Osoba 1 – Nie uczę się historii LGBTQ+ w szkole. To jest problem | Artykuł – Towar

Więc coś z tym robię

Od redakcji:
Kolumny pierwszoosobowe to osobiste historie i doświadczenia dzieci napisane własnymi słowami. Aby uzyskać więcej informacji i dowiedzieć się, jak przesłać swój artykuł, przewiń na dół strony.

Cześć, jestem Eleanor Murray. Mam 14 lat i jestem działaczem na rzecz praw gejów.

Identyfikuję się jako lesbijka lub bezczelna, co oznacza, że ​​lubię dziewczyny.

Rok temu obudziłem się w środku nocy i napisałem artykuł o tym, jak dodać historię LGBTQ+ do mojego szkolnego programu nauczania, a potem znów poszedłem spać.

Nie wiem dlaczego, ale oczywiście jestem naprawdę produktywny w środku nocy. Kto wie?

Zastanawiałem się nad tym od dłuższego czasu i niepokoi mnie, że nie znam historii tego, jak moja społeczność walczyła o nasze prawa.

Eleanor Murray złożyła petycję, aby pomóc w wprowadzeniu kwestii LGBTQ+ do programu nauczania w szkołach Nowej Fundlandii i Labradoru. (Zdjęcie dzięki uprzejmości Seana Murraya)

Wszedłem do Internetu i dowiedziałem się o historii Stonewall Inn, gdy policja najechała na gejowski bar w Nowym Jorku w 1969 roku.

Potem wyjąłem książki z biblioteki i odkryłem, że zamieszki i protesty społeczności gejowskiej były początkiem ruchu na rzecz praw LGBTQ+, jaki znamy dzisiaj.

Chciałbym znać przykłady w mojej prowincji. Martwi mnie, że nie uczę się tego na zajęciach.

W czerwcu 2020 r., w 50. rocznicę ruchu na rzecz praw gejów w Stanach Zjednoczonych, osoba trzyma znak wskazujący Stonewall Inn. Był to bar dla gejów, który był miejscem serii brutalnych demonstracji członków społeczności LGBTQ+ w 1969 roku. (Źródło zdjęcia: Kathy Willens / The Associated Press)

Myślę, że gdyby więcej dzieci dowiedziało się o historii LGBTQ+, może w szkole byłoby mniej homofobii.

Tego samego wieczoru wysłałem e-mailem artykuł do rady szkolnej, a oni odpisali, że muszę przedyskutować to z ministrem edukacji Nowej Fundlandii i Labradoru.

Wtedy zdecydowałem się napisać petycję, aby dodać historię LGBTQ+ do programu nauczania w moich okręgach.

Zdejmij petycję z ziemi

Pierwszego dnia, kiedy zacząłem swoją petycję, nie powiedziałem o tym rodzicom.

Nie byłam pewna, czy dokądkolwiek zmierza, i po prostu chciałam spróbować.

Wróciłem do domu po szkole i wydrukowałem swoją petycję.

Ten pierwszy dzień był najtrudniejszy.

Zapukałem do około dziesięciu drzwi i dostałem tylko dwa podpisy.

To było przerażające, bo trudno podejść do nieznajomych i o tym porozmawiać. Ale czułem, że to coś, co muszę zrobić. Na szczęście moja siostra przyjechała ze mną po wsparcie.

W końcu dotarłem do domu mojej najlepszej przyjaciółki. W tym momencie byłem bliski ataku paniki.

Pomógł mi tam przyjaciel i na zmianę pukaliśmy do drzwi.

Wkrótce dobrze się bawiłem.

Eleanor wysłała swoją petycję do Sekretarza Edukacji Nowej Fundlandii i Labradora po uzyskaniu 137 podpisów. (Zdjęcie dzięki uprzejmości Seana Murraya)

Stawianie czoła wyzwaniom

Mieliśmy pewne niepowodzenia.

Padało prawie przez cały czas, gdy dostawaliśmy autografy, a ponieważ mieliśmy tylko jeden (lekko zepsuty) parasol, większość z nas była dość wilgotna, zanim wróciliśmy do domu.

W jednym z domów osoba, która otworzyła drzwi, nazwała nas uroczymi, gdy wyjaśniliśmy, dlaczego tam jesteśmy.

Ten dzień był dla mnie naprawdę ciężki i po tym wróciliśmy do domu.

To był dla mnie naprawdę przerażający moment i nie wychodziłem z domu, z wyjątkiem chodzenia do i ze szkoły przez kilka następnych dni.

W końcu udało mi się ponownie poprosić o autografy, ale było to naprawdę trudne i przerażające.

Co dalej

Zebrał 137 podpisów i wysłał petycję do sekretarza ds. edukacji Toma Osborne’a w styczniu.

Kilka miesięcy później wysłał list, w którym powiedział, że rząd zobowiązał się zapewnić dzieciom bezpieczne środowisko do nauki. Dodał, że uczniowie uczą się praw człowieka w szkołach.

Powiedział również, że okręg rozważy uwzględnienie historii LGBTQ+ przy następnej zmianie programu nauczania.

Oto wiadomość, którą Eleonora otrzymała od ówczesnego sekretarza edukacji Toma Osbriena. (Zdjęcie dzięki uprzejmości Seana Murraya)

Udzieliłem wywiadu na temat petycji w dwóch lokalnych stacjach radiowych i większość ludzi była zaskoczona, że ​​zrobiłem to z własnej woli przy bardzo niewielkiej pomocy rodziców.

Mimo że program się nie zmienił, nadal czuję się dobrze z tym, co osiągnąłem.

Czuję, że zrobiłem coś ważnego i przez to, co zrobiłem, coraz więcej ludzi o tym mówi.

Chociaż ta kampania petycji dobiegła końca, jestem gotów spróbować coś zmienić na inne sposoby i ogólnie polepszyć mój świat.

Chcę, aby świat był lepszym miejscem dla dzieci takich jak ja.

Czy masz jakąś pierwszą osobę lub opinię, którą chciałbyś podzielić się z publicznością CBC Kids News? Oto czego szukamy:

• Felietonista z pierwszej osoby podkreśla konkretne doświadczenie, które mieli i jak to na nich wpłynęło.

• Publicysta opiniotwórczy wykorzystuje swoje doświadczenie/wiedzę na konkretny temat, aby wyrazić swoją opinię.

• Tak czy inaczej, artykuł ma jasny cel, jest poparty osobistymi doświadczeniami i faktami i jest powiązany z czymś, co dzieje się w wiadomościach, co zainteresuje inne dzieci w Kanadzie.

Masz pomysł lub opinię z perspektywy pierwszej osoby? Powiedz nam! Użyj poniższego linku „Prześlij nam opinię”. ⬇️⬇️⬇️

Najwyższy kredyt obrazu: projekt graficzny Philip Street / CBC