Unia Europejska to prawdziwy czarny charakter w polsko-białoruskim kryzysie migracyjnym

Treść artykułu

Rozmowa

Ten artykuł został po raz pierwszy opublikowany w The Conversation, niezależnej i non-profitowej opinii, ekspertyzie analiz i edukacji. Informacje o ujawnieniu są dostępne w oryginalnej witrynie.

——

Autorzy: Raluka Bejan, adiunkt pracy socjalnej, Uniwersytet Dalhousie i Salim Nabi, asystent ds. badań, Migracja, Uniwersytet Dalhousie

W 2019 roku, kiedy badaliśmy integrację uchodźców w Rumunii, temat wydawał się nieistotny dla Rumunów i innych mieszkańców Europy Wschodniej. Podczas naszego wywiadu członek parlamentu rzymskiego powiedział:

Treść artykułu

„Nie widzimy ich. Nie spotykamy ich na ulicy, oni nie.

Dwa lata później kraje Europy Wschodniej spoza UE – Serbia, Bośnia, Białoruś i Turcja – są oskarżane o wykorzystywanie imigrantów jako żołnierzy przeciwko państwom członkowskim UE – Rumunii, Polsce, Grecji i Chorwacji.

Wiadomość jest taka, że ​​Rumunia stała się punktem wjazdowym dla migrantów na szlaku bałkańskim, znanym jako „Biedna droga do Europy”, i brutalnym popychaniu osób ubiegających się o azyl z powrotem do Serbii. Podobne historie mają miejsce w Chorwacji, gdzie na granicy z Bośnią dochodzi do setek nielegalnych ataków.

W Polsce policja użyła gazu łzawiącego i armatek wodnych, aby uniemożliwić osobom ubiegającym się o azyl przekroczenie granicy białorusko-polskiej.

Treść artykułu

Tak jak Turcja otworzyła swoje granice z Grecją w marcu 2020 r., aby syryjscy uchodźcy mogli uciec do Europy Zachodniej, Białoruś wykorzystuje imigrantów jako obcą siłę przeciwko Europie. Turcy zrobili to dla poparcia NATO, zwłaszcza Europy, w celu poparcia swojego stanowiska w wojnie syryjskiej po konflikcie między siłami rządu syryjskiego w 2020 roku a protureckimi rebeliantami w Idlibie.

Teraz Białoruś odwraca uwagę opinii publicznej od łamania praw człowieka. Polska twierdzi, że przyciągnęła setki imigrantów z Bliskiego Wschodu przez polską granicę na Białoruś w odwecie za sankcje UE na początku tego roku.

W UE nie da się podzielić odpowiedzialnością

Treść artykułu

W 2015 r. Komisja Europejska przyjęła dwie praktyczne decyzje, oparte na umowie kwotowej, o transferze 160 tys. osób potrzebujących bezpieczeństwa międzynarodowego z wiodących krajów Włoch i Grecji do najmniej wrażliwych państw członkowskich.

Polska odmówiła udziału.

Dzieje się tak pomimo prawnego wymogu bycia częścią UE w celu relokacji 6182 migrantów. Dzieje się tak pomimo sankcji UE wobec Polski, Czech i Węgier w 2017 r. za nieprzestrzeganie wymogów.

Łatwo byłoby krytykować rasizm wschodnioeuropejski i sugerować, że obszar ten jest rasistowski i kulturowo zacofany. Niemniej jednak taka prosta racjonalność nie uwzględnia różnic między UE a jej zachodnimi, najbardziej rozwiniętymi narodami w porównaniu z ich wschodnioeuropejskimi odpowiednikami.

Treść artykułu

Porozumienie z Schengen tworzy w Unii region bez ograniczeń na granicach wewnętrznych, dostępny dla krajów zachodnich UE, ale nie dla ich wschodnich sąsiadów, takich jak waluta euro. Utworzyła już „unię różnych prędkości”.

Państwa członkowskie zajmują różne stanowiska w UE nie tylko ze względu na położenie geograficzne, gospodarkę i populację, ale także na władzę polityczną i wysiłki na rzecz koordynacji imigracji.

Na przykład ogólnounijna strategia relokacji w zakresie repatriacji migrantów uratowanych na morzu została opracowana w oparciu o zasadę, że wszyscy członkowie UE są równi i dlatego powinni dzielić odpowiedzialność za uchodźców.

Ale badania pokazują, że kraje Europy Wschodniej nie mają równych warunków, jeśli chodzi o azyl. Byłe rządy komunistyczne nie miały skutecznych strategii integracji uchodźców, takich jak krajowe struktury administracyjne do zarządzania imigracją.

Treść artykułu

Mają słabe systemy zapewniania odpowiedniego schronienia, żywności czy kieszonkowego dla uchodźców – korzyści, które istnieją od dziesięcioleci w zachodniej części kontynentu.

