Tytan, księżyc Saturna, prawdopodobnie nie nadaje się do zamieszkania: badanie Western University

Jeśli chodzi o to, czy na metaforycznym podwórku Ziemi istnieje życie, Tytan, największy księżyc Saturna, często budzi ciekawość badaczy. Jednak nowe badanie przeprowadzone na Western University w Londynie pokazuje, dlaczego wciąż poszukujemy życia w innych częściach naszego Układu Słonecznego.

Niedawne badania prowadzone przez zachodnią astrobiolog i członkinię Zachodniego Instytutu Badań Ziemi i Przestrzeni Kosmicznej Katherine Nesch pokazują, że pod powierzchnią Tytana – największego księżyca Saturna – prawdopodobnie znajduje się środowisko niezdatne do zamieszkania, w którym nie może istnieć życie.

Nurkowanie w oceanie

Jeśli chodzi o badanie życia pozaziemskiego, lodowe księżyce planet-olbrzymów są szczególnie interesujące ze względu na przekonanie, że księżyce zawierają duże podpowierzchniowe oceany ciekłej wody.

Uważa się, że na Tytanie pod lodową skorupą znajduje się ocean ponad 12 razy większy od oceanów na Ziemi.

„Życie, jakie znamy na Ziemi, potrzebuje wody jako rozpuszczalnika, dlatego planety i księżyce zawierające dużo wody są ważne w poszukiwaniu życia pozaziemskiego” – powiedział Nish.

Czy jest tam ktoś?

Opublikowano w czasopiśmie AstrobiologiaNish i jej współpracownicy wykorzystali dane zebrane z kraterów uderzeniowych, aby określić, ile cząsteczek organicznych można przetransportować z bogatej w substancje organiczne powierzchni Tytana do podpowierzchniowego oceanu.

W całej historii Tytana komety zderzające się z lodowym księżycem stopiły jego powierzchnię, tworząc kałuże ciekłej wody, która mieszała się z powierzchniową materią organiczną. W rezultacie stopiony materiał jest gęstszy niż jego lodowa skorupa, więc cięższa woda opada przez lód, być może aż do podpowierzchniowego oceanu Tytana.

Z badania wynika, że ​​Nisch i jej współpracownicy ustalili, ile komet różnej wielkości będzie uderzać w Tytana każdego roku w całej jego historii, korzystając z zakładanej częstotliwości uderzeń w powierzchnię Tytana. Umożliwiło to naukowcom przewidzenie natężenia przepływu wody przenoszącej materiały organiczne z powierzchni Tytana do jego wnętrza.

Nish i jego zespół odkryli, że masa transportowanej w ten sposób materii organicznej wynosi nie więcej niż 7500 kg rocznie glicyny, najprostszego aminokwasu, z którego składają się białka życia. To mniej więcej tyle samo, co samiec słonia afrykańskiego.

Jak wynika z badania, jest to ważne, biorąc pod uwagę fakt, że wszystkie biomolekuły, w tym glicyna, wykorzystują węgiel jako szkielet swojej struktury molekularnej.

„Jedna glicyna rocznie w oceanie 12 razy większym niż oceany na Ziemi nie wystarczy, aby podtrzymać życie” – powiedział Nish, który jest także profesorem nauk o Ziemi. „W przeszłości ludzie często zakładali, że woda równa się życiu, ale ignorowali fakt, że życie potrzebuje innych pierwiastków, zwłaszcza węgla”.

Złe wieści dla ET

Inne lodowe światy, takie jak księżyce Jowisza Europa i Ganimedes oraz księżyc Saturna Enceladus, zawierają bardzo mało węgla na swojej powierzchni i nadal nie jest jasne, ile można z nich pozyskać. Ponieważ Tytan jest najbardziej bogatym w substancje organiczne lodowym księżycem w Układzie Słonecznym, jeśli ocean pod jego powierzchnią nie nadaje się do zamieszkania, nie wróży to dobrze możliwości zamieszkania w innych znanych lodowych światach – wynika z badania.

„Ta praca pokazuje, że bardzo trudno jest transportować węgiel z powierzchni Tytana do podpowierzchniowego oceanu, a także bardzo trudno jest współistnieć w tym samym miejscu wody i węgla potrzebnego do życia” – powiedział Nisch.

Jednak ostatnie badania podkreślają nie tylko potencjalny brak możliwości zamieszkania Tytana, ale także cztery zewnętrzne planety gazowe Układu Słonecznego: Jowisz, Saturn, Uran i Neptun.

„Niestety, będziemy musieli teraz wykazać się mniejszym optymizmem, szukając pozaziemskich form życia w naszym Układzie Słonecznym” – powiedział Nisch. „Społeczność naukowa była bardzo podekscytowana odkryciem życia na lodowych światach zewnętrznego Układu Słonecznego, a wynik ten sugeruje, że może być mniej prawdopodobne, niż wcześniej zakładaliśmy”.