Arabia Saudyjska po raz kolejny została uwięziona przez Rosję w ograniczaniu produkcji OPEC+

tak jak Przewidziałem w swoim artykule Pod koniec maja – po części dlatego, że rosyjski wicepremier i główny negocjator OPEC+ Aleksander Nowak wyraźnie zaznaczył, że OPEC+ na pewno nie ogłosi nagłego ograniczenia wydobycia ropy – OPEC+ ogłosił niespodziewane ograniczenie wydobycia ropy na swoich spotkaniach rozpoczynających się 4 czerwca. Jak przewidywano w tym samym artykule, efekt netto ograniczenia produkcji o 1,16 miliona baryłek dziennie nie przyniósł nic dobrego dla Arabii Saudyjskiej – czy to w postaci prognozowanych przez nią trwałych wzrostów cen ropy, czy też w naprawie pękniętych stosunków geopolitycznych z Zachodem. Zamiast tego, podobnie jak w przypadku poprzedniego „niespodziewanego” cięcia produkcji OPEC+, Rosja była jedynym głównym beneficjentem. Od tego momentu kluczowym pytaniem dla rynków ropy jest to, dokąd zmierza ta główna relacja energetyczna? Geneza relacji między Rosją a Arabią Saudyjską, związana z przejściem „OPEC” do „OPEC+” (głównym „+” w tym kontekście jest oczywiście Rosja) leży u podstaw zrozumienia, dlaczego Arabia Saudyjska nadal jest tak pochłonięci robieniem głupich rzeczy na rynkach ropy, że przed Rosją. Jest to całkowicie oddzielone od powodów, dla których Arabia Saudyjska oddaje się robieniu głupich rzeczy przez Chiny, które są dogłębnie analizowane w Moja nowa książka jest o nowym porządku świata na rynku ropy naftowej. Katalizatorem tej sejsmicznej zmiany w sojuszach geopolitycznych między Arabią Saudyjską a Rosją było niepowodzenie wojny cenowej w latach 2014-2016. Jak przeanalizowano w książce, który został uruchomiony ze szczególnym zamiarem Arabii Saudyjskiej, aby zniszczyć – lub przynajmniej poważnie zakłócić przez tak wiele lat, jak to możliwe – rodzący się wówczas amerykański sektor ropy łupkowej. Dla Saudyjczyków było wówczas jasne, że kontynuacja budowy taniego amerykańskiego sektora ropy łupkowej oznaczałaby stopniowe niszczenie potęgi Rijadu na świecie i jako głównego gracza na Bliskim Wschodzie, zważywszy, że jego jedyną realną podstawą moc to dostawy ropy. Może to również oznaczać, że Stany Zjednoczone będą mniej skłonne do wspierania Arabii Saudyjskiej w kwestiach bezpieczeństwa regionalnego, przede wszystkim w zakresie rosnącego zagrożenia ze strony Iranu. Krótko mówiąc, Saudyjczycy nie mieli innego wyboru, jak tylko spróbować przejąć sektor ropy łupkowej w Stanach Zjednoczonych, zrobili to, przegrali, a on – i wszyscy jego bracia w OPEC – zapłacili wysoką ekonomiczną cenę, zaostrzoną przez Wojna cenowa ropy 2020.

Powiązane: Dokumenty Pentagonu pokazują Arabii Saudyjskiej i Stanom Zjednoczonym zagrożenia związane z ropą naftową

Bezpośrednim skutkiem wojny cenowej w latach 2014-2016 było to, że Arabia Saudyjska spustoszyła gospodarkę swoją i innych członków OPEC na wiele lat. Ponadto, co ważniejsze z perspektywy geopolitycznej, została zdyskredytowana jako tym samym Lider OPEC, OPEC stracił swoją wiarygodność jako niezwyciężona siła na światowych rynkach ropy. Oznacza to, że oświadczenia OPEC dotyczące przyszłych poziomów podaży i popytu na ropę – a zatem i cen – straciły wiele ze swojej zdolności do poruszania rynkami, a ich skuteczność w umowach dotyczących wspólnej produkcji zmalała. Pod koniec 2016 roku, w pełni świadoma ogromnego potencjału gospodarczego i geopolitycznego, jakim dysponowała stając się istotnym uczestnikiem matrycy podaży/popytu/cen ropy naftowej, Rosja zgodziła się poprzeć porozumienie OPEC w sprawie ograniczenia wydobycia w zostać wezwanym z „OPEC +”, choć w swoim własnym, unikalnym, samolubnym i bezwzględnym stylu.

Trzeba przyznać, że Saudyjczycy nigdy nie zapomnieli tego, co uważają za swój dobry uczynek, tak jak stało się to w przypadku Chin z ofertą zachowania twarzy złożoną księciu Mohammedowi bin Salmanowi, gdy ten starał się ją znaleźć. Główni nabywcy pierwszej oferty publicznej Saudi Aramco. też dobrze Dogłębne studium w mojej nowej książceChińska oferta kupna całego oferowanego wówczas 5 proc. udziałów w spółce w ramach oferty prywatnej – której szczegółów nigdy nie ujawniono – była głównym punktem zwrotnym w stosunkach między Arabią Saudyjską a Chinami. Podobnie wsparcie Rosji dla cięć wydobycia ropy OPEC+ pod koniec 2016 r. przyczyniło się do wzrostu cen ropy i umożliwiło członkom OPEC rozpoczęcie odbudowy finansowania po wojnie cenowej z lat 2014-2016. Był to również główny punkt zwrotny w stosunkach Arabii Saudyjskiej z Rosją.

