Przemyślenia Bills Patriots: zmagania Josha Allena, scenariusze play-offów i ławka rezerwowych Von Millera

ORCHARD PARK, N.Y. — Po czwartym zwycięstwie z rzędu i piątym z rzędu dwucyfrowym zwycięstwie w sezonie, wszystko, czego pragnęli Buffalo Bills przed nadchodzącym rokiem, ma już za sobą. Zwycięstwo w przyszłym tygodniu nad Miami Dolphins oznaczałoby, że wygrają AFC East, zapewniając sobie co najmniej jeden mecz play-off u siebie i zajmując drugie miejsce w AFC.

Jednak porażka może oznaczać niewiarygodną przemianę z drugiej najlepszej drużyny konferencji lub całkowite wypadnięcie z play-offów. Bills będą zdani na łaskę Steelers lub Jaguars i potrzebowali porażki któregokolwiek z nich – pomijając scenariusze remisowe – aby w ogóle przetrwać sezon posezonowy.

I chociaż niedzielne zwycięstwo 27:21 nad New England Patriots nie było idealne, nie było co do tego wątpliwości, podczas gdy Bills nadal uważają, że mogli zagrać znacznie lepiej.

Co można zrobić z zmagań Josha Allena?

Bills odnieśli zwycięstwo, ale wyglądało na to, że tak się nie stało, pomimo ich dobrej gry w ataku. Bills mierzyli się z defensywą Patriots, która ostatnio była znakomita, mieli problemy z konsekwentnym poruszaniem się przy piłce, a zdobywanie punktów było trudne. Tylko jeden z czterech ataków Billsa na bramkę rozpoczął się na własnym terytorium. Pozostali trzej stracili straty i rozpoczęli grę głęboko na terytorium Patriotów. Linia ofensywna miała trudności z zapewnieniem rozgrywającemu Joshowi Allenowi wystarczającej ilości czasu na dokończenie akcji, a kiedy znalazł trochę czasu, jego rzuty na początku meczu były albo sfałszowane, albo kolega z drużyny zawiódł go upadkiem.

Zanim Bills doszli do przerwy, Allen wykonał zaledwie 7 z 20 podań na 46 jardów, a bardzo telegraficzny przechwyt został odnotowany w podwójnym zasięgu. Trzeba przyznać, że Bills dokonali kilku kluczowych zmian po przerwie i pomogli drużynie uwolnić się, częściej wyrywając piłkę z rąk Allena i wykorzystując podanie jako zmianę zamiast szybkiej piłki. W drugiej połowie w 67 procentach zagrań bez klęczenia rozgrywali piłkę i wykonali zaledwie 10 podań. Podczas tych 10 podań Allen zdziałał cuda, jeśli chodzi o jego skuteczność, wykonując osiem z nich na odległość 123 jardów. Głęboki strzał Daltona Kinkaida pomógł Bills w wykonaniu najlepszego ataku w meczu i zdobyciu przyłożenia. Po jednej ze swoich dwóch nieukończonych akcji w drugiej połowie Allen był zaledwie kilka metrów od zwolnienia, uderzając Stefona Diggsa i zdobywając przyłożenie z 88 jardów. Jednak wpływ nieudolności w pierwszej połowie utrzymuje się, powodując, że niektórzy martwią się tym, co dzieje się w ataku zaledwie na tydzień przed meczem, który może zapewnić im ogromną przewagę w fazie play-off u siebie lub w ogóle przegapić sezon posezonowy.

Jednak w przypadku Allena istnieje precedens. Sposób, w jaki przebiegł ten sezon, jest zbliżony do sytuacji drużyny Bills 2021, która wygrała cztery ostatnie mecze w sezonie zasadniczym, zanim awansowała do rozgrywek posezonowych jako jedna z najgorętszych drużyn w NFL. Allen miał bardzo podobny występ w 17. tygodniu tego roku. W meczu przeciwko Falcons w 2021 roku Allen był w rzeczywistości gorszy. W tym meczu rozgrywający wykonał zaledwie 11 z 26 podań na 120 jardów i trzy przechwyty. W pierwszej połowie w niedzielnym meczu Patriots wykonał podobnie niski odsetek podań, zdobywając zaledwie 8 z 20 podań na 88 jardów i dwa przechwyty. Jednak jak pokazały występy w finale sezonu zasadniczego i w play-offach, w których rzucił na odległość 876 jardów i 11 przyłożeń bez ani jednego przechwytu, Allen jest więcej niż zdolny do poprawiania. Rozgrywający franczyzy będzie musiał trochę się skoncentrować, ale on i Bills prawdopodobnie nie będą zaniepokojeni występem w tym tygodniu – szczególnie biorąc pod uwagę to, jak bardzo poprawił się w drugiej połowie.

Spadek produkcji Diggsa i świetne wyniki w drugiej połowie… co daje?

