Nowe badanie „tsunami” w ciemnościach Wenus

Grupa naukowców z Uniwersytet w SewilliWe współpracy z ekspertami z Uniwersytetu Kraju Basków poprowadził pierwsze szczegółowe badania ewolucji nieciągłości wenusjańskich chmur, gigantycznej fali atmosferycznej o wyglądzie „tsunami” rozprzestrzeniającej się w najgłębsze chmury planety i który jego zdaniem odgrywa bardzo ważną rolę w przyspieszaniu szybko poruszającej się atmosfery Wenus. Obserwacje prowadzono non-stop przez ponad 100 dni. „Ten wyczyn obserwacyjny był możliwy dzięki współpracy astronomów-amatorów z różnych krajów, którzy byli czołowymi postaciami w globalnej kampanii obserwacyjnej w koordynacji z japońską misją Akatsuki w 2022 r.”, wyjaśnia naukowiec z Uniwersytetu w Sewilli i członek ta misja. I Javiera Peraltę.

Artykuł ten został opublikowany w Astronomia i astrofizyka Ujawniło to również naprawdę nieoczekiwane zdarzenie, ponieważ zdjęcia w ultrafiolecie wykonane w czerwcu przez kamerę UVI na pokładzie misji Akatsuki (która pozwala nam zobaczyć wierzchołki chmur Wenus) wydają się odzwierciedlać fakt, że awaria mogła rozprzestrzenić się na kilka godzin do około 70 km nad powierzchnię Wenus. „To zaskakujące, ponieważ do tej pory nieciągłość wydawała się„ uwięziona ”w najgłębszych chmurach i nigdy nie zauważyliśmy jej na tak dużej wysokości” – wyjaśnia Peralta.

Astrofizyk Javier Peralta był odpowiedzialny w 2022 roku za zaprojektowanie strategii obserwacji Wenus WISPR podczas manewrów podejścia / odlotu statku kosmicznego podczas przelotu w pobliżu Parkera. Przyczynił się również do fizycznej interpretacji obserwacji, porównania zdjęć termoemisyjnych powierzchni Wenus wykonanych przez WISPR (NASA-Parker) i kamerę IR1 (JAXA-Akatsuki).

W tym kontekście obrazy Akatsuki nie tylko wskazują na fakt, że nieciągłość mogła rozprzestrzenić się na górne chmury Wenus, ale także pomagają nam zrozumieć przyczyny tej nieciągłości. Ogólnie rzecz biorąc, obszary, w których wiatr ma taką samą prędkość jak fala, stanowią fizyczną „barierę” dla propagacji tej fali. Ponieważ wiatry na Wenus stopniowo zwiększają się wraz z wysokością i mają większe prędkości niż nieciągłość na szczycie chmur, nieciągłość próbuje rozprzestrzenić się w górę z głębokich chmur, ale napotyka na swojej drodze przeszkodę i ostatecznie się rozprasza. I tak eksperci byli zaskoczeni, gdy zmierzyli wiatry w wysokich chmurach za pomocą Akatsuki: odkryli, że w pierwszej połowie 2022 roku był on niezwykle powolny, wielokrotnie wolniejszy niż sama awaria. A jeśli wiatry rosną znacznie wolniej wraz z wysokością, przestój zajmuje więcej czasu, aby znaleźć obszary atmosfery z tą samą prędkością, co pozwala na propagację na wyższych wysokościach.

„Pomiar wiatrów na Wenus jest niezbędny, aby spróbować wyjaśnić, dlaczego atmosfera Wenus obraca się 60 razy szybciej niż powierzchnia. To zjawisko atmosferyczne jest znane jako superspin. Występuje również na księżycu Saturna Tytanie i na wielu egzoplanetach, ale ponad pół wieku później” Na podstawie badań wciąż nie jesteśmy w stanie tego w zadowalający sposób wyjaśnić” – wyjaśnia badacz.

Zastrzeżenie: AAAS i EurekAlert! Nie ponosi odpowiedzialności za poprawność biuletynów wysyłanych na EurekAlert! Za pośrednictwem organizacji wnoszących wkład lub za korzystanie z jakichkolwiek informacji za pośrednictwem systemu EurekAlert.