|
Te projekty Big Mountain są dla mnie naprawdę ważne; Podejmują dużo wysiłku fizycznego i psychicznego i podejmują duże ryzyko. Ludziom łatwo jest zapomnieć, że kiedy są wielcy sportowcy, którzy tydzień po tygodniu robią doskonałe korekty; Nie tylko w kolarstwie górskim, tak samo jest we wszystkich sportach ekstremalnych. Patrząc na poprzednie mody z tej serii, mówię o tym, jak bardzo się boję. To nie jest przedstawienie, to jest bardzo realne. Zależy mi na tym, aby pokazać prawdę kryjącą się za tego rodzaju projektem; Kiedy mówię o wstawaniu w nocy, możliwość kontuzji jest tym, co mnie prześladuje. Czuję, że kiedy pokazujemy niekończącą się passę sukcesów, ryzyko ginie w uroczystościach, więc chciałem tylko na chwilę zatrzymać się i przyjrzeć się, kiedy i jak coś pójdzie nie tak. Chętnie pokażę proces stojący za tą serią. Kreatywność to zdecydowanie coś, co mnie pociąga i możliwość idealnego dopasowania wyzwania do granic moich możliwości. Przyciąga mnie śmiałość potrzebna, by dojść do tego punktu. Dla mnie chodzi o pokonanie przeszkody i zdarza się, że ktoś mnie filmuje, nie myśląc o filmie, ale ciągle szukając okazji do robienia rzeczy, których nikt wcześniej nie zrobił, aby wyjść poza moją strefę komfortu. Bez tego napędu nic się nie zmieni. To coś, co rozpoznałem również w Danie i Rachel, tę pasję do ujarzmienia ogromnej ilości siebie w misji, niezależnie od trudności i niepowodzeń. Świadomość, że potrzeba wszystkiego, aby odnieść sukces, jest świetną motywacją. Chcę jasno powiedzieć, że wszedłem w to z otwartymi oczami.
Są w filmie sekcje, które, jak sądzę, są naprawdę jasne, że się martwię. A załoga jest na krawędzi. Ale to nie różni się od sentymentu, który miałem na szczycie Slateline lub jazdy na Ridgeline, które mają podobne potencjalne konsekwencje i śmiesznie mały margines błędu. Myślę, że ważne było, aby pokazać, że nie była to niemożliwa do pokonania linia, była bardzo techniczna i bardzo onieśmielająca, i miał rację, ale tak naprawdę przejechałem każdą sekcję z sukcesem, wiele razy przez większość części. Jest wystarczająco dużo materiału filmowego, że możemy go razem całkowicie zmontować. Ale to nie będzie prawdziwe. Wszystkie wyzwania w serii pojawiły się na swój własny, unikalny sposób i wyglądają inaczej. Zaczęło się od tego, że raz po raz przejeżdżałem obok witryny – myśląc „Nie, nie jest włączony”. Ale ważne jest, żebym poczuł tę wątpliwość, ale i tak to zrób. Gdybym zatrzymywał każdy projekt, kiedy pierwszy raz się przestraszyłem, nie byłoby nic. Każdy grzbiet ma swoją atrakcję i własne trudności. Odkrywa własną osobowość i problemy, rozumie je i odkrywa, jak je przezwyciężyć.
Ta strona jest określona przez jej ekspozycję. Już od pierwszej wędrówki dowiedzieliśmy się, że trzeba sprawdzać każdy krok. Cały czas patrzyliśmy za siebie. Znałem ryzyko iw pełni zaakceptowałem poziom obrażeń, które byłyby potencjalne, gdyby coś poszło nie tak. Domyśliłem się wszystkich szczegółów i wiedziałem w 100%, że dam radę. Ludzie myślą, że jestem dzikusem, ale nie przetrwałbym długo bez super kalkulacji. Jest proces. Spaceruj, eksploruj, buduj, przeglądaj, dostosowuj, jeździj. Więc teraz, po sześciu tygodniach, mogę zamknąć oczy i sfotografować każdy kamień na tych wzgórzach.
Mentalność niewiele różni się od wyścigów. W obu przypadkach sportowiec musi postawić się w sytuacji, w której wynik będzie dobry, jeśli wszystko zostanie zrobione do maksimum. Musisz mieć rękę, aby skutecznie wydostać się z drugiej strony. W ten sposób podchodzimy do całej naszej pracy. Myślę, że tor Pucharu Świata jest trochę bardziej wyrozumiały, gdyby nie ogromny spadek po mojej lewej stronie, prawdopodobnie poszedłbym na OTB, odkurzył się i odjechał ponownie. Odcinek, na który trafiłem, był brutalny, nie ma co do tego wątpliwości, ale technicznie nie był trudniejszy niż pozostałe sześć czy siedem odcinków linii, na których jechałem bez żadnych problemów.
Ale to tylko pokazuje, bez względu na to, jaki masz plan, jaką masz ekipę wspierającą, jaki masz rower i jak się przygotowujesz, kiedy jesteś na krawędzi, nic nie jest w 100%. Popełniłem błąd, dostałem tryb offline ze zbyt dużym rozmachem i wszyscy znają resztę. Coś poszło nie tak, ale nie żałuję, że próbowałem.
Zajmuję się czasem i spędzam czas. To będzie długa rekonwalescencja, ale jestem bardzo wdzięczny załodze, która wspierała mnie na wzgórzu, Straży Przybrzeżnej, ambulansowi lotniczemu, chirurgom w Stoke. Wszyscy wykonali absolutnie niesamowitą pracę i dali mi przewagę na drodze do wyzdrowienia. Red Bull pomógł mi uzyskać najlepszą opiekę pooperacyjną i zawsze będę im wszystkim wdzięczna. Mogę szczerze powiedzieć, że kontuzja nie powstrzymała mnie przed tego rodzaju jazdą. W rzeczywistości jest zupełnie odwrotnie. Rozważanie większej liczby tych wyzwań to światło na końcu tunelu, powód, dla którego kontynuowałem leczenie tak wcześnie, i co pomaga mi stawić czoła bolesnym codziennym zmaganiom rehabilitacji. To jest mój cel. Jestem pasjonatem projektów i planuję zrobić więcej tak szybko, jak to możliwe.
–J Atherton |
