Starożytny chiński tekst ujawnia najstarszy znany zapis zorzy polarnej

Rzadko mamy czas na napisanie o każdej wspaniałej historii naukowej, która pojawia się na naszej drodze. Dlatego w tym roku ponownie publikujemy specjalną serię postów „Dwanaście dni świąt Bożego Narodzenia”, w której przedstawiamy jedną historię naukową, która wypadła w 2022 r., codziennie od 25 grudnia do 5 stycznia. Dzisiaj: Nowa analiza starożytnego chińskiego tekstu ujawniła pierwszą kandydatkę na ukośną zorzę polarną, poprzedzającą najstarszą o trzy stulecia.

Zdaniem jednego z badaczy para badaczy znalazła najstarszy jak dotąd opis kandydata na zorzę polarną w starożytnym chińskim tekście. papier z kwietnia Opublikowano w czasopiśmie Advances in Space Research. Autorzy ustalają możliwą datę wydarzenia na 977 lub 957 pne. Kolejny najstarszy opis zorzy polarnej znajduje się na asyryjskich tabliczkach klinowych datowanych na lata 679-655 pne, trzy wieki później.

jak my wspomniałem wcześniejniesamowite przesuwające się efekty tak zwanej zorzy polarnej (lub południowych świateł, jeśli jesteś na półkuli południowej) są wynikiem rzucania naładowanych cząstek ze Słońca na planetę Ziemię. magnetosfera, gdzie zderzają się z cząsteczkami tlenu i azotu – interakcja, która pobudza te cząsteczki i sprawia, że ​​świecą. Zorza polarna zwykle pojawia się na niebie jako migoczące pasma w odcieniach zieleni, fioletu, błękitu i żółci.

Istnieją różne rodzaje pokazów zorzy polarnej, takie jak „rozproszona” zorza polarna (słaba poświata w pobliżu horyzontu), rzadka „płotek” i „Wydmy „, oraz „dyskretne łuki zmierzchu” – bardziej intensywna odmiana, która pojawia się na niebie jako mieniące się kurtyny światła. Dyskretne łuki zorzy polarnej mogą być tak jasne, że przy ich świetle można przeczytać gazetę. Tak było w sierpniu i wrześniu 1859 r., kiedy nastąpiła wielka burza geomagnetyczna – tzw impreza Carringtona, the Największy w historii— który wytworzył olśniewające zorze polarne widoczne w Stanach Zjednoczonych, Europie, Japonii i Australii.

the Bambusowe kroniki Jest to historyczna relacja starożytnych Chin, spisana na bambusowych listwach, począwszy od pewnej epoki Żółty Cesarz I przechodzi przez tzw Okres Walczących Królestw (V wiek – 221 pne), kiedy rywalizujące ze sobą państwa zaangażowały się w intensywną konkurencję. skończył kiedy Stan Qin Stany Zjednoczone. Oryginalny tekst ks Bambusowe kroniki Pochowany wraz z królem Xiangiem z Wei, który zmarł w 296 rpne, został odkryty dopiero w 281 rne, dzięki czemu przeżył cesarz Qin Shi Huang Palić książki W 212 pne (nie mówiąc już o setkach konfucjańskich uczonych pogrzebanych żywcem).

Zbliżenie / Różne fragmenty Bambusowe kroniki.

MA van der Sluijs i H. Hayakawa, 2022

Oryginalny tekst składał się z 13 rękopisów, które zaginęły w czasie napięcie piosenki (960-1279 ne). Istnieją dwie wersje programu Bambusowe kroniki nadal istnieje. Jeden jest znany jako „aktualny tekst” i składa się ze zwojów wydrukowanych pod koniec XVI wieku. Wielu uczonych uważa ten tekst za fałszerstwo, biorąc pod uwagę wiele rozbieżności między jego tekstem a fragmentami oryginału cytowanymi w starożytnych księgach, chociaż niektórzy uczeni argumentowali, że niektóre fragmenty mogą być wierne tekstowi oryginalnemu. Druga wersja jest znana jako „Starożytny tekst” i została poskładana w całość dzięki przestudiowaniu cytowanych powyżej fragmentów znalezionych w starożytnych księgach, zwłaszcza w dwóch księgach datowanych na początek VIII wieku n.e.

Niezależny badacz Marinus Anthony van der Slweg i Hisashi Hayakawa z Uniwersytetu Nagoya oparli się na starożytnym tekście w swojej nowej analizie. Ten tekst opisuje pojawienie się „pięciokolorowego światła” widocznego w północnej części nocnego nieba pod koniec ery Król Zhao przyłączać Rodzina Zhou. Zorze polarne są zwykle widoczne tylko w regionach polarnych, ponieważ cząstki podążają za liniami pola magnetycznego Ziemi, które promieniują z okolic biegunów. Jednak silne burze geomagnetyczne mogą powodować, że owale zorzowe rozciągają się na niższe szerokości geograficzne, czemu często towarzyszą wielobarwne światła. Według autorów, w X wieku pne północny biegun magnetyczny Ziemi znajdował się około 15 stopni bliżej środkowych Chin niż obecnie, więc tamtejsi ludzie mogli być świadkami takich pokazów.

Chociaż jest to technicznie niepewna kandydatka na zorzę polarną, autorzy piszą: „Wyraźne wskazanie obserwacji nocnych wyklucza dzienne manifestacje optyki atmosferycznej, które czasami naśladują zdarzenia kandydujące”. Co więcej, „występowanie wielobarwnego zjawiska na północnym niebie w nocy jest zgodne z pokazami zórz polarnych widocznymi na średnich szerokościach geograficznych”. Według van der Sluijsa i Hayakawy, obecne XVI-wieczne tłumaczenie omawianego fragmentu opisuje to zdarzenie jako „kometę”, a nie jako „pentachromatyczne światło” iz tego powodu kandydująca zorza polarna nie została jeszcze zidentyfikowana.

DOI: Postępy w badaniach kosmicznych, 2022. 10.1016/j.asr.2022.01.010 (Informacje o DOI).