Nowa kamera NASA odsłoniła najciemniejsze części Księżyca

Chociaż przez ostatnie kilka dekad powierzchnię Księżyca mapowano z zadziwiającą szczegółowością, jeden obszar wymykał się krążącym na orbicie kamerom z powodu braku światła słonecznego, trafnie nazywany obszarami Księżyca trwale zacienionymi (PSR).

Jednakże dwie kamery działające na dwóch różnych orbitach Księżyca pracowały ostatnio obok siebie, aby uzyskać oszałamiający mozaikowy obraz Krateru Shackletona na południowym biegunie Księżyca, którego część leży bezpośrednio na południowym biegunie Księżyca i którego głębina jest spowita ciemnością. Może w ciągu ostatnich kilku miliardów lat.

W rezultacie naukowcy wysuwają hipotezę, że w jego ciemnych głębinach zgromadził się lód wodny, który przyszli astronauci mogliby wykorzystać jako paliwo i urządzenie podtrzymujące życie.

Te dwie kamery to należąca do NASA Lunar Reconnaissance Orbiter (LROC) zamontowana na statku Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) oraz należąca do NASA kamera ShadowCam zamontowana na statku kosmicznym Danori należącym do Korea Aerospace Research Institute (KARI), przy czym każdy statek kosmiczny na orbicie wokół Księżyca jest fotografowany od 2009 roku i 2022 r., a każda kamera oferuje własne, unikalne możliwości, które pomagają w tworzeniu tego wyjątkowego i pierwszego w swoim rodzaju obrazu mozaikowego.

LROC składa się z dwóch kamer wąskokątnych (NAC) zdolnych rejestrować obrazy z rozdzielczością 0,5 metra na piksel oraz kamery szerokokątnej (WAC) zdolnej do rejestrowania 100 metrów na piksel. W ten sposób LROC dostarczył tysiące obrazów o wysokiej rozdzielczości wędrowiec. Księżyc w ciągu 13 lat służby. Jednakże LROC nie jest w stanie wykonywać zdjęć, które nie są wystawione na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.

Wejdź do ShadowCam, który jest 200 razy bardziej czuły na światło niż LROC i może uchwycić szczegóły powierzchni Księżyca, które do tej pory pozostawały niewidoczne. Osiąga to poprzez przechwytywanie światła słonecznego odbitego od niezliczonych obiektów geologicznych na Księżycu lub światła Ziemi, znanego również jako Earthshine.

Wadą jest to, że ShadowCam nie może rejestrować obrazów w bezpośrednim świetle słonecznym, dlatego do stworzenia tej oszałamiającej mozaiki wykorzystano obrazy z obu kamer. ShadowCam użyto do uchwycenia nieoświetlonych części krateru Shackletona, takich jak wewnętrzne ściany i podłogi, a LROC używany do uchwycenia nieoświetlonych części krateru Shackletona, oświetlonych słońcem, takich jak skrzydła i krawędź krateru.

Powodem, dla którego naukowcy i inżynierowie tak bardzo interesują się kraterem Shackletona i innymi księżycowymi PSR, jest ich potencjał w zakresie posiadania lodu wodnego, który można wykorzystać do zasilania i podtrzymywania życia w przyszłych misjach załogowych, takich jak misje NASA Artemis na Księżyc, zaczynając od Artemidy. III, które ma być pierwszym lądowaniem człowieka na Księżycu od czasu Apollo 17 w 1972 r. i pierwszym lądowaniem na południowym biegunie Księżyca, obecnie planowanym na rok 2025.

Te PSR znajdują się zarówno na północnym, jak i południowym biegunie Księżyca, a ich kratery pojawiają się w wiecznej ciemności z powodu niewielkiego 1,5-stopniowego nachylenia osi naszego najbliższego niebieskiego sąsiada. Dla wyjaśnienia, nachylenie osiowe Ziemi wynosi 23,5 stopnia.

Bezpośrednie wydobywanie lodu wodnego na Księżycu, znane również jako wykorzystanie zasobów in situ, mogłoby znacznie obniżyć koszty misji zaopatrzeniowych z Ziemi, ponieważ woda jest prawdopodobnie najważniejszym składnikiem każdej załogowej misji kosmicznej. Ponadto, ponieważ lód wodny rzekomo pozostawał uwięziony w tych kraterach przez miliony, jeśli nie miliardy lat, może również dostarczyć cennych informacji naukowych na temat powstawania i ewolucji Księżyca.

Krater Shackleton został nazwany na cześć Sir Ernesta Shackletona, anglo-irlandzkiego badacza Antarktyki, odpowiedzialnego za przewodnictwo trzech brytyjskich wypraw na Antarktydę. Ma około 21 km (13 mil) średnicy i 4,2 km (2,6 mil) głębokości i został oficjalnie nazwany przez Międzynarodową Unię Astronomiczną w 1994 roku.

Jeśli chodzi o badania, należąca do NASA sonda Lunar Prospector zidentyfikowała znaczne ilości wodoru w pobliżu biegunów Księżyca, w tym także Shackletona, czego wyniki opublikowano w czasopiśmie Badanie z 1998 r W Nauki.

Jednak kilka badań od tego czasu, w tym zdjęcia radarowe z łazika Clementine należącego do NASA i japońskiego statku kosmicznego Cayuga, nie ujawniło żadnych dowodów na obecność lodu wodnego we wnętrzu Shackletona, a ich wyniki opublikowano w czasopiśmie. Ikar I Naukiodpowiednio. Zatem debata na temat obecności lodu wodnego wewnątrz Shackletona pozostaje otwarta. Według stanu na 2019 rok na Księżycu są 324 znane PSR.