Jak omówiono na blogu z zeszłego tygodnia, zespół naukowy próbował pobrać próbkę z grudkowatej jednostki skalnej na szczycie wachlarza w kraterze Jezero. Pierwsza próba dała próbkę, która była niestety zbyt mała, a druga próba zakończyła się niepowodzeniem. Dlaczego tak trudno jest pobrać próbkę tej skały i dlaczego jesteśmy tak zdeterminowani, aby ją zdobyć?
Konglomerat jest szczególnie interesujący dla zespołu naukowego, ponieważ składa się z wielu skał łupkowych. Te odrębne grudki z czasem łączą się ze sobą, tworząc aglomerat. Co najważniejsze, uskoki te zostały prawdopodobnie przeniesione do krateru Jezero z bardzo daleka. Analiza różnych skał i cementów przechwyconych w próbce konglomeratu dałaby wgląd w to, skąd pochodzą te materiały, jak daleko podróżowały i jakie było marsjańskie środowisko, zarówno kiedy po raz pierwszy uformowały się muszle, jak i kiedy powstały skały konglomeratowe.
Te soczyste, grudkowate cechy są również tym, co utrudnia ich próbkowanie – są kruche! Bloki wydają się luźno utrzymywane razem przez matrycę z drobnoziarnistego osadu i cementu mineralnego. Kiedy łazik próbował pobrać próbkę tej skały, mikromacierz prawdopodobnie roztrzaskała się i spowodowała zapadnięcie się skały. Jednak ze względu na wartość naukową pozyskania próbki z tego konglomeratu, zespół uznał za priorytet ponowną próbę… i jeszcze raz.
A trzeci raz to była magia! Łazik z powodzeniem pozyskał próbkę (na zdjęciu powyżej) konglomeratu na Otis Peak. Przyglądając się uważnie temu obrazowi próbki z CacheCam, można zobaczyć różne kolory, które wskazują różne kombinacje obecne w próbce. Każda skała będzie zawierać elementy i minerały, które mogą powiedzieć naukowcom o historii wody i skał w kraterze Jezero. Z kolejnym udanym okazem w brzuchu, Perseverance i zespół naukowy patrzą teraz w stronę drogi do Snowdrift Peak w drodze do jednostki peryferyjnej.
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