W październiku 2017 roku prezydent Rosji Władimir Putin zaprosił saudyjskiego króla Salmana bin Abdulaziza Al Sauda do Moskwy – była to pierwsza w historii wizyta saudyjskiego monarchy w stolicy Rosji. To właśnie na tym spotkaniu i wielu spotkaniach na marginesie między urzędnikami obu krajów, w których toczy się prawdziwy biznes, uzgodniono około 3 miliardów dolarów konkretnych transakcji w szerokim zakresie obszarów, nie tylko w sektorze naftowym od. Rosyjski minister energetyki Aleksander Nowak wskazał wówczas, że rosyjski producent gazu Novatek prowadzi rozmowy z inwestorami z Arabii Saudyjskiej w sprawie udziału w projekcie Arctic LNG-2, będącym kontynuacją wartej 27 miliardów dolarów elektrowni na Półwyspie Jamalskim. Uzgodniono również, że suwerenny fundusz majątkowy Arabii Saudyjskiej, Fundusz Inwestycji Publicznych (PIF), utworzy fundusz o wartości 1 miliarda dolarów obok rosyjskiego państwowego funduszu majątkowego, Rosyjskiego Funduszu Inwestycji Bezpośrednich (RDIF), który będzie inwestował w rosyjskie firmy technologiczne. W tym samym duchu rosyjskie państwowe koncerny naftowe i gazowe Rosnieft i Gazprom rozpoczęły rozmowy ze swoim odpowiednikiem, Saudi Aramco, w celu prowadzenia skoordynowanych operacji handlu ropą i gazem oraz utworzenia wspólnego centrum badawczo-technologicznego.

Chociaż wszystko to było złe z punktu widzenia Waszyngtonu, najgorsze z szerszych wydarzeń politycznych i wojskowych, jak dogłębnie przeanalizowano w Moja nowa książka jest o nowym porządku świata na rynku ropy naftowej. Jednym z tych powodów było wycofanie się Arabii Saudyjskiej z żądania odsunięcia od władzy syryjskiego prezydenta Baszara al-Assada. Drugim, być może bardziej niezwykłym, jest podpisanie przez Arabię ​​​​Saudyjską protokołu ustaleń w sprawie zakupu przez Rosję systemu obrony powietrznej S-400. Jak dotąd apoteozą głębokiego zaangażowania Arabii Saudyjskiej w Rosję była jej zupełna niechęć do osłabienia tych stosunków w jakikolwiek sposób w świetle inwazji na Ukrainę w lutym 2022 roku.

Problem z Arabią Saudyjską i jej braćmi w Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową (OPEC) polega na tym, że Rosja uważa ich wszystkich – używając oryginalnych sformułowań KGB, w których dorastał Putin – „pożytecznych idiotów”. Przez wiele lat, aż do inwazji na Ukrainę, granica rentowności finansowej Rosji za baryłkę Brent wynosiła około 40 USD. Przez długi czas był to mniej więcej ten sam poziom, na którym amerykańscy producenci ropy łupkowej mogli osiągać dobre zyski i mniej więcej połowę długoterminowej finansowej granicy rentowności ropy w Arabii Saudyjskiej. Sytuacja uległa zmianie, a cena rosyjskiej ropy na progu rentowności wyniosła w tym roku około 115 dolarów za baryłkę ropy Brent, według danych przemysłu naftowego. Ale to nie jest główny punkt. Najważniejsze jest to, że w następstwie rosyjskiej inwazji na Ukrainę różne kombinacje Stanów Zjednoczonych i ich sojuszników nałożyły kilka embarg i pułapów cenowych na produkty węglowodorowe w celu nałożenia ogólnego pułapu cenowego na ropę rosyjską w NAS. 60 dolarów za baryłkę. Nastąpiło to w grudniu z grupy krajów G7 (która obejmuje Kanadę, Francję, Niemcy, Włochy, Japonię, Wielką Brytanię i Stany Zjednoczone) oraz z Unii Europejskiej (również dodatkowy „niewymieniony” członek G7), a także Australii. Biorąc pod uwagę te czynniki, strategia Rosji była bardzo prosta, ale bardzo skuteczna: przekonać Arabię ​​​​Saudyjską ( tym samym lidera OPEC) do maksymalnego podwyższenia cen ropy grupy, jednocześnie sprzedając ją z dyskontem do tej ceny, powyżej oficjalnej maksymalnej ceny ropy.

Jest wielu kupujących, którzy chcą uzyskać zniżkę na rosyjską ropę na poziomie 60 USD za baryłkę lub powyżej. Chiny są głównym krajem, ale Indie są również ogromnym nabywcą – a im bardziej OPEC podnosi ceny ropy, tym bardziej atrakcyjny jest wygląd przecenionej rosyjskiej ropy. Jest to również analizowane w mojej nowej książce pt Nowy porządek na światowym rynku ropy naftowejAni Chiny, ani Indie (ani wielu innych głównych nabywców ropy) w ogóle nie przejmują się obecnymi sankcjami nałożonymi na Rosję przez Stany Zjednoczone i chętnie kupują rosyjską tanią ropę. Interesujące jest również to, że same Stany Zjednoczone nie wydają się zbytnio przejmować taką sprzedażą z rabatem do poziomów OPEC, ponieważ ma to efekt netto w postaci obniżenia ogólnych cen ropy na szerszym światowym rynku ropy. W tym kontekście należy zatem czytać oficjalny komunikat prasowy Kremla po „zaskakującym” obniżeniu produkcji OPEC+. Obie strony pochwaliły poziom współpracy w ramach OPEC+, który umożliwia podejmowanie skutecznych i terminowych działań w celu utrzymania równowagi podaży i popytu na ropę. Tak nazywaliśmy żart w kręgach KGB Putina.

Simon Watkins dla Oilprice.com

Więcej najlepszych odczytów z Oilprice.com: