PENTICTON, Kolumbia Brytyjska – Po sezonie słabych wyników i poważnych wewnętrznych zawirowań, dyrektor generalny pierwszego roku Calgary Flames, Craig Conroy, ma wiele na głowie.
Jego klub ma trzech dobrych bramkarzy, trzech głównych niezastrzeżonych wolnych agentów, którzy pozostają bez kontraktu, oraz starzejący się zespół, któremu nie udało się dotrzeć do play-offów – głównie z powodu słabych występów w dogrywkach.
Podczas szeroko zakrojonej rozmowy jeden na jednego z Conroyem na turnieju Penticton Young Stars, dyrektor generalny Flames omówił sytuację swojego klubu, sytuację bramkarską oraz to, jak jego długoterminowa wizja franczyzy wpisuje się w rzeczywistość klubu. sytuacja. Wchodzę w tę decydującą kampanię.
Wywiad ten jest częścią cyklu wywiadów indywidualnych Sportowiec Prowadzone podczas turniejów Penticton Young Stars z udziałem dyrektorów generalnych. Został poprawiony pod kątem długości i czytelności.
W Vancouver panuje lokalny szum wokół doświadczeń Sama Honzeka na środku drużyny z Vancouver Giants. W tym turnieju gra jako skrzydłowy, ale czy to jest coś, co cię interesuje?
To zabawne, ponieważ kiedy po raz pierwszy podszedłem, żeby obejrzeć składy przed turniejem, Ryan Houska miał go na środku pierwszego dnia zgrupowania.
Powiedziałem: „Wiesz co? Myślę, że gra jako pomocnik, ale nie na jakiś czas. Postawmy go na skrzydle, gdzie na początku będzie mu wygodniej”.
Ryan powiedział mi, że kiedy ogląda go na wideo, wygląda na to, że potrafi grać na środku. To ciekawe, że Vancouver myśli o tych samych rzeczach. Widać to po rękach, sposobie, w jaki jeździ na łyżwach i jego rozmiarze.
Zawsze szukamy ludzi, którzy mogliby grać na pozycji pomocy, a znalezienie pozycji jest trudne. Kiedy byłem na Turnieju Hlinka i poszedłem z Samem na lunch, zapytałem go: „Gdzie czujesz się najlepiej?” Powiedział mi, że obecnie gra na skrzydle, ale byłby otwarty na grę na pozycji pomocnika. Być może taką też była jego rozmowa z Vancouver.
Zdecydowanie interesujące jest to, że mogą tego tam spróbować, a jeśli tam spróbują, byłbym ciekawy, jak by to wyszło.
Czy mając w tym turnieju gracza takiego jak Matthew Coronato lub Jacoba Pelletiera, który był tu w zeszłym roku, czy w twoim składzie będzie więcej szans na przebicie się przez niektórych z tych młodych zawodników w przyszłym sezonie?
Zwykle sprowadzamy wielu weteranów lub podpisujemy kontrakt z kilkoma weteranami i nie chcę powiedzieć, że powstrzymujemy naszych młodych graczy, ale dzięki weteranom dostają dodatkowe mecze na wystawie i może to być trudne dla młodszych graczy.
Czuję, że w zespole jest szansa i miejsce, w którym ktoś może awansować.
Czy teraz damy komuś pracę? Nie, będą musieli na to zapracować.
Jednak facet taki jak Pelletier wykonał naprawdę dobrą robotę. Naprawdę wierzymy, że będzie w drużynie i moim zdaniem jego obóz musiałby być naprawdę zły, żeby tak nie było.
Chcemy dać szansę tym młodym ludziom. Zapewnimy im wiele gier pokazowych. I stamtąd pójdziemy.
Czy jest to coś, co może przydać się Twojemu zespołowi po zeszłym sezonie? Może jakaś zmiana, młodzieńcza witalność, jeśli można to tak nazwać, którą mogą osiągnąć młodzi gracze?
Kiedy po sezonie rozmawiasz ze starszymi zawodnikami, jedyną rzeczą, o której wspominają, było podekscytowanie, jakie wniósł taki zawodnik jak Pelletier.
Pamiętam, że gdy byłem młody, też byłem podekscytowany, kiedy poszedłem tam po raz pierwszy. Teraz, gdy widzisz młodych chłopaków wchodzących do ligi, zwycięstwa i porażki są ważne, ale młodzi chłopcy czasami są podekscytowani grą w NHL. Przynoszą tę energię i myślę, że wszyscy się nią żywią.