Po raz szósty w ostatnich siedmiu meczach gwiazdorski odbierający Stefon Diggs tracił mniej niż 50 jardów odbiorczych. Jest to coś, co Bills twierdzi, że aktywnie próbuje naprawić i będzie to nadal robić, ale ostatnio niewiele z tego wyszło. Jego optyka prawdopodobnie wyglądałaby inaczej w każdym z dwóch ostatnich meczów, gdyby Allenowi udało się trafić Diggsa dwoma głębokimi podaniami, które Diggs otworzył po separacji. Jednak w zeszłym tygodniu miał przechwyt, a w tym tygodniu znacznie wyprzedził odbierającego. Jednak jeszcze bardziej zaskakujące w tym tygodniu było to, jak rzadko go wykorzystywali na początku drugiej połowy.

Podczas dwóch pierwszych serii ofensywnych drużyny Bills Diggs był na boisku zaledwie dwa razy z 14 rozegranych ogółem – 15, jeśli liczyć karę za faul przy trzeciej próbie. Pomimo tego, że Bills stracili 11 pracowników podczas ostatnich pięciu snapów w pierwszej rundzie, Diggs nie zagrał ani jednego snapa. W drugiej serii były jeszcze trzy zdjęcia 11 pracowników bez Diggsa. Zespół Bills miał w tym sezonie okresy, w których Diggs schodził z boiska w niektórych akcjach, ale zazwyczaj było to tylko jedno lub dwa zagrania na raz. Według zwykłych standardów jest to nieprawidłowe użycie.

Po meczu trener Sean McDermott powiedział, że nie jest to schorzenie medyczne i nie ma konkretnego powodu, dla którego Diggs nie był częściej używany podczas tych dwóch przejazdów. Diggs wykonał 12 z ostatnich 16 pstryknięć bez klęczenia, aby zakończyć mecz, więc nie jest tak, że piłkarze całkowicie się od niego odwrócili. Najlepszym wyjaśnieniem jest to, że mogli dostrzec większą wartość w utrzymywaniu świeżości Diggsa podczas sprawdzania zaplanowanych zagrań biegowych. Zespół Bills miał zaprojektowane podanie tylko w trzech z 12 zagrań, w których Diggsa nie było na boisku podczas tych dwóch serii. Niezależnie od tego, zwolnienie Diggsa przed sezonem posezonowym – jeśli uda mu się do niego dotrzeć – powinno być jednym z ich głównych priorytetów w 18. tygodniu.

Rachunkom przypisuje się decyzję Von Miller

W miarę upływu sezonu oglądając film, stało się boleśnie jasne, że Von Millerowi daleko do poziomu sprzed kontuzji i tak pozostało przez 11 aktywnych meczów w tym sezonie. Miller zbyt łatwo schodził z gry, nie wnosił wielkiego wkładu jako szybki obrońca ani w obronie przewagi, a jego snapy czasami stawiały Billsa w niekorzystnej sytuacji. Jeśli połączyć to z tym, jak pozostałych pięciu defensywnych zawodników w składzie radziło sobie lepiej, otrzymaliśmy wyraźny argument, że Billsowie mogliby zapewnić Millerowi solidną przewagę. Ale teoria i działanie to dwie różne rzeczy, zwłaszcza w przypadku kariery tak płodnej jak kariera Millera.

Jednak uznanie dla Billsa za faktyczne wykonanie ruchu, który uczynił go zdrowym draśnięciem w meczu z Patriotami. Odrzucili kwoty, które mu płacili i wybrali pięciu najlepszych obrońców w składzie Greg Rousseau, Leonard Floyd, Shaq Lawson, AJ Epenesa i Kingsley Jonathan. Prawdopodobnie nie oznacza to końca pobytu Millera na boisku w tym sezonie, jeśli któryś z pozostałych zawodników odniesie kontuzję lub będzie miał problemy. Jeśli jednak obecna sytuacja się utrzyma, może to być pierwszy z wielu meczów, w których Miller zostanie pozostawiony na uboczu w zwykłym ubraniu – łącznie z play-offami.

Zaskakująco wysokie wykorzystanie DaQuan Jones

Za każdym razem, gdy Bills witają na meczu zawodnika powracającego po długotrwałej kontuzji, zwykle jest to wyciszona rola tego, co grali przed kontuzją. Tak było w przypadku takich zawodników jak Matt Milano dwa lata temu, Traddavius ​​White w zeszłym roku i Von Miller, który zacznie grać w tym roku. Jednak defensywny atak DaQuan Jones przełamał ten trend. W swoim pierwszym meczu po powrocie, po opuszczeniu 10 meczów z powodu kontuzji klatki piersiowej, Jones zauważył już wzrost obciążenia pracą w porównaniu ze średnim poziomem sprzed kontuzji. Od 1. do 4. tygodnia Jones wykonał 51 procent snapów w obronie zespołu, pełniąc ważną rolę zawodnika technicznego. Zakłada się, że w swoim pierwszym meczu spadnie gdzieś poniżej tego wyniku, zmniejszając przewagę przed ważnym meczem Dolphins w najbliższy weekend. Jednak Jones wykonał 57 procent snapów, co pokazało, że zespół ma pełną pewność, że powrócił do tego samego poziomu, na którym był przed kontuzją. Pełny powrót Jonesa ma kluczowe znaczenie dla szans Bills na utrzymanie doskonałej defensywy do 18. tygodnia i być może do play-offów.