Nierówność między krajami UE

Na ile sprawiedliwe jest równe dzielenie odpowiedzialności między państwa członkowskie UE, biorąc pod uwagę różnice gospodarcze, społeczne i polityczne? Bogate kraje Europy Zachodniej – Szwecja, Finlandia i Francja – mają potencjał do przyjmowania osób ubiegających się o azyl dzięki ugruntowanym systemom zarządzania migracją.

Imigranci nie chcą osiedlać się we wschodnich krajach członkowskich, takich jak Polska, Chorwacja czy Rumunia, ze względu na ich status społeczno-ekonomiczny i systemy integracji uchodźców. Jak powiedział jeden z rumuńskich urzędników, z którymi rozmawialiśmy w 2019 roku:

Treść artykułu

„Przeprowadziliśmy w sumie 728 osób, bo ile Grecja i Włochy nas przysłały. Byli obcokrajowcy, którzy odmówili, generalnie odrzucili kraje wschodnie.

Porozumienie dublińskie zostało przyjęte w 2003 r. w celu określenia, które państwa członkowskie UE są odpowiedzialne za przyjmowanie osób ubiegających się o azyl. Stanowi ona podstawę wspólnej odpowiedzialności UE za kwestie uchodźców, łącząc wnioski o azyl z punktem wjazdu migrantów do UE.

Chroni to zachodnie, bogate kraje przed kontaktami z większą liczbą imigrantów i pozwala UE na przekazanie odpowiedzialności za azylantów krajom Europy Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Dlatego w 2015 r. grecki i włoski system rozpatrywania wniosków azylowych został usunięty podczas szczytowej fali napływów uchodźców.

Treść artykułu

Czy jednak UE nie jest winna pozostawienia Europy południowej w celu uporania się z kryzysem, którego można było łatwo uniknąć, pozwalając ludziom na swobodne przemieszczanie się w obrębie UE jako całości?

Zwróć uwagę na początek kryzysu uchodźczego. Wyłonił się z Libii, Afganistanu, Iraku i Syrii. Niezależnie od tego, czy patrzymy na mapy kolonialne narysowane przez imperia zachodnioeuropejskie, czy też na politykę zagraniczną prowadzoną przez UE, która niedawno została zniewolona przez Stany Zjednoczone przy wsparciu NATO, zagraniczne zaangażowanie na Bliskim Wschodzie doprowadziło do niestabilności w regionie.

Jako członkowie NATO, kraje Europy Zachodniej są nadal zaangażowane w wywołanie kryzysu uchodźczego. Nic dziwnego, że kraje spoza UE, takie jak Turcja czy Białoruś, wykorzystywały uchodźców jako żołnierzy przeciwko UE, próbując uzyskać pewne korzyści regionalne.

Treść artykułu

Wysiłki UE na rzecz zapobiegania imigracji

Wysiłki prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki to tylko połowa prawdy. UE zrobiła wszystko, co w jej mocy, aby uniemożliwić ludziom wjazd na jej terytorium. W 2016 roku Unia Europejska podpisała porozumienie z Turcją, która obiecała zniesienie obowiązku wizowego dla 6 mld euro i obywateli Turcji oraz przyjęcie imigrantów na greckie wyspy.

Innymi słowy, UE od pięciu lat płaci Turcji za przyjmowanie imigrantów.

Wraz z przybyciem uchodźców w 2015 r. UE była sprzeczna z liberalnymi roszczeniami praw człowieka, świętości życia i zglobalizowanego otwartego świata. Nagle bezkresny świat wyobrażony w warunkach globalizacji – zwłaszcza swobodny przepływ w UE – zatrzymał się.

Treść artykułu

Zamożne narody europejskie obwiniały swoich sąsiadów i powstające prawicowe rządy za brutalne wypychanie imigrantów z pierwszej linii frontu do nieludzkich warunków na przyjęciach.

UE stara się pozycjonować się jako latarnia morska liberalizmu i praw człowieka, ponieważ wyklucza imigrantów z politycznej odpowiedzialności aktywnego poszukiwania lepszego życia – a wszystko to potępia ich brutalne rozwiązanie na kontynencie. Stara się przedstawiać kraje Europy Wschodniej jako rasistowskich złoczyńców naruszających prawa człowieka uchodźców.

Jednak UE jest prawdziwym czarnym charakterem w kryzysie migracyjnym w Europie Wschodniej.

——

Raluka Bejan otrzymuje fundusze od Rady ds. Badań Naukowych i Humanistycznych na projekt „Koordynacja uchodźców w Europie Południowo-Wschodniej (RISEE)”.

Salim Nabi nie pracował, nie konsultował się, nie posiadał udziałów ani nie pozyskiwał finansowania od żadnej organizacji lub organizacji, która skorzystałaby z tego artykułu, i nie ujawnił istotnych kontaktów poza ich powołaniem edukacyjnym.

——

Ten artykuł został ponownie opublikowany na licencji Creative Commons. Informacje o ujawnieniu są dostępne w oryginalnej witrynie. Przeczytaj oryginalny artykuł:

https://theconversation.com/the-eu-is-the-real-villain-in-the-poland https://theconversation.com/th