Pomyślałem, że chyba wiem, czego się spodziewać po pierwszej komedii Chelsea Peretti, trafnie zatytułowanej Menedżer po raz pierwszy, którego premiera odbyła się w poniedziałek na Tribeca Film Festival. W końcu słyszałem satyryczną sztukę, którą wystawiłeś w 2017 roku – A.J Wieś, południowy dramat tzw wejście deszczowesurowe podejście do melodramatycznego stylu Tennessee Williamsa – które zostało przerobione na potrzeby filmu.
Sądząc po rozmowach, które słyszeli jeszcze przed rozpoczęciem filmu, większość festiwalowej publiczności myślała, że też ma kontrolę nad tym, co zamierzają zobaczyć. Niektórzy byli tam jako wielbiciele pracy Perettiego Brooklyn dziewięć-dziewięćInni byli fanami jej postawy, z których wielu było tam tylko po to, by zobaczyć, jakie zamieszki może wywołać gwiazdorska obsada komików.
Wszyscy, w tym ja, nie byliśmy jeszcze gotowi na komedię tak obsesyjną – i całkowicie oryginalną – jak Menedżer po raz pierwszy.
Film jest pełen szaleństwa gonzo, ledwie zatrzymuje się na tyle długo, by widzowie mogli złapać oddech, zanim komiczna maszyna do gry w jednorękiego bandytę, która jest scenariuszem Perettiego, znów się uruchamia. To film pełen przekomarzania się, powtarzających się scenografii i cichych linijek, które brzmią jak sprężynowy wąż, uwięziony w puszce, czekający, aż ktoś ją otworzy i uwolni zestaw gagów. Ale ta szalona energia ma sens. Menedżer po raz pierwszy Odtwarza szalony stan bycia artystą. Nie ma tu zamyślonych momentów autorefleksji ani mądrych lekcji, które widzowie mogliby zabrać ze sobą. Ostry scenariusz i gorliwa reżyseria Perettiego omijają narcyzm branży, aż wszystko, co pozostaje, to smagnięcie kręgosłupa i żołądek pełen śmiechu.
Oprócz pisania i reżyserowania filmu, Peretti występuje w roli tytułowej Menedżer po raz pierwszy Jako Sam jest dramaturgiem w Regis, małym teatrze społecznym w Glendale w Kalifornii. Pewnego dnia poproszono ją o skomponowanie jednej ze swoich sztuk (wspomniana powyżej). wejście deszczowe) przez menedżera Regisa, Sheldona (Andy Richter), po tym, jak długoletni dyrektor firmy zostaje zwolniony za niewłaściwe zachowanie. Wystarczy podwoić jej zwykłą stawkę, by Sam się na to zgodził, ale zarozumiali, uwodzicielscy aktorzy, którzy regularnie występują w sztukach Regisa, wcale nie są zadowoleni, że Sam otrzymał szansę reżyserowania.
Jest wpływowa Davina (Meg Stalter); spięty, spięty homoseksualista Rudy (Benito Skinner); doświadczona główna aktorka Regisa, Marjorie (Megan Mullally); prosty, ale niepewny facet, Simon (Jack Knight); powściągliwy aktor Clara (Kate Berlant); oraz zbyt pewny siebie przystojniak Gordon (Blake Anderson). Każdy ma swój własny zestaw unikalnych dziwactw, które uderzają, gdy Sam wchodzi do pokoju. Praktycznie mogą wyczuć nadgorliwy zapach unoszący się z jej fedor wielkości Pharrella.
Każdy członek tej obsady wypchany po skrzela dostaje swoją chwilę na słońcu, ale nie bez rywalizacji o nią. Berlant, Mullally, Stalter i Skinner nieustannie się kłócą, kradnąc sobie nawzajem sceny, gdy ktoś rozluźnia pięści. Powiązana ze Stalterem maven na Instagramie jest szczególnie zjadliwa, w swoich sponsorowanych przez reklamy opaskach na głowę i bieliźnie, które planuje wystawić na aukcję obserwującym. Improwizowane czy nie, kwestie Staltera emanują chwalebną pewnością siebie. Kiedy Davina próbuje wyrwać się z próby castingu, błagając: „Muszę iść po koktajl Jamocha dla mnie i mojej mamy”, można wyczuć jej pragnienie bycia rozpoznanym przez biedaka przyjmującego jej zamówienie w samochodzie. Okno z Glendale Arby’s.
