Rathbone Canucks ma nadzieję, że w lusterku wstecznym pojawi się pasmo pecha

Whistler, BC – W ciągu ostatnich dwóch lat, odkąd zdecydował się rzucić szkołę jako jeden z najlepszych prospektów Vancouver Canucks, Jack Rathbone widział wiele. Po prostu za mało meczów hokejowych.

Bostoński obrońca doznał obrażeń, skaleczeń i komplikacji zawodowych związanych z pandemią. Kiedy grał, przeważnie wyglądał dobrze. Ale odkąd jego ostatni sezon na Harvardzie został odwołany przez przybycie COVID-19 w marcu 2020 r. – cztery miesiące przed podpisaniem kontraktu na wybór w czwartej rundzie 2017 r. – Rathbone strzelił tylko 47 meczów NHL i 17 więcej z the Canucks, w tym dziewięć ciężkich meczów w National Hockey League na początku ubiegłego sezonu.

Te 64 profesjonalne mecze w ciągu dwóch lat to mniej niż ekwiwalent pełnego sezonu i taka sama liczba meczów, jaką strzelił Rathbone w ciągu ostatnich dwóch lat w college’u.

23-latek jest teraz na swoim trzecim obozie treningowym z Canucks, próbując wrócić do składu NHL po zakończeniu drugiego sezonu zawodowego, który zmniejszył kontuzje do 40 punktów w 39 meczach z Abbotsford w niższej lidze.

Rathbone, piękna łyżwiarka i krążek, pozostaje jednym z najlepszych kandydatów w Canucks. Ale on potrzebuje powtórzeń.

„Myślę, że każdy w jakiejkolwiek pracy – to nie było… niezupełnie proste, jeśli chodzi o to, jak zmieniło się życie od czasu pandemii” – powiedział Rathbone dziennikarzom. „Więc myślę, że teraz nie jest inaczej w hokeju. Kopalnia. . . Za każdym razem, gdy dostanę powtórzenia w meczu, czy to w AHL, czy w NHL, myślę, że w ten sposób stajesz się lepszy. Możesz ćwiczyć, co chcesz, ale myślę, że te (z gry) odczyty są naprawdę podstawowe. Myślę, że dzięki temu byłem w stanie zrobić kilka dużych kroków w zeszłym roku”.

Ale sezon zaczął spadać.

Rathbone wyciągnął Canucków z obozu i przebrał się na ich pierwsze siedem meczów. Ale debiutant wyglądał na zakłopotanego i walczył o kontrolowanie posiadania. Jego oczekiwana liczba bramek wyniosła 42,3 procent i pokonał Canucks 6:1 w pięciu przeciwko pięciu, gdy Rathbone był na lodzie.

Widział, jak jego lodowaty czas zmniejsza się, zanim były trener Travis Green zapewnił mu zdrowe zadrapanie w Game Eight. Po przebraniu się tylko w dwóch z następnych siedmiu meczów Rathbone został zresetowany do AHL. Doznał kontuzji górnej części ciała i dopiero zaczynał grać regularnie iw dobrym zdrowiu, kiedy został znokautowany – dosłownie – przez przerażającego kopniaka od tyłu w lutym przez zawodnika drugoligowego Edmonton Oilers, Coltona Seviera.

Rathbone opuścił kolejne trzy tygodnie, ale zakończył sezon z Abbotsford w świetnej formie, odmawiając późnego powołania do National Hockey League, głównie dlatego, że Canucks, pod wodzą nowego trenera Bruce’a Boudreaux, mieli problemy z kontuzją i potrzebowali innych powołań podczas zdobywania desperacki nacisk w ostatnim miesiącu na play-offy. .

„Doszło do punktu, w którym w zeszłym roku powiedział: „Ok, już czas” – powiedział Rian Johnson, dyrektor ds. rozwoju w Canucks i dyrektor generalny niższej ligi. Teraz jest gotowy do działania w naszym zespole.

„Ma zestaw umiejętności charakterystyczny dla sposobu, w jaki jeździ na łyżwach, sposobu, w jaki widzi lód, sposobu poruszania dyskiem. Potrafi strzelać dyskiem. Ma wiele cech, które lubisz. i podnoszenie go i ruszanie. Musisz grać w gry, aby się rozwijać. jako gracz.

