Przez długi czas karton soku pomarańczowego stał obok herbaty i kawy na stole śniadaniowym. Jest jasny, ale nieco nudny i niesie wątpliwą aurę bycia dla ciebie dobrą rzeczą. Niewielu z nas dużo o tym myśli, poza pamiętaniem o często reklamowanej zawartości witaminy C.
Ale przetworzony sok pomarańczowy jako codzienny napój, możesz być zaskoczony, jest stosunkowo niedawnym produktem. Jej obecny status jako globalnego fenomenu to wytwór w XX wieku marketerów, którzy zajmują się dużym asortymentem pomarańczy i nie ma gdzie się ich pozbyć.
Na początku XX wieku Orange Florida i Kalifornia rywalizowały o uwagę amerykańskich kupujących. Owoce są wysyłane wszędzie i jedzone świeże lub wyciskane w domu, tworząc pyszny eliksir w kolorze miodu. Kalifornia opierała się na pomarańczach pępkowych i pomarańczach Valencia; Ten ostatni był najlepszy do soku.
Jednak Floryda wyhodowała cztery odmiany, z których wszystkie były dobrym sokiem pomarańczowym. Oznaczało to, że kiedy rolnicy zebrali się w 1909 roku, aby poradzić sobie z narastającym problemem — nadmiarem pomarańczy, którego rynek nie był w stanie utrzymać — wyciskanie ich zamiast ograniczania produkcji było postrzegane jako praktyczne rozwiązanie.
Komercyjnie wytwarzany sok pomarańczowy był dostępny tylko w puszce. Smak soku pomarańczowego w puszkach nie przypominał świeżego, a apetyt na niego odzwierciedla to. Historyk napisał, że w Stanach Zjednoczonych w 1930 r. na jednego mieszkańca spożywano tylko 0,01 funta, czyli około łyżeczki soku pomarańczowego w puszkach. Alyssa Hamilton w swojej książce SqueezedW porównaniu do 19 funtów (8,6 kg) pomarańczy na osobę w tym samym roku.
Może Ci się spodobać:
Tak czy inaczej, pomarańcze, soki i nie tylko były przedmiotem wyczerpującej kampanii reklamowej prowadzonej przez pomarańczowe interesy w latach dwudziestych, kiedy odkrycie witamin było niedawnym wydarzeniem. Witamina C była idealnym powodem do spożywania większej ilości pomarańczy. Wszystko zaczęło się, gdy osobowość żywieniowa Elmer McCollum opublikował tajemniczą chorobę, która, jak powiedział, była spowodowana spożywaniem zbyt wielu produktów „wytwarzających kwas”, takich jak chleb i mleko: kwasica.
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
