazizmu.
„Galeria prowadzi te badania od kilkudziesięciu lat i choć w zbiorach Eckhardta-Gramatté w WAG-Qaumajuq nie stwierdzono żadnych luk własnościowych, prace dochodzeniowe nie zostały zakończone” – czytamy w oświadczeniu.
„Galeria zobowiązała się do zbadania wszelkich nowych zarzutów dotyczących kolekcji i będziemy Państwa informować o dalszych postępach dochodzenia”.
W dalszej części oświadczenia czytamy: „Cała praca dotycząca przeszłości Eckharta stanowi część nieustannej podróży w stronę sprawiedliwości, dekolonizacji i pojednania – we wszystkich jej formach”.
CBC News skontaktowało się także z Uniwersytetami w Manitobie i Uniwersytetem w Winnipeg, aby sprawdzić, czy rozważyłyby zmianę nazwy któregokolwiek obiektu nazwanego obecnie na cześć żony Eckhardta.
Na Uniwersytecie M mieści się Biblioteka Muzyczna Eckhardt Gramatté, na Uniwersytecie W mieści się Teatr i Sala Eckhardt-Gramatté oraz Biblioteka Historii Sztuki Eckhardt Gramatté.
Uniwersytet W. ma wkrótce wyremontować halę i „zastanowi się nad nazwą tego pomieszczenia” – głosi oświadczenie instytucji policealnej.
Rzecznik U of M powiedział, że instytucja przeprowadza pełną weryfikację używania nazwiska Eckhardta „w celu ustalenia dalszych kroków”.
Obejmuje to tytuł doktora honoris causa przyznany mu przez uniwersytet w 1971 roku.
„W międzyczasie każda tablica lub tablica z nazwą zostanie zakryta do czasu sprawdzenia” – oznajmił rzecznik w e-mailu.
Eckhart, który również otrzymał tytuł doktora honoris causa na Brandon University, został odznaczony Orderem Kanady (1976) i Orderem Polowania na Buffalo w Manitobie (1982).
To ostatnie było w tamtym czasie najwyższym odznaczeniem, jakie hrabstwo mogło przyznać osobom, które wykazały się wybitnymi umiejętnościami w obszarach przywództwa, służby i zaangażowania społecznego.
CBC zapytało prowincję, czy rozpatruje ten zaszczyt.
Eckhart został także odznaczony Medalem Srebrnego Jubileuszu Królowej Elżbiety II (1977).
„Gracz. Introwertyk. Rozwiązujący problemy. Twórca. Myśliciel. Przez całe życie ewangelista żywności. Orędownik alkoholu.”
