Chloe Angus, projektantka mody z Vancouver, myślała, że do końca życia będzie poruszać się na wózku inwalidzkim, po tym jak w 2015 roku zdiagnozowano u niej nieoperacyjny łagodny guz rdzenia kręgowego, który spowodował trwałą utratę ruchomości nóg.
Jednak obecnie wykorzystuje zaawansowany robotyczny egzoszkielet znany jako XoMotion, który może pomóc osobom niepełnosprawnym fizycznie w utrzymaniu równowagi, chodzeniu, przechodzeniu, wchodzeniu po schodach i zginaniu się.
„Pierwszy raz, kiedy szedłem z egzoszkieletem, było niesamowitym przeżyciem” – powiedział Angus. „Po tych wszystkich latach egzoszkielet pozwolił mi samodzielnie stać i chodzić bez upadku. Znowu poczułem się sobą. „
Dodała, że egzoszkielet ma potencjał, aby całkowicie zmienić świat osób z niepełnosprawnością ruchową.
XoMotion jest wynikiem dziesięciu lat badań i jest produktem spółki zależnej Simon Fraser University, Human in Motion Robotics (HMR) Inc. Jest to pomysł profesorów Siamaka Arzanpoura i Edwarda Parka.
Arzanpour i Park, badacze ze Szkoły Inżynierii Systemów Mechatronicznych na Uniwersytecie Burnaby, rozpoczęli pracę nad urządzeniem w 2014 roku. Ich wizją było udoskonalenie technologii egzoszkieletów i umożliwienie osobom mającym problemy z poruszaniem się większych możliwości poruszania się.
„Uznaliśmy, że istnieje natychmiastowa potrzeba pomocy osobom z niepełnosprawnością ruchową w ponownym chodzeniu w pełnym zakresie ruchu. W tamtym czasie egzoszkielety mogły chodzić tylko do przodu. To była jedyna realna sugestia” – powiedział Arzanpour.
XoMotion pozwala osobom z trudnościami w poruszaniu się samodzielnie stać i chodzić, bez dodatkowego wsparcia.
„Użytkownik ma kontrolę” – powiedział. „Właściwie mogą chodzić samodzielnie, bez niczyjej pomocy i wykonywać wszystkie złożone ruchy bez użycia kul”.
Czujniki umieszczone w egzoszkielecie kończyny dolnej naśladują zmysły ludzkiego ciała, identyfikując struktury na drodze i generując doskonale zrównoważony ruch.
Angus powiedziała, że po diagnozie szuka na świecie czegoś, co pomogłoby jej znaleźć lepszą drogę w życiu.
„Byłam całkowicie zaskoczona, gdy znalazłam zespół na moim podwórku na Uniwersytecie Simona Frasera w Surrey” – powiedziała.
Profesorowie SFU, którzy po raz pierwszy spotkali się w 2001 r. jako studenci studiów magisterskich na Uniwersytecie w Toronto, w 2016 r. byli współzałożycielami HMR, skupiając grupę studentów, użytkowników końcowych, terapeutów i organizacji, których zadaniem było budowanie na egzoszkielecie.
Dzięki wzajemnym kontaktom na kampusie SFU w Surrey Arzanpour i Park zostali przedstawieni Angusowi, który szybko stał się kluczowym członkiem zespołu HMR, pełniąc rolę użytkownika końcowego testującego egzoszkielet na każdym etapie jego opracowywania.
„Gdyby nie Chloe i jej inspiracja, nie byłoby nas tu dzisiaj. Jej wkład w nasz sukces jest ogromny” – powiedziała Arzanpour, która przewiduje, że pewnego dnia technologia będzie dostępna jako opcja wspomagająca w przestrzeniach publicznych, takich jak centra handlowe.
„Kiedy patrzę wstecz i widzę, jak daleko zaszliśmy, mogę powiedzieć, że nie byłoby to możliwe bez naszego niesamowitego zespołu” – powiedział.
Film wyprodukowany przez Alanę Kelly
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
