Obserwatorium NASA rejestruje oszałamiające zaćmienie Słońca z kosmosu

Solar Dynamics Observatory (SDO) wykorzystało swoją uprzywilejowaną pozycję w kosmosie, aby uchwycić wspaniałe obrazy częściowego zaćmienia Słońca.

Satelita NASA sfotografował księżyc przechodzący przed słońcem wczoraj około 1:20 czasu wschodniego, a wydarzenie na niebie było widoczne tylko dla SDO.

Tranzyt trwał około 35 minut iw szczytowym momencie księżyc pokrył 67% ognistej powierzchni gwiazdy.

Sonda zwróciła następnie serię zdjęć z wydarzenia, które ukazywały „góry księżycowe oświetlone od tyłu ogniem słonecznym” Raporty klimat kosmiczny.

Wychodnie i nieregularności można zobaczyć na powierzchni księżyca, gdy przechodzi, które zostały zidentyfikowane jako część pasm górskich Leibnitz i Doerfel.

Patricio Leon z Santiago w Chile porównał zdjęcia księżyca poruszającego się w poprzek słońca z mapą topograficzną z Lunar Reconnaissance Orbiter.

Podczas zaćmienia był w stanie zlokalizować pasma górskie Leibnitz i Doerfel w pobliżu bieguna południowego Księżyca.

Pisze: „W szczycie zaćmienia księżyc pokrył 67 procent słońca, a góry księżycowe były oświetlone od tyłu ogniem słońca”. klimat kosmiczny.

„Takie zdjęcia w wysokiej rozdzielczości mogą pomóc zespołowi naukowemu SDO w lepszym zrozumieniu teleskopu. Ujawniają, w jaki sposób światło odbija się od optyki SDO i sieci wsparcia filtrów”.

„Po skalibrowaniu tych danych możliwe jest skorygowanie danych SDO pod kątem efektów robotycznych i zwiększenie przejrzystości obrazów Słońca jeszcze bardziej niż wcześniej”.

Czym jest Obserwatorium Dynamiki Słonecznej?

Uruchomione w 2010 r. Obserwatorium Solar Dynamics NASA monitoruje słońce za pomocą floty statków kosmicznych, Rób mu zdjęcia co 0,75 sekundy.

Bada również pole magnetyczne Słońca, atmosferę, plamy słoneczne i inne aspekty, które wpływają na aktywność podczas 11-letniego cyklu słonecznego.

Słońce od kilku miesięcy doświadcza rosnącej aktywności, ponieważ wydaje się, że przechodzi w szczególnie aktywny okres swojego 11-letniego cyklu, który rozpoczął się w 2019 roku i ma osiągnąć szczyt w 2025 roku.

Bieguny magnetyczne Słońca obracają się na wysokości cyklu aktywności słonecznej, a wiatr słoneczny składający się z naładowanych cząstek przenosi pole magnetyczne z powierzchni Słońca i przez cały Układ Słoneczny.

Towarzyszy temu wzrost rozbłysków słonecznych i koronalnych wyrzutów masy (CME) z powierzchni Słońca.

CME to znaczące uwolnienie plazmy i towarzyszącego jej pola magnetycznego z korony słonecznej, najbardziej zewnętrznej części atmosfery słonecznej, do wiatru słonecznego.

Koronalne wyrzuty masy wpływają na Ziemię tylko wtedy, gdy są zorientowane w kierunku naszej planety i wydają się być znacznie wolniejsze niż rozbłyski słoneczne, ponieważ poruszają większą ilość materii.

Kredyty obrazkowe: Zdjęcia dostarczone przez NASA.