Wewnątrz bitwy między podatnikiem a Quebec Revenu o wielkość domowego biura

Niedawna sprawa sądowa w Quebecu dotyczyła zdolności niezależnego kontrahenta do odpisania wydatków na biuro domowe w 2014 roku. Ale zanim przejdziemy do szczegółów tej sprawy, przejrzyjmy praktyczną zasadę odliczania tych wydatków, jeśli jesteś samozatrudniony .

Jeśli jesteś niezależnym wykonawcą (innymi słowy, nie jesteś pracownikiem), możesz odliczyć wydatki na biuro domowe od dochodu z działalności, pod warunkiem, że biuro domowe jest Twoim głównym miejscem prowadzenia działalności. Jeśli nie, należy go używać „wyłącznie w celu uzyskiwania dochodów z działalności gospodarczej oraz regularnie i na bieżąco spotykać się z klientami, klientami lub pacjentami osób fizycznych w związku z prowadzoną działalnością”.

Niedawna sprawa podatkowa w Quebecu dotyczyła inżyniera elektryka, który wykorzystywał część swojego domu do prowadzenia swojej firmy. W latach 2011-2014 podatnik świadczył usługi na rzecz dużej firmy inżynieryjnej z siedzibą w Quebecu, która świadczy usługi konsultingowe w zakresie mechaniki, elektryki, zrównoważonego rozwoju oraz inżynierii budowlanej i lądowej.

Podatnik odwołał się od ponownego rozliczenia za lata podatkowe 2011 i 2013 i rozliczył się pozasądowo za te dwa lata. W ugodzie podpisanej w 2019 r. Revenu Québec i podatnik uzgodnili, że wydatki na służbowe wykorzystanie jego domu zostaną rozdzielone przy użyciu 22-procentowego przydziału.

Jednak w roku podatkowym 2014 Revenu Québec był skłonny zezwolić tylko na 17,05 procent wydatków na domowe biuro, podczas gdy podatnik powiedział, że powinno to być 28 procent. Skończyło się w sądzie w Quebecu, gdzie spór utknął w martwym punkcie dotyczący części podlegających odliczeniu wydatków biura domowego na to, jak prawidłowo zmierzyć powierzchnię jego domu i które części jego domu były wykorzystywane do celów biznesowych.

Podejście Revenu Québec polegało po prostu na przejęciu całej zewnętrznej części jego rezydencji, która mierzyła 44 stopy na 28 stóp, czyli 1232 stopy kwadratowe (sf), z piwnicą tej samej wielkości, co daje łącznie 2464 stopy kwadratowe. Podatnik korzystał z trzech pomieszczeń w swoim domu wyłącznie do celów służbowych. Te trzy pokoje reprezentują powierzchnię 420 sf. W związku z tym Revenu Québec stoi na stanowisku, że 17,05 procent (420/2464) domu podatnika było wykorzystywane do celów biznesowych, więc 17,05 procent wydatków na dom można było odpowiednio odliczyć dla celów podatkowych.

Podatnik się z tym nie zgodził, twierdząc, że od obliczeń należy odjąć grubość ścian piwnicy (16 cali) i parteru (13,5 cala), ponieważ nie są to „powierzchnie użytkowe”. Twierdził podobnie, że wszystkie ściany wewnętrzne powinny zostać wyłączone, ponieważ również nie nadają się do użytku, oraz że należy wziąć pod uwagę korytarze, klatki schodowe i inne wspólne obszary komunikacji i dostępu do pomieszczeń, biorąc pod uwagę, że przestrzenie te są wykorzystywane do celów osobistych i komercyjnych. .

Mając to wszystko na uwadze, podatnik ponownie obliczył wykorzystanie swojego domu do działalności gospodarczej, biorąc 420 sf z trzech pokoi przeznaczonych wyłącznie do użytku komercyjnego, ale dzieląc to przez 1505 sf, co stanowi całkowitą „powierzchnię użytkową netto” po uwzględnieniu grubości ścian i przestrzeni wspólnych. . Spowodowało to alokację procentową wykorzystania biznesowego na poziomie 28 procent (420/1505).

Sędzia przejrzał dowody i zwrócił się do prawa podatkowego Quebecu, które stanowi, że kwota może zostać odliczona dla celów podatku dochodowego Quebecu tylko w zakresie, w jakim wydatki są „rozsądne”. Sędzia podsumował: „Nie wydaje się rozsądne utrzymywanie, że ściany wyznaczające mieszkalną przestrzeń roboczą są niewykonalne dla wykonywania tam wykonywanej działalności zawodowej. Niezależnie od tego, czy ze względu na klimat, prywatność czy zwykły komfort, ściany te są integralną częścią część tej przestrzeni”.

Ponadto sędzia stwierdził, że dom osoby jest jej „przede wszystkim domem” i „miejscem jej życia prywatnego”. Podatnik z pewnością może zdecydować się na pracę w domu i zarezerwować określoną ilość miejsca wyłącznie w tym celu, ale „korytarze, schody lub inne strefy ruchu w pomieszczeniach są niezbędne do osobistego użytku lokalu”. W związku z tym Revenu Québec był „racjonalnie uzasadniony”, twierdząc, że te wspólne obszary nie były wykorzystywane „wyłącznie w celu uzyskania dochodu z działalności gospodarczej”, a zatem nie można ich uznać za część kwalifikującej się przestrzeni.

Sędzia orzekł jednak, że podatnik może zastosować tę samą 22-procentową stawkę przydziału na wydatki związane z domowym biurem, którą wcześniej wynegocjował z Revenu Québec w ugodzie za lata podatkowe 2011 i 2013.

___________________________________________________________________________

___________________________________________________________________________