Trudeau, Niemiec Schultz spełnia pomysł eksportu kanadyjskiego gazu ziemnego do Europy

Premier Justin Trudeau i jego niemiecki odpowiednik kanclerz Olaf Schulz, zapytani w poniedziałek o tę propozycję, wylewali zimną wodę na pomysł wysyłki kanadyjskiego gazu ziemnego do Europy.

Na konferencji prasowej w Montrealu obaj przywódcy zasugerowali zamiast tego, że ich priorytetem jest rozwój czystszych źródeł energii, takich jak zielony wodór, w Kanadzie na eksport do Europy, aby pomóc rozwiązać kryzys energetyczny na kontynencie.

Chociaż Trudeau nie wykluczył roli kanadyjskiego gazu ziemnego w łagodzeniu niedoborów energii w Europie, Trudeau powiedział, że nie ma jeszcze jasnego uzasadnienia biznesowego, aby zbudować terminal eksportowy LNG w St. John lub gdzie indziej.

Trudeau powiedział, że gaz ziemny będzie musiał być przesyłany rurociągiem ze złóż gazowych w zachodniej Kanadzie do zakładu skraplania, który nie został jeszcze zbudowany na wybrzeżu Atlantyku.

Byłby to kosztowny projekt i może nie być rozważną inwestycją, powiedział Trudeau, biorąc pod uwagę zaangażowanie Europy w szybkie przejście na czystszą gospodarkę.

Oglądaj | Trudeau rozmawia z kanclerz Niemiec o czystej energii:

„Jednym z wyzwań związanych z LNG jest ilość inwestycji potrzebnych do budowy infrastruktury do tego celu” – powiedział.

„Nigdy nie było mocnego uzasadnienia biznesowego ze względu na odległość od pól gazowych, ze względu na konieczność transportu tego gazu na duże odległości, zanim będzie mógł zostać skroplony”.

Trudeau powiedział, że prywatne firmy badają, czy takie wielomiliardowe inwestycje byłyby wykonalne w tym „nowym kontekście”.

Wojna na Ukrainie wywróciła światowy rynek energetyczny.

Rosja, główny dostawca gazu ziemnego do Europy, została oskarżona o odcięcie części dostaw w odpowiedzi na ostrzejsze sankcje nałożone przez kraje zachodnie, w tym Niemcy, za niesprowokowany atak na Ukrainę.

Aby zmniejszyć zależność Europy od rosyjskiego gazu, obserwatorzy przedstawili pomysł przetransportowania części obfitego w Kanadę gazu ziemnego przez Atlantyk do terminali w Niemczech.

Ale ponieważ Kanada powoli rozwija proponowane lokalizacje LNG w prowincjach atlantyckich, jest mało prawdopodobne, aby ten scenariusz ziścił się w najbliższym czasie.

Trudeau powiedział, że Kanada będzie kontynuować prace nad projektami skroplonego gazu ziemnego, które są już budowane na zachodnim wybrzeżu kraju, terminalami, które będą dostarczać gaz do innego regionu głodnego energii: Azji.

Powiedział, że przy większej ilości gazu napływającego z Kanady inni główni dostawcy, tacy jak Katar, mieliby większą swobodę w wysyłaniu swoich produktów do Niemiec i innych krajów europejskich.

„Teraz nasz najlepszy [solution] Ma nadal przyczyniać się do globalnego rynku, zastępując gaz i energię, które Niemcy i Europa mogą znaleźć z innych źródeł”.

Trudeau powiedział, że konflikt na Ukrainie i wstrząsy związane z dostawami energii, które spowodował, pokazują, że „świat musi przyspieszyć zakończenie uzależnienia od ropy naftowej i gazu w ogóle” i przejście na czyste źródła. W nadchodzących latach, powiedział Trudeau, Kanada będzie pozycjonować się jako „główny dostawca dla świata w gospodarce zerowej”.

Schulz powiedział, że Niemcy są zainteresowane pomocą w rozwijaniu zdolności produkcyjnej wodoru przez Kanadę – jest to wciąż rodzący się przemysł o bardzo małej produkcji – tak, aby w końcu mogła skorzystać z tego zasobu.

Trudeau i Schulze pojadą we wtorek do Nowej Fundlandii i Labradora, aby spotkać się z tamtejszymi firmami oferującymi nowe projekty wodorowe, które mogą ostatecznie zasilić Europę.

Niemcy interesują się „zielonym” wodorem – rodzajem paliwa, które jest produkowane w procesie elektrolizy z zerową emisją.

W niedawnym raporcie komisarz ds. Środowiska Kanady, Jerry DeMarco, stwierdził, że rzeczywista roczna produkcja wodoru w Kanadzie wynosi tylko około 3 megatony – z czego prawie cały to „szary” wodór, brudniejsza forma, która powoduje dwa razy więcej emisji gazu ziemnego. .

Komisarz powiedział, że istnieją wątpliwości co do tego, czy wodór może odegrać jakąkolwiek znaczącą rolę w Kanadzie w krótkim okresie, ponieważ istnieje bardzo niewiele niezbędnej infrastruktury – takiej jak rurociągi wodorowe i zakłady skraplania.

Zielony wodór też jest drogi. Komisarz ustalił, że koszt produkcji gigadżuli gazu ziemnego wyniósł około 3,79 USD, podczas gdy koszt produkcji gigadżuli zielonego wodoru wyniósłby ponad 60 USD, gdyby był produkowany przy użyciu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, takich jak wiatr i słońce.

Ale Schulz powiedział, że szybkie innowacje technologiczne są możliwe i że wodór może wkrótce stać się ważnym źródłem energii dla głównych gospodarek przemysłowych.

„To, co robimy w tej chwili, to zwiększanie skali, co naprawdę zmieni świat przemysłu i produkcji na całym świecie” – powiedział.

„To tak jak wszystkie inne procesy przemysłowe z przeszłości. Rozpoczyna się powoli, ale potem jest chwila, z dnia na dzień następuje duży wzrost, ponieważ tak wiele różnych branż zdecydowało, że muszą się zmienić”.