Jak widzisz swoją rolę w tym? Zapowiadasz sezon, w którym wiele rzeczy poszło na niekorzyść twojej drużyny. Jak pozbierać kawałki i przywrócić wszystko na właściwe tory?
Jedyne, co próbuję powiedzieć, to: wierzymy w was. Musisz wierzyć w siebie, ale my wierzymy w Ciebie.
W zeszłym roku było blisko, ale było wiele meczów i wiele razy utknęliśmy i nie udało nam się tego osiągnąć. Rozmawiając z wieloma zawodnikami i z jednym człowiekiem, żaden z nich nie powie: „Miałem dobry sezon”. Wszyscy byli rozczarowani. Wszyscy wywierali na siebie dużą presję i przyjmowali na siebie dużą odpowiedzialność.
To jest dobre. Kiedy latem rozmawiałem z naszymi zawodnikami, byli skupieni. Wcześnie byli na lodzie. Powiedzą: „Pokażę ci, Craig, że nie widziałeś mnie z najlepszej strony”.
To samo powiedział mi Jonathan Huberdeau. „Nie widziałeś mnie z najlepszej strony, Craig. Nawet z bliska. Pokażę ci”.
Ostatni sezon za nami. Oczekujemy z niecierpliwością. Ryan Houska jest nowy i ja jestem nowy na tym stanowisku.
Próbujemy coś tutaj zbudować, ale nie możemy zbudować tej kultury bez was (graczy). Wszyscy jesteśmy w tym razem i musimy zacząć od zgrupowania.
Byłeś facetem, który miał długą karierę i przez kilka lat zdobywałeś 75 punktów, potem spadło do 49, a potem wróciło do połowy lat 60. Czy możesz wykorzystać to doświadczenie, aby opracować plan wspierania zawodnika takiego jak Huberdeau, aby sezon odrodził się?
Oczywiście, że chcemy zapewnić mu możliwość odniesienia sukcesu dzięki ludziom, którzy mogą mu w tym pomóc.
Chcemy już wcześniej pokazać, że w niego wierzymy. Nawet gdy miałeś problemy, a czasami on nie grał zbyt wiele w zeszłym sezonie, ale wchodząc na ławkę rezerwowych nie możesz nic zrobić.
Postaramy się postawić go na pozycjach, na których może odnieść sukces, a wtedy odzyska pewność siebie i będzie wiedział, że go wspieramy. Jeśli chciałby się ode mnie odbić, na pewno miałem świetne sezony, a potem może cofnąłem się o krok i odbiłem. To nie jest łatwe.
Ja też to rozumiem. Rynek kanadyjski różni się nieco od gry na Florydzie, gdzie z dnia na dzień nie ma takiego zainteresowania. Myślę, że jest z nami cały rok i wie, o co chodzi. Jest bardzo skupiony, bardzo gotowy.
Nie chcę na niego wywierać presji, ale jeśli będzie po prostu grał swoją grę, wszystko będzie dobrze.
Masz wszystkich trzech zawodników, wszyscy oczekujący na UFA. Odpowie na milion pytań na ten temat i zajmie Ci sporo czasu w tym sezonie. Mówię oczywiście o Noahu Hanifinie, Mikaelu Backlundzie i Eliasie Lindholmie.
Jak równoważysz niepewność wywołaną pragnieniem, aby jako dyrektor generalny pierwszego roku odcisnąć swój ślad na przyszłym kursie tej organizacji?
Kiedy masz możliwość bycia niezastrzeżonym wolnym agentem, a ja sam przez to przechodziłem, chcesz po prostu zobaczyć – i myślę, że po zeszłym roku, a niektórzy z nich powiedzieli to w mediach – że chcesz zobaczyć, dokąd zmierza zespół. Jak to będzie wyglądać?
Znają mnie i znają Ryana, ale ci gracze dostają nieograniczoną, bezpłatną agencję. Chcę im więc pokazać, że jesteśmy tutaj inni, że wszyscy jesteśmy w tym razem i myślę, że kiedy wrócą do Calgary i zaczniemy działać, będę miał okazję usiąść z nimi – co jest tego, czego chcę. Nie mogliśmy jeszcze tego zrobić twarzą w twarz, mogliśmy tylko porozmawiać przez telefon – Ale kiedy to zrobimy i pójdziemy dalej, będziemy mieli lepsze wyczucie, jak się sprawy mają pójście.
