Ale dym znajdzie cię niemal gdziekolwiek jesteś. W tym roku toksyczne powietrze z pożarów w Kanadzie przedostało się aż do płuc mieszkańców Nuuk na Grenlandii, gdy pod koniec września w stolicy zapadł zmrok w południe, oraz mieszkańców Hiszpanii i Wielkiej Brytanii, którzy zakrztusili się kanadyjskim popiołem w Czerwiec. . Gdy dym z pożarów we wschodniej Kanadzie przedostał się na południe do Stanów Zjednoczonych, w częściach Środkowego Zachodu i Północnego Wschodu odnotowano najgorsze odczyty jakości powietrza na świecie.
Węgiel przemieszcza się również w górę do atmosfery, gdzie duża jego część pozostanie zawieszona na zawsze. W tym roku pożary w Kanadzie wyemitowały szacunkowo dwa miliardy ton dwutlenku węgla, prawie trzy razy więcej niż wyprodukowała cała reszta kraju, który może poszczycić się jednym z najbardziej wyraźnych śladów węglowych na świecie – trzy razy więcej niż wyprodukowała na całym świecie. Jej samochody, ciężarówki i inne środki transportu, przemysł paliw kopalnych, elektrownie, infrastruktura, rolnictwo i produkcja.
Oto lista krajów o mniejszym śladzie węglowym niż tegoroczne pożary Kanady: Afganistan, Albania, Angola, Antigua i Barbuda, Armenia, Austria, Azerbejdżan, Bahamy, Bahrajn, Barbados, Białoruś, Belize, Benin, Bhutan, Boliwia , Bośnia i Hercegowina, Botswana, Brunei, Bułgaria, Burkina Faso, Burundi, Kambodża, Kamerun, Wyspy Zielonego Przylądka, Republika Środkowoafrykańska, Czad, Komory, Kostaryka, Chorwacja, Kuba, Cypr, Republika Demokratyczna. Kongo, Dania, Dżibuti, Dominika, Dominikana, Timor Wschodni, Ekwador, Salwador, Gwinea Równikowa, Erytrea, Estonia, Estwatini, Etiopia, Fidżi, Finlandia, Gabon, Gambia, Gruzja, Ghana, Grecja, Grenlandia, Grenada, Gwatemala . , Gwinea, Gwinea Bissau, Gujana, Haiti, Honduras, Węgry, Islandia, Irlandia, Izrael, Wybrzeże Kości Słoniowej, Jamajka, Jordania, Kenia, Kiribati, Kirgistan, Laos, Łotwa, Liban, Lesotho, Liberia, Libia, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg. , Madagaskar, Malawi, Malediwy, Mali, Malta, Mauretania, Mauritius, Mołdawia, Mongolia, Czarnogóra, Mozambik, Namibia, Nepal, Nowa Zelandia, Nikaragua, Niger, Korea Północna, Macedonia Północna, Norwegia, Palau, Panama, Papua Nowa Gwinea, Paragwaj, Peru, Portugalia, Republika Konga, Rwanda, Samoa, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca, Senegal, Serbia, Seszele, Sierra Leone, Singapur, Słowacja, Słowenia, Wyspy Salomona, Somalia, Sudan Południowy, Sri Lanka, Saint Kitts oraz Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Sudan, Surinam, Szwecja, Szwajcaria, Syria, Tadżykistan, Tanzania, Togo, Tonga, Trynidad i Tobago, Uganda, Urugwaj, Vanuatu, Sahara Zachodnia, Jemen, Zambia i Zimbabwe. . Spróbuj przeczytać każdy kraj z tej listy. Pożary w Kanadzie wyemitowały więcej węgla niż wszystkie razem wzięte, a większość pochodzi z odległych obszarów lasów, gdzie kontrola i stłumienie pożarów jest niepraktyczne, nawet jeśli nie jest również niewskazane ze względów ekologii lasu.
Strażacy nie mówią tylko o nowej ofercie; Uprzejmie, wraz z pożarami, które wyzwalają także nową pogodę: ogniste wiatry, ogniste wiry, ogniste tornada i ogniste burze, te ostatecznie wytwarzane przez chmury pirocumulonimbus, czyli piroCbs, które mogą mieć szerokość do 330 km i sięgać wysoko w atmosferę, niosąc wszystko, co płonie. szczyt, który może wytworzyć tysiące nowych uderzeń tak zwanych piorunów pirogenicznych, wywołując dziesiątki nowych pożarów w promieniu 50 mil od chmury. Wcześniej sądzono, że są one spowodowane wyłącznie przez aktywność wulkaniczną, a pożary te po raz pierwszy zaobserwowano w 1998 r. Poprzedni rekord świata w zakresie piroCbs w ciągu jednego roku wynosił 102 i został ustanowiony w 2021 r., kiedy Kanada ustanowiła również rekord krajowy, wynoszący 52 z nich. W tym roku w kraju było ich 142 – o prawie 50 procent więcej w jednym kraju niż cały świat w ciągu jednego roku.
W 2016 r. pożar, który przetoczył się przez Fort McMurray, pochłonął rzekę Athabasca, jedną z kultowych dróg wodnych w regionie i od dawna uważaną za jedną z największych naturalnych przerw przeciwpożarowych w Albercie. W tym roku pożar wybuchł na jeziorze Okanagan – około dwóch mil na otwartej wodzie, a pojedyncze żary wielkości pięści emitowały wystarczającą ilość ciepła, które wychwyciły satelity NASA.
„Internetowy geek. Myśliciel. Praktyk od piwa. Ekspert od bekonu. Muzykoholik. Certyfikowany guru podróży.”
