Edmonton Oilers z numerem 6 – Holloway w górę, Voegele w dół

Treść artykułu

Do Warrena VoegeleCzas jest wszystkim. W ciągu ostatnich trzech sezonów udowodnił, że jest niezawodnym skrzydłowym w górę i w dół Edmonton Oilers, wspinając się w górę i w dół, zajmując różne pozycje w górę i w dół tabeli głębokości. Ale ostatnio strzałki tego ostatniego skierowane są w dół, w dół, w dół.

Pod koniec sezonu zasadniczego Voegele był w doskonałej formie. Prowadził Oilers pod względem celnych strzałów w każdym z czterech ostatnich meczów kampanii, oddając w tym czasie niezwykłe 24 strzały i 44 próby. W tym czasie strzelił 3 gole i po raz pierwszy zdobył 20 bramek. Ustanowił także rekord swojej kariery pod względem asyst (21) i oczywiście także punktów (41). Jego rozdzielone 38 punktów przy równej sile, dwa punkty w osłabieniu i jeden w grze w przewadze sugerują, że punkty te zostały zasłużone.

Treść artykułu

Treść artykułu

Foegele, urodzony lewy skrzydłowy, odgrywa w tym sezonie bardzo regularną rolę w 2RW, głównie obok Leona Draisaitla. Rozegrał nieco ponad 1000 minut w grze 5 na 5 w 82 pełnych meczach, strzelając 1,01 gola, 1,18 asyst i 2,19 punktu na 60 minut, zajmując odpowiednio 60., 92. i 62. miejsce wśród napastników NHL (389 napastników z ponad 450 minutami). Ponieważ w 32 zespołach występuje 96 napastników pierwszej linii, są to ogólnie wskaźniki produkcji pierwszej linii.

Jednak w kwalifikacjach nie wszystko szło dobrze. Pierwsze dwa mecze u siebie Foegele rozegrał w drugiej linii, zdobywając gola do pustej bramki w pierwszym meczu i drugą asystę w drugim, mając jednocześnie pewne problemy w defensywie krążka. Do trzeciego meczu w Los Angeles Evandera Kane’a Została zepchnięta na 2RW i odpowiedziała hat-trickiem Gordiego Howe'a. Tymczasem Foegele ramię w ramię wrócił do 3LW Ryana McLeoda I Coreya Perry’ego Miał kilka spokojnych meczów, miał kilka wątpliwych momentów, choć nadal brał udział w wykonywaniu rzutów karnych. Pod koniec czwartego meczu jechał jak na sośnie, grając tylko jedną 9-sekundową zmianę w ostatnich 10 minutach, a Oilers utrzymali prowadzenie 1:0.

Treść artykułu

Treść artykułu

We wtorek rano, gdy klub wrócił do treningów po zasłużonym dniu wolnym, ciężko pracujący skrzydłowy znalazł się na samym dole tabeli głębokości, na czwartej linii z Dereka Ryana I Maciej Janmark.

Na miejsce Foegele w 3LW wkracza obecnie najmłodszy Oiler, Dylana Hollowaya. Zawodowiec trzeciego roku rozwijał się sporadycznie, spędzając mniej więcej tyle samo czasu w NHL (89 GP), AHL (63 GP) i w szpitalu (poważne kontuzje we wszystkich trzech sezonach).

W połowie sezonu Holloway, uwikłany w grę liczbową, został zesłany na ostatnie zadanie do Bakersfield, gdzie zaczął odnajdywać dystans. W 18 meczach jego bilans 10-6-16, +7 zakończył się hat-trickiem i asystą w swoim ostatnim meczu w AHL. Przypadkowo ten pojedynczy mecz pokrywał się z wynikami jego wagonów z całego sezonu Oilers do tego momentu: 32 GP, 3-1-4.

Został powołany na początku kwietnia, kiedy Connora McDavida Na krótko odsunięty na bok, swoją ulepszoną grę i produkcję przeniósł do NHL. Rozegrał wszystkie sześć meczów w ciągu ostatnich dziewięciu dni sezonu, przekraczając swój poprzedni wynik 3-2-5. Grając głównie w 3Lw z McLeodem i Perrym, oddał 14 strzałów w siatkę i oddał 24 trafienia, włączając się do akcji we wszystkich trzech strefach. W trakcie tego procesu zmienił sporo opinii, w szczególności opinię trenera Krisa Knoblaucha, na temat swojej chęci do gry i udziału w play-offach Pucharu Stanleya.

Treść artykułu

Jasne, w pierwszym meczu był w składzie 4LW, podczas gdy weterani tacy jak Ryan Connora Browna I Sama Gagnera Zostało przesłane do skrzynki prasowej. Podtrzymał dobrą formę dzięki dwóm golom, obydwóm strzelcom z automatu, w drugim meczu, jednocześnie utrzymując się po defensywnej stronie krążka. Grając mniej niż 10 minut w każdym meczu, nadal zapewnia stałą grę fizyczną, notując 3, 3, 3 i 2 trafienia w czterech dotychczasowych meczach.