Scenariusz Peretti jest hojny dla każdego wykonawcy, ale żaden nie jest tak uroczo ostentacyjny jak sama Peretti, która ma imponujące fizyczne kotlety komediowe. Sam jest jedną z nielicznych postaci w grze Menedżer po raz pierwszy Kto jest nagradzany za jakąkolwiek surowość (jeśli możesz tu wymienić cokolwiek naprawdę wzruszający), a Peretti sprzedaje głód Sama, by dopasować się do schematu starego dramatopisarza, nie pozwalając, by humor poszedł na marne. Zaprasza też kilku przyjaciół na zabawne rzeźbienie, w tym niektórych NIE Reżyser, którego jest żoną, występuje jako lokalny znawca sztuki i wręcza zabójczą książkę o niepokojącym stylu mówienia Brada Pitta.
Dzięki szybkiemu przesuwaniu się po kadrze przez cały czas łatwiej jest zobaczyć Menedżer po raz pierwszy Opiera się bardzo mocno na wielokrotnym grawerowaniu i cięciu. Niektóre z tych powtarzalnych wyborów stylistycznych – na przykład skandalicznie zabawny mod w zwolnionym tempie przy pierwszym uruchomieniu, a potem zaskakujący – w niektórych momentach zaczynają słabnąć. prawie czuć Również Oczywiste, jak małe żarty na temat tanich miejsc, są nie na miejscu w zwodniczo sprytnym filmie, jeśli chodzi o atrakcyjność komedii.
Ale jego powtórzenie również wydaje się obliczone, przypominając inne kapryśne filmy, takie jak Barb & Star idą do Vista Del MarI uśmiechnięta twarzLub Dynamit Napoleona. I tak jak w tej komedii, znajdą się tacy, którzy jej nie zrozumieją. Ale trudno zaprzeczyć niezaprzeczalnemu charakterowi filmu od samego początku.
Peretti, która sama jest reżyserem po raz pierwszy, ma pewność siebie osoby, która od dawna nie może się doczekać, aby to zrobić. Montaż jest płynny i satysfakcjonujący do oglądania, a kamera kinetyczna filmu pomaga utrzymać widza w gotowości na więcej, nawet jeśli narracja od czasu do czasu się ślizga. Menedżer po raz pierwszy W jakiś sposób wygląda i czuje się jak komedia sieci ABC z 2000 roku, parodia i rozszerzony występ otwierający MTV Movie Awards w jednym. Nawet jeśli zwiastun nie przyciąga widzów, łatwo go obejrzeć.
Cała ta żartobliwa osobowość i niekończący się szał leci tak szybko, że prawie niemożliwe jest nadążenie. Czasami wydaje się, że film jest ledwo osadzony w rzeczywistości ze względu na tempo rollercoastera. Ale założę się, że to punkt widzenia Perettiego. Menedżer po raz pierwszy Kłuje w wewnętrzną absurdalność sztuki i jak ktokolwiek ją ściga, może być naprawdę szalony. To bezwzględny, hałaśliwy i niebezpieczny zawód. Ale wiesz, co mówią: jeśli możesz to zrobić w Glendale, możesz to zrobić wszędzie.
Podoba Ci się ta recenzja? Zarejestruj się w naszej cotygodniowej witrynie Zobacz pomiń biuletyn W każdy wtorek odkrywaj nowe programy i filmy, które warto obejrzeć, a które nie.
„Gracz. Introwertyk. Rozwiązujący problemy. Twórca. Myśliciel. Przez całe życie ewangelista żywności. Orędownik alkoholu.”
