Ktoś kosmiczny bekon? Kanadyjscy półfinaliści rywalizują w konkursie Space Food Challenge

A więc jest pora lunchu w 800 dniu Twojej trzyletniej podróży na Marsa, a kiedy przedzierasz się przez kosmos, ty i trzech astronautów siadacie do jedzenia.

Co jest na liście?

Koktajl proteinowy może pochodzić z alg hodowanych na biofilmach bezwodnych. Może pyszna pasta do smarowania ze świerszczy z kilkoma małymi truskawkami z boku. A może trochę „jajecznicy”, zrobionej z drobnoustrojów, z plasterkiem lub dwoma „kosmicznym bekonem”, czyli bekonem grzybowym?

To wszystko sugestie 10 kanadyjskich półfinalistów konkursu Deep Space Food Challenge, który jest współsponsorowany przez NASA i Kanadyjską Agencję Kosmiczną.

„Nie możemy posunąć się tak daleko, jak możemy nakarmić astronautów”, powiedziała Klilia Kawther, która prowadzi konkurs dla kanadyjskiej agencji.

Powiedziała, że ​​​​każdy półfinalista otrzyma 30 000 dolarów na wkład w kolejną fazę swojego projektu, która polegałaby na zbudowaniu modelu biznesowego dla ich propozycji do stycznia 2023 r., a zwycięzcę ogłoszono wiosną 2024 r.

Zasady są surowe. Zwycięski system musi pomóc nakarmić czterech astronautów podczas trzyletniej misji bez uzupełniania zapasów, użyć mniej więcej wielkości lodówki, z ścisłymi limitami wagi i energii oraz „stworzyć różnorodne pyszne, pożywne i bezpieczne potrawy, które wymagają niewielkiego przetworzenia czas.”

Wielu biegaczy twierdzi, że odpowiedzią są glony.

„Porównuję glony z drukarkami 3D” – powiedział Sohail Motahedeh z AlgaBloom International, który proponuje zasilany światłem „bioreaktor” do hodowli niektórych rodzajów glonów. „Masz możliwość wyprodukowania dowolnego składnika planety Ziemia”.

Używając składników odżywczych z moczu i wody ze spalania paliwa, Motahedeh powiedział, że jego system może z łatwością wytwarzać napoje, makaron, chipsy lub pastę podobną do jogurtu, zawierającą wszystkie minerały i witaminy, których potrzebują ciężko pracujący astronauci. Chociaż nie ma węglowodanów.

Inna zawodniczka, Valerie Ward z University of Waterloo, powiedziała, że ​​takie systemy są łatwe w użyciu. Po prostu wycierasz glony z powierzchni żywiciela co dwa dni.

Powiedziała, że ​​jej system wytwarza około 20 procent żywności potrzebnej czterem członkom załogi.

„Smakuje trochę jak szpinak. Jest bardzo pożywny”.

Czy ktoś ma mikroby? Racer Noblegen sprzedaje już produkty pochodzące od Eugleny, mikroskopijnego zwierzęcia częściowo roślinnego, a częściowo zwierzęcego.

Euglena zamienia odpady w żółto-zieloną pastę lub „płynne złoto”, powiedział Scott Farrow, dyrektor Noblegen.

„Jest nie tylko pełen białka, ale także zawiera bardzo zdrowe tłuszcze”.

Noblegen próbuje zamienić Euglenę w odpowiedniki szarpanej wieprzowiny, sałatki z tuńczyka czy jajecznicy. Nadchodzą jajka, ale wszystkie produkty są w przygotowaniu.

„Tekstura, smak, zapach — wszyscy tego doświadczają” — powiedziała Farrow.

Wielu biegaczy pracuje z owadami.

Studenci McGill University używają świerszczy do recyklingu odpadów, takich jak zużyte ubrania lub papier, do żywności, którą można zmieszać z napojem lub z innymi produktami spożywczymi.

Nadinspektor kolegium Mark Livesrud powiedział, że testy smaku są w drodze.

„Astronauci powinni to zjeść”.

Leonard Audebert z Canacompost Systems wykorzystuje muchy czarnego żołnierza do ponownego wykorzystania i „recyklingu” odpadów.

„Fajną rzeczą w owadach jest to, że można ich zrobić wiele”.

Powiedział, że muchy mogą wytwarzać kompost, aby pomóc w urodzajnej glebie Marsa. Muchy mogą karmić kurczaki, ryby, a nawet być mielone dla ludzi — chociaż powiedział, że muchy nie są jeszcze zatwierdzone do spożycia przez ludzi.

Niektórzy biegacze pracują z roślinami.

Ection opracowuje małe, modułowe szklarnie, które mogą produkować świeżą żywność, w tym truskawki lub pomidory. Firma produkuje „Space Bacon” z pieczarek prasowanych i aromatyzowanych.

„Ma ciągnącą się konsystencję i jest bardzo podobny do bekonu” – powiedział rzecznik firmy Gavin Schneider.

PeaPod Technologies wykorzystuje szklarnie podobnej wielkości w połączeniu z systemem, który dostarcza wodę i składniki odżywcze bezpośrednio do korzeni rośliny, powiedział założyciel PeaPod Technologies. Powiedział, że mini ziemniaki w ten sposób mogą wytwarzać do 2000 kalorii dziennie.

Może mieć również atrakcyjność, której brakuje w pastach, proszkach i pigułkach.

„Koncentrujemy się na świeżej żywności, wielu różnorodnych uprawach” – powiedział Lefebvre. „Zdecydowaliśmy się skupić na ludzkiej stronie smaku i tego typu rzeczach”.

Kawthair powiedział, że konkurs – jak również związane z nim warsztaty i inne wydarzenia dla zawodników – pomaga stymulować badania i budować społeczność kanadyjskich ekspertów w rozwijającej się dziedzinie.

– O to właśnie chodzi – powiedziała. „Ideą jest zachęcanie firm i pomaganie im w rozwoju jako grupie”.

Związek z podróżami kosmicznymi nadaje konkursowi pewien blask, ale uczestnicy powiedzieli, że chcą, aby ich praca rozwijała rolnictwo na ziemskim statku kosmicznym. Diety dostosowane do trudnych warunków kosmicznych mogą poprawić bezpieczeństwo żywnościowe w miejscach takich jak pustynie czy Arktyka, gdzie konwencjonalne rolnictwo nie działa.

„Nawet jeśli nie przejdziemy do następnego etapu, widzę, że nasz projekt trwa” – powiedział Audebert. „Istnieją naprawdę świetne aplikacje Earth.

„Możemy nakarmić ludzi”.

To jest cel, zgodził się Lefebvre.

„Wszystko, co jest dobre dla kosmosu, byłoby świetne dla Ziemi”.

Ten raport został po raz pierwszy opublikowany przez The Canadian Press 12 grudnia 2021 r.

Obserwuj Boba Webera na Twitterze pod adresem @row1960

Bob Weber, prasa kanadyjska