Izrael wyznacza termin ataku w Rafah, podczas gdy Netanjahu obiecuje „dokończyć misję” w Gazie

Członek izraelskiego gabinetu wojennego zapowiedział inwazję na Rafah, jeśli pozostali izraelscy zakładnicy nie zostaną uwolnieni do świętego miesiąca Ramadan.

Izraelski plan inwazji na przygraniczne miasto, ogłoszony przez izraelskiego premiera Benjamina Netanjahu na początku tego miesiąca, wywołał zaniepokojenie na całym świecie, nawet u niektórych najbardziej zagorzałych sojuszników kraju.

Ponad połowa ludności Gazy uciekła do Rafah, położonego na granicy z Egiptem, po tym, jak siły izraelskie nakazały im ewakuację.

Wzrosły obawy, że Izrael może próbować zepchnąć Palestyńczyków do Egiptu, czemu Izrael zaprzecza.

Jednak w niedzielę Netanjahu zignorował rosnące wezwania do zaprzestania zbliżającej się ofensywy, obiecując „dokończyć robotę” w Gazie.

Termin Ramadanu został wyznaczony przez emerytowanego gen. Benny'ego Gantza, członka trzyosobowego gabinetu wojennego izraelskiego premiera.

To wpływowy głos, ale nie ostatnie słowo na temat tego, co może przynieść przyszłość.

Jak dotąd izraelski rząd nie omówił publicznie harmonogramu ofensywy lądowej w Rafah.

„Jeśli nasi zakładnicy nie wrócą do swoich domów do Ramadanu, walki w rejonie Rafah będą kontynuowane” – powiedział Gantz na konferencji przywódców amerykańskich Żydów.

Ramadan, który ma się rozpocząć 10 marca, to historycznie napięty okres w regionie.

Netanjahu chce, aby Izrael osiągnął „całkowite zwycięstwo” nad Hamasem. Jednak – nawet w samym Izraelu – narasta krytyka dotycząca zakresu, w jakim można to osiągnąć i jakim kosztem.

Według Ministerstwa Zdrowia Gazy, które nie wprowadza rozróżnienia między cywilami i kombatantami, wojna prowadzona przez Izrael z Hamasem doprowadziła do śmierci co najmniej 28 985 Palestyńczyków, w większości kobiet i dzieci.

W ataku przeprowadzonym przez Hamas 7 października zginęło około 1200 osób, w większości cywilów, i wzięto około 250 zakładników.

Palestyńscy bojownicy nadal przetrzymują około 130 zakładników, z których uważa się, że jedna czwarta zginęła – niektórzy w wyniku izraelskiego ostrzału.

Większość pozostałych została zwolniona po tygodniowym zawieszeniu broni w listopadzie.