Rathbone jeździł na łyżwach na obozie treningowym w Shane Defense School, współpracując z Lukiem Shane’em — tym samym stabilnym wojownikiem, który pomagał głównej mentorce Canucks, królowej Hughes.

Były Red Wing z Detroit, Danny Deiser, który został zaproszony na obóz na profesjonalne doświadczenie, przesłuchuje w kluczowym miejscu na lewo od drugiego defensora Tylera Myersa, więc wygląda na to, że Rathbone będzie musiał przeskoczyć jednego lub dwóch kolegów z drużyny podczas przedsezonowy tworzą skład NHL.

Zrobił to w zeszłym sezonie i jest w stanie zrobić to ponownie, zwłaszcza jeśli Canuckowie trzymają się swojego doświadczenia z przesuwaniem Hughesa na prawą stronę obrony, co stwarza większe szanse na lewą stronę. Chociaż 22-letni Hughes jest już gwiazdą NHL i jednym z najlepszych przechodniów w grze, Rathbone radzi sobie z nim pod względem wielkości i siły umiejętności. Obie pozostały.

„Oczywiście wszyscy wiedzą, że jest tak utalentowany, jak w jeździe na deskorolce” – powiedział Shane. On tam leci. Odbyliśmy kilka rozmów. Myślę, że ważne jest to, że chcesz nadal agresywnie bronić i dbać o linię siatki i zamykanie partii.

„Quinn oczywiście robi cholerną grę o władzę, więc musisz znaleźć inne sposoby, aby wnieść swój wkład i zdobyć drogę do składu. (On jest) innym facetem, ale to nie pierwszy raz, kiedy jest tutaj teraz, więc myślę, że to więcej wygodne. I myślę, że organizacja pokłada w nim duże nadzieje.

Rathbone uważnie słucha Shane’a.

„Wszystko, co wychodzi z jego ust, jestem cały za uszami,” Rathbone powiedział o Shane’u. „Ma tam bardzo cichą obecność. Staramy się ułatwiać sobie życie i jak dotąd to zdecydowanie działa.”

Rathbone ma tylko pięć stóp i dziesięć stóp wzrostu, ale jakoś jest zbyt duży, aby zawieść Canucks, którzy nie mają zbyt wiele w planach rozwoju, aby wzmocnić swoją obronę.

Shane i Myers mają po 32 lata. Shane jest w ostatnim roku swojego kontraktu, a Myersowi pozostały dwa sezony z pięcioletnim kontraktem o wartości 30 milionów dolarów.

Zapytany, czy zachęciłby Hughesa do pozostania po prawej stronie, Rathbone powiedział: „Jestem zachwycony wszystkim, co w tej chwili jest najlepsze dla Canucks. Jest wyraźnie wyjątkowym graczem. Myślę, że możesz umieścić go w centrum (i ) Myślę, że będzie dobrze”. W tym momencie trochę się martwię o siebie i swoją grę. Mam nadzieję, że uda mi się to zdobyć i bez względu na to, gdzie jest Huggy, mam nadzieję, że będę w stanie wytrzymać.”

Boudreau odmówił oceny Rathbone, gdy został zapytany w piątek, mówiąc, że perspektywa oceni go na podstawie tego, jak dobrze radził sobie w przedsezonie, który zaczyna się w niedzielę od Canucks parą meczów z Calgary Flames. Boudreaux powiedział, że Rathbone będzie dużo grał i właśnie tego potrzebuje.

„Za każdym razem, gdy przyjeżdżasz na obóz, myślę, że każda szansa na zdobycie koszulki NHL to przywilej” – powiedział Rathbone. „Nauczyłem się dużo (w zeszłym sezonie). To było trochę zatrzymania i odejścia, tylko z kontuzjami. Ale czas, który miałem, w górę iw dół, był czymś, czego nie uważam za pewnik i czymś, co trochę zyskałem pewność siebie i mogę przyjechać na obóz dopiero w tym roku. Bardziej przygotowany Togo.”