Co doprowadziło do decyzji o powrocie do w dużej mierze tej samej grupy, z wyjątkiem oczywiście Tylera Toffoli, i obraniu w tym sezonie stosunkowo konserwatywnej i cierpliwej ścieżki?
Rozważasz wszystkie opcje. Jedyną rzeczą, która jest teraz trudna, a której nie robiłeś zbyt wiele, jest zawieranie dużych transakcji i dokonywanie dużych ruchów latem.
To właśnie się dzieje, gdy limit wzrasta zaledwie o 1 milion dolarów, a gdy spojrzysz na wszystkie zespoły z ścisłej czołówki, staje się to trudne. Wiele zespołów nie jest w stanie zawierać dużych transakcji pod względem finansowym.
Teraz, gdy zbliżamy się do sezonu, zobaczymy, jak potoczą się sprawy na obozach przygotowawczych, więc może wydarzyć się jeszcze więcej. Zespołom nie spieszyło się tego lata z dokonaniem wielu transakcji.
Jeśli chodzi o mnie, bardzo lubię tych zawodników. To bardzo dobrzy gracze i nie mają problemu z powrotem do Calgary i byciem płomieniem Calgary w tym roku. Rozumiem również, jak powiedziałem na mojej pierwszej konferencji prasowej, że chodzi o zarządzanie aktywami. Nie możemy pozwolić, aby dobrzy gracze odeszli za darmo, ale musimy też robić rzeczy, które mają sens dla naszej organizacji.
Jakub Markstrom. Dana Władara. Dustina Wolfa. Nie jest tajemnicą, że w tej zagłębieniu znajduje się wiele ciał. Wszyscy są dobrymi zawodnikami, więc może to dobry problem, ale czy wolisz rozwiązać tę sytuację przed sezonem?
Nie martwię się zbytnio o uporządkowanie spraw przed rozpoczęciem sezonu.
Rzecz w tym, że chcę, żeby Wolf grał w gry. Rozmawiając z Jacobem, chce grać w każdym meczu. Vladi też chce dużo grać.
Posiadanie trzech bramkarzy tego kalibru to jeden z obszarów, o który nie martwię się wieczorem, kiedy kładę się spać. A teraz zapukaj, pewnie nie powinienem tego mówić, ale czuję się bardzo komfortowo.
Czuję się dobrze, ponieważ mamy trzech zawodników, którzy jeśli znajdą się w tylnej części siatki, mamy dużą szansę na zwycięstwo tego wieczoru.
Kiedy myślę o obserwowaniu cię jako gracza, Craig, najbardziej utkwi mi w pamięci twoja wizja. Jaka jest Twoja wizja tego, czym chcesz, aby ten zespół był w dłuższej perspektywie?
Myślę, że z pewną niepewnością, tak pomysł Jak to będzie wyglądać za pięć lat, ale na razie muszę zobaczyć, jak to będzie. Ja naprawdę. Muszę zobaczyć, gdzie wszyscy są. A nawet jak zacząć?
Jak będzie wyglądał ten zespół? Mieliśmy gorszy rok i spodziewam się, że się odbijemy, ale dopóki nie zaczniemy grać w gry i nie zobaczymy, w jakim miejscu znajduje się produkt na lodzie, trzeba trochę poczekać i zobaczyć, jaka będzie sytuacja.
Wierzę w tutejszych mężczyzn. Wierzą w siebie. Są podekscytowani powrotem, a ja poczułem naprawdę dobrą energię na turnieju golfowym. Tylko po to, żeby zobaczyć, jak ten zespół w końcu współdziała ze sobą.
Teraz chcę ich codziennie widywać na lodowisku, co da mi pełniejszy obraz tego, co będziemy robić za dwa, trzy, cztery lata.
(Zdjęcie: Jacob Markstrom, Dustin Wolfe i Noah Hanifin: Christopher Mast/NHLI za pośrednictwem Getty Images)
„Nieuleczalny badacz twittera. Amatorski adwokat mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany guru muzyki. Becon ćpuna. Skłonny do napadów apatii”.
