Naukowcy z Simon Fraser University twierdzą, że ich badania nad najnowszym odkryciem skamielin w pobliżu Princeton stawiają pytania o to, w jaki sposób zwierzęta i rośliny rozprzestrzeniały się na półkuli północnej około 50 milionów lat temu, w tym o to, czy krótkie okresy globalnego ocieplenia odegrały pewną rolę.
Skamielina została odkryta przez Beverley Burlingame, mieszkankę Princeton, i została udostępniona naukowcom za pośrednictwem miejskiego muzeum. Naukowcy twierdzą, że to pierwszy kanadyjski okaz wymarłej mrówki Titanomyrma, której największy gatunek był zaskakująco gigantyczny, o masie ciała strzyżyka i rozpiętości skrzydeł około 15 centymetrów.
Paleontolodzy SFU, Bruce Archibald i Rolf Matthews, wraz z Arvidem Aase z Fossil Butte National Monument w Wyoming, opublikowali swoje badania nad skamieniałością w bieżącym wydaniu czasopisma naukowego The Canadian Entomologist.
Dziesięć lat temu Archibald i jego współpracownicy odkryli gigantyczną skamielinę Titanomyrma z Wyoming na schodach muzeum w Denver.
„Ta mrówka i nowa skamielina z Kolumbii Brytyjskiej są zbliżone wiekowo do innych skamielin Titanomyrma, które były znane dawno temu w Niemczech i Anglii” – mówi Archibald.
„Nasuwa to pytanie, w jaki sposób te starożytne owady podróżowały między kontynentami, aby pojawić się po obu stronach Oceanu Atlantyckiego mniej więcej w tym samym czasie”.
W tamtym czasie Europa i Ameryka Północna były połączone lądem przez Arktykę, ponieważ północny Atlantyk nie został jeszcze wystarczająco otwarty przez dryf kontynentalny, aby całkowicie je rozdzielić. Ale czy starożytny klimat Dalekiej Północy był odpowiedni dla ich podróży?
Naukowcy odkryli, że starożytny klimat tam, gdzie mrówki żyły w Wyoming i Europie, był gorący. Odkryli ponadto, że współczesne mrówki z większymi królowymi również zamieszkują gorący klimat, kojarząc duże rozmiary królowych mrówek z wyższymi temperaturami. Stwarza to problem polegający na tym, że chociaż starożytna Arktyka miała znacznie łagodniejszy klimat niż obecnie, nie była wystarczająco gorąca, aby umożliwić przejście Titanomyrmy.
Nowe odkrycia opierają się na wcześniejszych badaniach
W 2011 roku naukowcy zasugerowali, że można to wytłumaczyć geologicznie krótkimi okresami ocieplenia w okresie Titanomyrmy, zwanymi „wysokimi temperaturami”, tworzącymi krótkotrwałe okresy sprzyjających warunków do przejścia.
Następnie przewidzieli, że Titanomyrma nie zostanie znaleziona na starożytnych kanadyjskich wyżynach strefy umiarkowanej, ponieważ byłaby znacznie zimniejsza, niż się wydaje, o którą Titanomyrma mogłaby prosić. Ale teraz jeden został tam odkryty.
Historia staje się bardziej skomplikowana i interesująca, ponieważ nowa kanadyjska skamielina została zdeformowana przez ciśnienie geologiczne podczas skamieniałości, więc nie można określić jej prawdziwych rozmiarów. Mógł być tak gigantyczny, jak niektóre z największych królowych Titanomyrmy, ale równie dobrze mógł zostać zrekonstruowany, aby był mniejszy.
„Jeśli był to mniejszy gatunek, czy przystosował się do tego chłodniejszego regionu klimatycznego poprzez zmniejszenie rozmiaru i czy gigantyczny gatunek został wykluczony, jak przewidywaliśmy w 2011 roku?” mówi Archibald. „A może były ogromne, a nasz pomysł na klimatyczną tolerancję gigantycznych mrówek i sposób, w jaki przekroczyły biegun północny, był błędny?”
Archibald mówi, że badania pomagają naukowcom lepiej zrozumieć, w jaki sposób tworzyła się społeczność zwierząt i roślin w Kolumbii Brytyjskiej, gdy klimat był znacznie inny.
„Zrozumienie, w jaki sposób życie rozproszyło się między północnymi kontynentami w zupełnie innym klimacie 50 milionów lat temu, częściowo wyjaśnia wzorce rozmieszczenia zwierząt i roślin, które obserwujemy dzisiaj” – mówi Archibald.
Titanomyrma może również pomóc nam lepiej zrozumieć, w jaki sposób globalne ocieplenie wpływa na zmianę rozkładu życia. Aby przygotować się na przyszłość, pomocne jest zrozumienie przeszłości”.
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
