Inwestorzy odnoszą zwycięstwo w 17-letniej batalii sądowej z towarzystwami funduszy inwestycyjnych

Po 17-letniej batalii sądowej sędzia z Ontario orzekł na korzyść inwestorów detalicznych, którzy ponieśli straty, ponieważ dwie kanadyjskie firmy pozwoliły dużym inwestorom na dokonywanie zyskownych i niewłaściwych transakcji w wielu swoich funduszach.

Sędzia Sądu Najwyższego Ontario Markus Cohnen stwierdził w lutym, że zarówno CI Mutual Funds Inc. i AIC Limited, obecnie AIC Global Holdings Inc. , naruszyli swój obowiązek staranności w zakresie zapobiegania rynkowym transakcjom wyczucia rynku na ich funduszach. Chociaż sąd stwierdził, że obie spółki nie naruszyły swoich obowiązków powierniczych, dopuściły się zaniedbania i sąd zarządził osobny proces w celu ustalenia odszkodowania.

Market timing jest również znany jako częsty handel lub handel krótkoterminowy i jest to praktyka, w której niektórzy doświadczeni inwestorzy mogą bardzo szybko wchodzić i wychodzić ze swoich pieniędzy. Ta praktyka osłabia zwroty dostępne dla posiadaczy jednostek długoterminowych

Pozew zbiorowy obejmuje wszystkich inwestorów, którzy posiadali środki w funduszach AIC od 1 stycznia 1999 do 30 września 2003 lub we wspólnych funduszach CI od 1 września 1998 do 30 września 2003. Pełnomocnik powodów szacuje odszkodowanie dla inwestorów do 674 USD milion.

Sędzia Koehnen powiedział w decyzji sądu. „Szkody, jakie częste transakcje wyrządzają długoterminowym posiadaczom jednostek uczestnictwa, są znane od dziesięcioleci”.

AIC Global Holdings nie odpowiedział na prośby wysłane przez The Globe and Mail. Rzecznik CI Investments, Murray Oxby, powiedział w e-mailu, że „Ta decyzja jest długa i dotyczy wielu kwestii. CI bada przyczyny i swoją sytuację prawną”.

Skandal na rynku funduszy inwestycyjnych po raz pierwszy pojawił się w 2003 roku w Stanach Zjednoczonych, kiedy ówczesny prokurator generalny Nowego Jorku Eliot Spitzer ogłosił ugodę z Canary Capital, małym funduszem. Potem do akcji wkroczyła Komisja Papierów Wartościowych i Giełd, główny regulator amerykańskiego przemysłu funduszy, oraz kilku urzędników państwowych.

Ostatecznie uczestnicy branży – towarzystwa funduszy i maklerzy, którzy z nich skorzystali – dokonali ugody w wysokości do 4,25 miliarda dolarów w postaci grzywien i zwrotów dywidend, według naukowca Jerry’ego W. Markhama w artykule z 2006 roku w Hastings Business Law Journal.

W tym samym czasie Komisja Papierów Wartościowych w Ontario wszczęła własne dochodzenie w sprawie podobnych praktyk w prowincji, co doprowadziło do zawarcia przez pięciu kanadyjskich zarządzających aktywami – w tym obu oskarżonych – ugody z prowincjonalnym organem regulacyjnym. Pięć spółek, w tym także IG Investment Management Ltd i Franklin Templeton Investments Corp. i AGF Funds Inc. , ponad 200 milionów dolarów dla jego właścicieli, zgodnie z ostatnimi dokumentami sądowymi. Pan Oxby potwierdził, że CI zapłacił inwestorom 49,3 miliona dolarów w ramach tej ugody w 2004 roku.

W 2006 roku inwestorzy wszczęli pozew zbiorowy przeciwko wszystkim pięciu firmom, które zawarły ugodę z OSC, a klienci detaliczni twierdzili, że tak częste zawieranie transakcji osłabia zwroty dla długoterminowych inwestorów w fundusze.

Od tego czasu trzy firmy zawarły ugodę z powodami, pozostawiając AIC Limited i CI Mutual Funds Inc. , obecnie znany jako CI Investments Inc. , stanąć przed sądem.

Zatwierdzenie sprawy jako pozwu zbiorowego zajęło ponad sześć lat, w tym odwołanie do Sądu Najwyższego Kanady. Proces trwał ostatecznie trzy miesiące w 2022 roku, a decyzja została wydana w zeszłym miesiącu.

„Dla inwestorów detalicznych jest to ważny dzień na odpowiedzialność, modyfikację zachowań i rzeczywiste wysłanie sygnału do szerszej branży inwestycyjnej, że będą konsekwencje za zachowanie, które nie spełnia standardów należytej staranności i gdzie kroki nie zostaną podjęte we właściwy sposób” ”- powiedział w wywiadzie Joel Rochon, współprowadzący pełnomocnik powoda i partner zarządzający w Rochon Genova LLP.

W swojej decyzji sędzia Cohenen powiedział, że prospekty emisyjne funduszy inwestycyjnych – dokumenty, które są przekazywane inwestorom przy zakupie funduszu – ostrzegają, że częste transakcje powodują szkody dla funduszy i mogą skutkować naliczeniem opłat w wysokości do 2 procent od uczestników.

Pomimo treści swoich prospektów emisyjnych, pozwani nie tylko nie podjęli kroków w celu zapobieżenia powtórzeniu transakcji lub naliczenia opłat określonych w ich do i z funduszy za znacznie niższą opłatę wynoszącą zaledwie 0,2 proc.

Sąd stwierdził, że firmy pozwoliły doświadczonym inwestorom na zawieranie dużych, krótkoterminowych transakcji w swoich funduszach, wynoszących setki milionów dolarów miesięcznie i miliardy dolarów rocznie w funduszach „zamienionych” i wychodzących.

„Opłata w wysokości 2 procent natychmiast powstrzymałaby zmianę lub częsty handel” – powiedział sędzia Koehnen.

Termin rozprawy o odszkodowanie nie został wyznaczony.

Raportowanie Davida Milsteada