Kincaid odzyskuje prowadzenie TE od Knoxa

W zeszłym tygodniu w grze Bills rzucili trochę ostrego ataku ostrym zakończeniem. Nie tylko rola debiutanta Daltona Kincaida zmniejszyła się, gdy Dawson Knox go ograł, a Kincaid otrzymał mniej niż 50 procent snapów, ale grali tylko w 12-osobowym składzie, a Kincaid i Knox wykonywali kombinacje dwukrotnie we wszystkich meczach przeciwko Chargers. Kincaid zakończył ten występ tylko jednym przyjęciem na 7 jardów. Jego statystyki w meczu przeciwko Patriots były wyraźnie jeszcze lepsze, gdy połączył się z Allenem na przyjęciu z odległości 51 jardów, aby ustalić przyłożenie w drugiej połowie, gromadząc w sumie cztery złapania na 87 jardów. Jednak jego użycie i ogólne znaczenie powróciły, dzięki czemu Kinkaid stał się wpływowym graczem w drużynie. Z całkowitej liczby snapów w grze Kincaid pokonał Knoxa 40 do 29, a w 59 procentach zagrań znajdował się na boisku bez klękania. Użycie 12 w obu przypadkach nieznacznie wzrosło, ale nadal było niewielkie w porównaniu z liczbą zastosowań na początku roku. Knox i Kincaid byli razem na boisku zaledwie cztery razy przeciwko Patriots.

Jednak Bills naprawdę podnieśli rolę Kincaida w tym tygodniu, ponieważ pozostaje on jednym z graczy o lepszych umiejętnościach ofensywnych, którzy co tydzień pomagają Allenowi. Dzięki niedzielnemu występowi Kincaida Knox w 2021 r., wynoszący 587 jardów, zajmując piąte miejsce w jednym sezonie, przewyższa wąską przewagę Billsów z wynikiem 589. Kincaid potrzebuje zaledwie dwóch jardów, aby wyprzedzić wynik Jaya Riemersmy z 2001 r. i zająć czwarte miejsce (21 jardów). przewyższył wynik Pete'a Metzelarza z 1993 r. i zajął trzecie miejsce, 67 jardów przewyższył wynik Scotta Chandlera z 2013 r. na drugie miejsce i 138 jardów, co dało mu rekord wszech czasów z sezonu 1967 Paula Costy.

Scenariusze play-offów Billsa (z wyłączeniem pojedynków w 18. tygodniu)

Scenariusz nr 1 – Bills pokonał Dolphins – Rozstawienie nr 2 w AFC, które ma zastąpić rozstawienie nr 7 do ustalenia

Scenariusz nr 2 – Bills przegrał z Dolphins, a Jaguary (na Titans) i Steelers (na Ravens) przegrały w 18. tygodniu – Rozstawiony z numerem 6 w AFC, na wyjeździe z Kansas City w pierwszej rundzie

Scenariusz nr 3 – Bills przegrał z Dolphins, Jaguarami lub Steelersami w 18. tygodniu – Rozstawiony z numerem 7 w AFC, na drodze do Miami w pierwszej rundzie

Scenariusz nr 4 – Bills przegrał z Dolphins, Jaguars i Steelers, oba wygrały w 18. tygodniu – Bills całkowicie opuścił play-offy

MVP rachunków: CB Rasul Douglas – Trzy szybkie punkty w pierwszej połowie i przyłożenie czynią go zdecydowanym zwycięzcą nagrody. Jednak moje zaszczytne podziękowania kieruję do Sama Martina, który był doskonałym kopaczem i zapewnił obronie dobre pozycje do pracy przez cały mecz.

Rachunki LVP: Ochrona w pierwszej połowie podania – Allen miał problemy z celnością, ale gra ofensywna Billsów była łatwa do skorygowania, co pozwalało na wywieranie dużej presji na grę. W niedzielnej pierwszej połowie atmosfera towarzysząca podaniom nie sprzyjała.

Następny: 10-6 Bills walczy z 11-5 Dolphins, gdy wszystko jest na szali. Bills albo zostaną zwycięzcami dywizji AFC East z gwarantowanym miejscem w play-offach u siebie, rozpoczną sezon posezonowy z porażką i niewielką pomocą, albo być może całkowicie wypadną z play-offów. Nie ma presji.