Alexander Mogilny ponownie odrzucony przez Hockey Hall of Fame

W tym momencie robi się śmiesznie.

Były gwiazdor Vancouver Canucks, Alexander Mogilny, kwalifikuje się do wprowadzenia do Hockey Hall of Fame od 2009 roku i od tego czasu co roku jest jednym z najbardziej skandalicznych węży w hali. Klasa 2023 nie będzie inna, ponieważ Mogilni po raz kolejny niewytłumaczalnie zamarł z auli.

W 2023 roku do Hockey Hall of Fame zostaną wprowadzeni Henrik Lundqvist, Tom Barrasso, Mike Vernon, Pierre Turgeon i Caroline Ouellet, a także Ken Hitchcock i Pierre Lacroix w kategorii konstruktorów.

Mogilni był świetnym strzelcem wszechczasów

Argument Mogilnego można wykorzystać zarówno na lodzie, jak i poza nim, i jest znacznie mocniejszy niż przypadek Turgeona, który był bardzo dobrym graczem przez bardzo długi czas, ale nie jednym z graczy na najwyższym poziomie, który zwykle prowadzi do miejsce w Sali.

Na lodzie Mogilny był jednym z czołowych strzelców NHL w swojej epoce, strzelając 76 goli w 77 meczach z Buffalo Sabres w sezonie 1992-93, który zdobyłby Rocket Richard Trophy, gdyby był w tym czasie. Jego 76 bramek to piąty najlepszy sezon strzelecki w historii NHL, remisując z Teemu Selanne, który również strzelił 76 bramek w tym samym sezonie, oraz Philem Esposito.

Mogilny z 473 bramkami jest tuż poza pierwszą 50 wszechczasów, ale wskoczył na 33. miejsce pod względem liczby bramek na mecz wśród graczy, którzy rozegrali co najmniej 500 meczów. Turgeon ma więcej bramek na koncie 515, ale rozegrał też 304 inne mecze w karierze: to jego setny mecz w historii.

Hockey Hall of Fame zwykle faworyzuje graczy, którzy trafili do pierwszej lub drugiej drużyny All-Star, ponieważ wskazuje, że byli jednymi z najlepszych graczy na swojej pozycji w tamtym czasie. Mogilny był dwukrotnym gwiazdorem drugiej drużyny – raz z Canucks. Turgeon nigdy nie dostał się do drużyny All-Star i nigdy nie zajął wyższego niż szóste miejsca na swojej pozycji w głosowaniu All-Star.

Jeśli liczy się zwycięstwo, Mogilny jest jednym z zaledwie 29 członków „Triple Golden Club” z Pucharem Stanleya, złotym medalistą olimpijskim i złotym medalistą World Series. Turgeon nigdy nie zdobył Pucharu Stanleya i nigdy nie reprezentował drużyny Kanady na Igrzyskach Olimpijskich ani World Series. Aby być uczciwym, pierwsze igrzyska olimpijskie, na których dopuszczono graczy NHL, odbyły się w 1998 roku, po okresie świetności Turgeon.

Nic z tego nie ma na celu zniewagi Turgona. To tylko ilustracja tego, jak śmieszny Mogilny nie jest już w Hockey Hall of Fame. Kiedy Zawodnik stworzył własny komitet identyfikacyjny, Mogilni był jednogłośnym wyborem; Turgeon nie jest nawet nominowany.

I to przed rozważeniem historii Mogilnego na lodzie.

Pionier dla rosyjskich graczy

Mogilny był pierwszym zawodnikiem National Hockey League, który uciekł ze Związku Radzieckiego, przybywając do Ameryki Północnej z ogromnym osobistym ryzykiem. To czyni go kreatywnym pionierem, typem gracza, który oczywiście powinien znaleźć się w Hockey Hall of Fame, ponieważ bez niego nie da się opowiedzieć hokejowej historii.

Kiedy miał 20 lat, Mogilny zdobył złoty medal z drużyną radziecką na Mistrzostwach Świata w 1989 roku, a on i jego koledzy z drużyny mogli świętować rzadki dzień w centrum handlowym w Sztokholmie w Szwecji. To tutaj szef Sabres ds. Rozwoju graczy, Don Luce, i dyrektor generalny Jerry Meehan spotkali się, gdy Mogilny biegł do ich samochodu, ścigany przez, jak sądziła Luce, sowieckich agentów.

Mogilny i Lucci musieli ukrywać się przed KGB, chodząc od hotelu do hotelu, podczas gdy Meehan współpracował z konsulatem USA w celu uzyskania pozwolenia Mogilnego na wjazd do Stanów Zjednoczonych i ubiegania się o azyl polityczny.

To nie była lekka decyzja. Jako zawodnik CSKA – znanego jako Centrala Armii Czerwonej – Mogilny był oficjalnie oficerem Armii Radzieckiej, co czyniło go nie tylko dezerterem, ale i dezerterem.

Zuchwałość Mogilnego doprowadziła do tego, że więcej rosyjskich graczy uciekło ze Związku Radzieckiego i zmusiło innych do wyjazdu do NHL bez dezercji.

W innym przełomowym momencie Mogilny był także pierwszym zawodnikiem urodzonym w Rosji, który służył jako kapitan drużyny NHL, kiedy założył „C” dla Buffalo Sabres w sezonie 1993-94, podczas gdy Pat LaFontaine był kontuzjowany.

Dzięki zarówno niesamowitym wyczynom na lodzie, jak i niesamowitej historii poza lodem, to dosłownie podważa wiarygodność, że Mogilny nie jest już w Hockey Hall of Fame.