Teraz Holloway ponownie znalazł się w trzeciej linii wraz z McLeodem i Perrym, z którymi wcześniej dobrze współpracował. Zakładając, że tam pozostanie, jest to świetna szansa dla młodzieńca, ale nie ma zbyt dużej dyskusji, czy na to zasłużył. Niestety, biorąc pod uwagę próbkę czterech dotychczasowych gier, to samo można powiedzieć o Warrenie Foegele.

Co głównie mówi dobre rzeczy o głębokości gry Edmonton Oilers.

O tej czwartej linijce

Jeśli Foegele szuka większych możliwości, może szukać inspiracji u swoich nowych kolegów z drużyny. Ciekawie było śledzić rozmieszczenie czwartej linii przez Knoblaucha, szczególnie w czwartej grze, kiedy zamiast tego aktywowano Ryana Sama Carricka. Nic dziwnego, że Janmark i Ryan mieli w drużynie 1-2 w skróconym czasie lodowcowym, choć zespół zaliczył jedno kluczowe zabójstwo tego wieczoru, w połowie trzeciej kwarty.

Treść artykułu

Jednak w miarę upływu godziny Knoblauch wprawiał te dwie „czwarte linie” w rotację z coraz większą częstotliwością. Taki był skład przez ostatnie sześć minut, z jedną lub dwiema sekundami regresji tu i ówdzie ze względu na zmiany składu w ruchu.

• 6:00-5:15: RNH – Draisaitl – Kane
• 5:15-4:24: Janmark -McLeod- Rayyana
• 4:24-3:40: Henrik – McDavid – Hyman
• 3:38-3:03: RNH – Draisaitl – Janmark
• 3:03-2:29: McLeod – McDavid – Rayyana
• 2:29-1:58: Henrique – Draisaitl – Janmark
• 1:57-1:37: RNH – McDavid – Rayyana
• 1:35-0:56: Henrique – Draisaitl – Janmark
• 0:56-0:14: RNH – McDavid – Rayyana
• 0:14-0:00: McDavid – Draisaitl – Janmark

Przez ostatnie trzy i pół minuty Janmark lub Ryan cały czas znajdowali się po prawej stronie, oddalając się od siebie mniej więcej co 30 sekund.

Oto zabawna część. Pod koniec wieczoru Ryan zagrał zaledwie 8:57 z równą siłą, najniższą ze wszystkich naftowców. W ciągu ostatnich 5 minut dokonał jednak 4 zmian, co w decydujący sposób przyczyniło się do zwycięstwa. Ze swojej strony Janmark zagrał 13 zmian w ciągu pierwszych 55 minut, a następnie 5 w ciągu ostatnich 5 minut. I chociaż zagrał tylko 10:51, mógł też spać spokojnie, wiedząc, że odebrał telefon – i zadzwonił – w godzinach największej oglądalności. .

Treść artykułu

Podobnie Knoblauch i Paul Coffey odeszli od swoich zwykłych zestawów defensywnych. Kiedy Kings wyciągnęli bramkarza Davida Ritticha na półtorej minuty przed końcem gry, Oilers kontratakowali PK Maciej Ekholm I Vincenta Desharnaisa Za kluczową 80-sekundową zmianę, która trwała do ostatniej minuty gry.

Udało Ci się? Finał 1:0 z pewnością to potwierdza. Podobnie jak fakt, że zdezorientowani Kings oddali zero (0) strzałów w ciągu ostatnich sześciu minut. Zawodnicy głębinowi Ryan, Janmark i Desharnais spisali się fantastycznie na tym odcinku, podobnie jak wszyscy rolkarze na rowerach. Chociaż przez całą noc był świetny w zatrzymywaniu krążków, Stu Skinnera Na końcowych etapach został zredukowany do obowiązków związanych z buldożerami.

Z tej odległości różnica była duża, ponieważ trener korzystał z najlepszych zawodników nadających się do tej pracy, niezależnie od tego, gdzie się znajdowali na zwykłej tabeli głębokości. Ostatnie minuty potraktowano jak przedłużony rzut karny, zwłaszcza gdy bramkarz został pociągnięty, a Oilers wykonali niemal perfekcyjne wykonanie.

Chociaż zespół strzelił 17 goli w pierwszych 3 meczach serii, to sposób, w jaki strzelił tylko jednego gola w trudnym meczu nr 4, zwiększył moje nadzieje na długoterminowy sukces.

Ostatnio w kulcie hokeja

STAPLES: Sissy odpowiada na krytykę

STAPLES: Wysoka pochwała dla 3 Oilers z nieoczekiwanego źródła

MCCURDY: Pracownicy naftowi dodają do swojego składu taksówkowego parę kondorów

McCurdy: Kings zmieniają bramkarzy, Oilers zmieniają 4C

Levins: 9 rzeczy

McCurdy: Nadszedł czas, aby Oilers na nowo odkryli swoje umiejętności defensywne

Oceny graczy:

Treść artykułu