Znany paleontolog/autor wykorzystuje żółwie wężoszyje, aby rozwiązać zagadkę, dlaczego plezjozaury miały tak długie szyje.

Plezjozaur o długiej szyi w porównaniu do współczesnego żółwia z wężową szyją

Niezależny autor i paleontolog Max Hawthorne w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku

Rekonstrukcja szkieletu długoszyjnego thalassomidonu goniącego ryby. (obraz plezjozaura autorstwa Scotta Hartmana)

Profesjonalny paleontolog Max Hawthorne przeprowadził badania nad żółwiami australijskimi o długich szyjach, które pokazują światu, że jego teoria o tym, dlaczego plezjozaury mają tak długie szyje, jest słuszna.

Buckingham, Pensylwania, Stany Zjednoczone, 10 lipca 2022 r. /EINPresswire.com/ – Nagrodzony autor Max Hawthorne Seria wschodzących powieści Cronus i niezależny paleontolog, A Badanie żółwi wężoszyich Aby udowodnić, że jego Teoria z 2016 r. o tym, dlaczego plezjozaury mają tak długie szyje Nie „poszerzeniem wyobraźni”. „Plezjozaury, a w szczególności elasmozaury, zawsze pobudzały publiczną wyobraźnię” – powiedział Hawthorne podczas niedawnego wywiadu. „Chodzi o potwora z Loch Ness/Nessie. Przez ponad sto lat ludzie zastanawiali się, dlaczego mają tak absurdalne szyje, które czasami sięgają ponad dwadzieścia stóp. drapieżnikom i czy sprawił, że mają ciało żyrafy pływającej wolno i niezdarnie?

„Istnieje wiele teorii, które uzasadniają szyje plezjozaura, od możliwych do dziwnych” – zauważył Hawthorne. „Ludzie kiedyś wierzyli, że przysiadają na skałach w pobliżu wody i używają szyi jak wędki. Niektórzy zakładali, że włożyli swoje delikatne szyje w niebezpieczne dziury w dnie morza, aby szukać pożywienia. Widziałem nawet jedną ambitną teorię sugerującą, że mieli na szyjach narządy jak węgorze, elektrodę i używali jej do rażenia ryb”.

„W rzeczywistości prawie na pewno mamy do czynienia z przypadkiem brzytwy Ockhama, przy czym najprostsze wyjaśnienie jest poprawne. Jest to kwestia formy i funkcji, a moim skromnym zdaniem wszystkie te teorie są całkowicie błędne” Hawthorne odważnie stwierdził. Znany ze swojej teorii lokomocji plezjozaurów, która według wielu osób rozwiązała liczącą 150 milionów lat zagadkę, w jaki sposób plezjozaury pływały przy użyciu wszystkich czterech płetw, które są wystawione w wielu muzeach, Hawthorne nie jest obcy pływaniu pod prąd. . „Wiemy, że szyje plezjozaurów miały ograniczone zakresy ruchu i nie były wystarczająco elastyczne, aby dostać się do tuneli. Wiemy również, że nie siadały na skałach. Wreszcie wiemy z zębów, że prawie wszystkie z nich były rybami… jedzący — jedli ryby, ale ich małe głowy i kły Cechy przypominające igłę nie pozwalały im na wyrywanie dużej zdobyczy.

„To, na czym większość paleontologów nie skupiała się, to ofiara plezjozaura. Ryby mają linię boczną – serię narządów zmysłów biegnących wzdłuż ich ciał, które wykrywają ruch i wibracje w otaczającej wodzie. Zapobiega to wpadaniu na siebie i pomaga im znaleźć polują i unikają drapieżników, nawet w ciemności.

„Małe rzeczy, takie jak inne ryby, nie przestraszyłyby innych członków szkoły. Ale zwierzę wielkości rekina, zbliżające się od tyłu, uruchomiłoby alarm, powodując rozproszenie szkoły lub podjęcie działań wymijających”. Hawthorne podsumował: „W ten sposób przydatne były długie szyje plezjozaurów. Mogły podążać za grupą ryb, dotrzymywać jej kroku i „pasać się” jak mięsożerna krowa. za szkołą i cofnij się o kilka stóp”, aby ją połknąć, a potem powtarzają scenariusz w kółko”.

Aby udowodnić swoją teorię, Hawthorne wskazał kilka żółwi. „Żółwie wężoszyje to zwierzęta najbliższe plezjozaurom, jeśli chodzi o długie szyje. Żyją w wodzie i również jedzą ryby. Badając je, byliśmy w stanie udowodnić moją teorię. Widzieliśmy to, gdy żółw wyciągnął szyję wąż i zbliżył się od tyłu do ryby tej samej wielkości co jej głowa, ryba usiadła Z rękami złożonymi i złapanymi. Ale kiedy dotarłem do nich bezpośrednio lub próbowałem podkraść się do małej ryby, ponieważ głowa żółwia była znacznie większa niż potencjalną zdobycz, ryba nieustannie wykrywała zbliżanie się i uciekała. Dowodzi to, że pokonanie linii bocznej przez podchodzenie od tyłu z małą głową na końcu szyi Długie było ewolucyjną cechą plezjozaurów, a tym samym przyczyną tych wszystkich kręgi”.

„Jeśli się nad tym zastanowić, to ma sens” – zauważył Hawthorne. „Największe plezjozaury o długich szyjach, takie jak Elasmosaurus 40+, mają również najdłuższą szyję, z 72 kręgami. Ich masywny rozmiar powoduje największe fale przemieszczeń, co wymaga od nich odsunięcia się od ofiary, aby uniknąć wykrycia”.

Kevin Sasaki
aktor medialny
+1 3106503533
Napisz do nas tutaj
Odwiedź nas w mediach społecznościowych:
Facebook
Świergot
w przeciwnym razie