Świat musi współpracować, aby uniknąć katastrofalnej kolizji kosmicznej

Na orbicie Ziemi krąży wiele rzeczy, a cały czas przybywa ich coraz więcej. Ponad 29 000 satelitów, kawałki rakiet i inne kawałki gruzu, wystarczająco duże, aby można je było śledzić z Ziemi, krąży wokół planety. Liczba mniejszych elementów w milionach. Sam SpaceX w Kalifornii wystrzelił około 1700 satelitów w ciągu ostatnich dwóch lat w ramach swojej sieci Starlink, która zapewnia szerokopasmowy Internet, z tysiącami kolejnych planowanych. Inne firmy również planują takie ogromne planety, a coraz więcej krajów wypuszcza lub planuje wystrzelić satelity.

To zwiększone stłoczenie znacznie zwiększa ryzyko kolizji w kosmosie. Do centrum operacyjnego Europejskiej Agencji Kosmicznej w Darmstadt w Niemczech, które kontroluje główne statki kosmiczne badawcze, każdego dnia docierają setki e-maili ostrzegających o potencjalnych katastrofach kosmicznych. W maju inżynierowie NASA odkryli dziurę o szerokości 5 milimetrów w jednym z robotycznych ramion Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, spowodowaną zderzeniem z nieznanym kawałkiem kosmicznego śmiecia.

Te bliskie apele podkreślają nie tylko potrzebę większego rozważenia tego, co umieściliśmy w kosmosie, ale także to, że minęło dużo czasu, odkąd globalna społeczność kosmiczna opracowała zrównoważone ramy zarządzania ruchem kosmicznym. Takie posunięcie przyniosłoby korzyści zarówno naukowcom, którzy polegają na obserwacjach z orbity, jak i całej ludzkości, ponieważ satelity są niezbędne dla nowoczesnej komunikacji i nawigacji.

Historia oferuje kilka lekcji o tym, jak bezpiecznie działać na nowo zatłoczonych polach. Na początku XX wieku lotnictwo rozkwitło, a piloci napotkali na zatory na niebie. Kontrolerzy ruchu lotniczego ostatecznie opracowali system koordynacji między miastami i ponad granicami, wymieniając informacje o lokalizacji samolotów, aby piloci mogli uniknąć kolizji ze sobą.

Ale w kosmosie nie ma policjantów ruchu drogowego, nie ma granic międzynarodowych z jasno określonymi obszarami odpowiedzialności. Aby uniknąć dalszych szkód, konieczne jest, aby operatorzy satelitarni mieli dokładną i aktualną listę miejsc, w których znajdują się rzeczy w kosmosie. Obecnie główny światowy katalog obiektów kosmicznych jest publikowany na Space-Track.org przez US Space Command, oddział wojskowy. Katalog jest ogólnodostępną listą publiczną, ale brakuje w niej niektórych satelitów, których kraje – w tym Stany Zjednoczone, Chiny i Rosja – nie uznały publicznie. Częściowo z powodu tego braku przejrzystości inne kraje również śledzą obiekty kosmiczne, a niektóre firmy prywatne prowadzą dostępne na rynku katalogi.

Zamiast tej mozaiki niekompletnych źródeł świat potrzebuje ujednoliconego systemu zarządzania ruchem kosmicznym. Dzięki temu kraje i firmy wykonujące loty kosmiczne mogą zgodzić się na udostępnianie większej ilości swoich danych śledzących i współpracować, aby przestrzeń kosmiczna była bezpieczniejsza. Może to wymagać stworzenia nowego porządku światowego, takiego jak umowa międzynarodowa, za pomocą której można regulować normy i standardy techniczne. Jednym z porównań jest Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, agencja Organizacji Narodów Zjednoczonych, która koordynuje globalne kwestie komunikacyjne, takie jak kto może nadawać iw jakich częściach widma radiowego.

Nie byłoby łatwo stworzyć taki system dla ruchu kosmicznego. Aby odnieść sukces, kwestie bezpieczeństwa (takie jak uniknięcie awarii satelity) muszą być oddzielone od kwestii bezpieczeństwa (takich jak to, czy satelita szpieguje w innym kraju), aby państwa mogły mieć pewność, że udział w takich działaniach nie zagrozi bezpieczeństwu narodowemu. Kraje mogą na przykład wymieniać informacje o położeniu satelity bez udostępniania szczegółów jego możliwości lub celu przebywania w kosmosie.

Jednym z kroków, które mogą pomóc w najbliższym czasie, jest zakończenie przez Stany Zjednoczone planowanego przeniesienia odpowiedzialności za katalog Space-Track.org z wojska na Departament Handlu Cywilnego. Ponieważ katalog ten był historycznie najczęściej używany na świecie, przekształcenie go w agencję cywilną może zacząć rozładowywać napięcia geopolityczne, a tym samym usprawnić globalne wysiłki na rzecz zarządzania kosmicznym śmieciem. Może pewnego dnia wyleje globalne porozumienie w sprawie ruchu w przestrzeni międzystanowej; Nawet wschodzące supermocarstwo w kosmosie miałoby wielką motywację do udziału, pomimo rywalizacji ze Stanami Zjednoczonymi. Przejście zostało nazwane w amerykańskiej dyrektywie prezydenckiej z 2018 r. uznającej, że firmy przejmują od rządów krajowych jako dominujący gracz w przestrzeni, ale tak się jeszcze nie stało, po części dlatego, że Kongres nie przywłaszczył niezbędnych środków.

25 sierpnia Komitet Narodów Zjednoczonych ds. Pokojowego Wykorzystania Przestrzeni Kosmicznej spotka się, aby omówić szereg tematów związanych z międzynarodową współpracą w kosmosie. Organizacja Narodów Zjednoczonych jest odpowiednim forum, za pośrednictwem którego narody podróżujące w kosmos mogą współpracować w celu ustalenia standardów odpowiedzialnego zachowania w przestrzeni kosmicznej, a to powinno obejmować sposób, w jaki świat może śledzić obiekty, aby przestrzeń kosmiczna była bezpieczniejsza. Powinna kontynuować swoją ostatnią pracę, aby podkreślić przestrzeń jako bezpieczne i zrównoważone środowisko, które przynajmniej sprowadza kraje takie jak Stany Zjednoczone i Chiny do tej samej rozmowy.

Podstawowe badania również mają swoją rolę: innowacje, takie jak technologie śledzenia i wyświetlania pozycji orbitujących obiektów w czasie rzeczywistym oraz sztuczna inteligencja pomagająca zautomatyzować manewry omijania szczątków, mogą wzmocnić wszelkie globalne wysiłki w zakresie monitorowania i regulacji przestrzeni kosmicznej.

Jeśli rządy i firmy na całym świecie nie podejmą pilnych działań, aby wspólnie pracować nad bezpieczeństwem kosmosu, pewnego dnia staną w obliczu katastrofalnej kolizji, która zniszczy jednego lub więcej satelitów kluczowych dla ich bezpieczeństwa, dobrobytu ekonomicznego lub obu. Przestrzeń kosmiczna to globalne dobro wspólne i globalny zasób. Globalna organizacja odpowiedzialna za – i zdolna – do zarządzania przepływem ruchu kosmicznego jest już dawno spóźniona.