Björn Borg uwielbia swobodę łodzi motorowej i wspomnienia finału Wimbledonu w 1980 roku

Jedna z najbardziej znanych rywalizacji w tenisie zostanie wznowiona w przyszłym tygodniu w Rogers Arena w Vancouver, kiedy Bjorn Borg i John McEnroe zmierzą się ze sobą jako kapitanowie Drużyny Europy i Drużyny Świata w Pucharze Laver. Borg wybrał drużynę graczy z Europy, która zmierzy się z graczami McEnroe z reszty świata.

Najsłynniejszych rywali męskiego tenisa przełomu lat 70. i 80. nazywano „ogniem i lodem”. Amerykański lewicowiec zasłynął zarówno ze swoich gwałtownych wybuchów i buntowniczej osobowości, jak i błyskotliwych ujęć. Szwed był jego przeciwieństwem: pokerowa twarz i spokój na korcie, ekscentryczny, niezwykle wysportowany styl gry poza kortem, długie rozwiane blond włosy i szykowny strój gwiazdy rocka. Borg, często nazywany prawdziwym fanem tenisa, w wieku 26 lat nagle przeszedł na emeryturę, pozostawiając fanów – i jego największych rywali – zastanawiających się, co mogłoby być inaczej.

Weekendy z

„The Globe” spotkał się z 67-letnim Borgiem w jego domu w Sztokholmie, przygotowującym się do podróży do Kanady. 11-krotny mistrz Wielkiego Szlema twierdzi, że nadal uczestniczy w najbardziej prestiżowych turniejach świata, nadal współpracuje ze sponsorami tenisa i uwielbia oglądać wspaniałe mecze. Jego głos brzmi emocjonalnie, gdy mówi o McEnroe, a więź została wzmocniona podczas słynnego finału Wimbledonu w 1980 roku.

Kiedy i gdzie jesteś najszczęśliwszy?

Najszczęśliwszy jestem w Sztokholmie, z rodziną, po prostu przebywając w swoim domu.

Czego najbardziej żałujesz?

Być może nie wygra US Open. Byłem w finale cztery razy. W dwóch z tych finałów mogłem mieć szansę na zwycięstwo, ale tak się nie stało.

Czego się najbardziej boisz?

chory. Chcę zachować zdrowie, obudzić się rano i czuć się dobrze. Jeśli nie będę w stanie tego zrobić, to się boję. Nie tylko mnie, ale mojej rodzinie i najbliższym mi osobom, abym był szczęśliwy, zdrowy i nie chorował.

Gdybyś nie był zawodowym tenisistą, jaki zawód byś wykonywał?

Mam obsesję na punkcie sportu. Kiedy byłem małym chłopcem, grałem w tenisa i hokeja. Więc może zagram w hokeja dla Canucks. Moim ulubionym sportem dzisiaj, poza tenisem, jest hokej. Oglądam NHL i szwedzki hokej. Kiedy podróżowałem do Kanady lub Stanów Zjednoczonych, uczestniczyłem w wielu meczach hokejowych. Grałem długo, ale już nie. Cały czas jeździłem na łyżwach i bawiłem się z przyjaciółmi. Ale jestem już stary.

Jakiego talentu najbardziej chciałbyś mieć?

Dzięki temu możesz odtwarzać muzykę w gronie znajomych, śmiać się i miło spędzić wieczór. Gdybym umiał grać na instrumencie, byłoby to świetną zabawą. Gitara by się przydała.

Jakiej cechy w sobie najbardziej nienawidzisz?

Chcę być bardziej cierpliwy. Czasem tak bardzo pragnę odkryć nowe rzeczy i zrobić to, na co mam ochotę.

Co jest Twoją najcenniejszą własnością?

Jestem człowiekiem rodzinnym. kocham moją rodzinę. To jest dla mnie najważniejsze. Zawsze tak było. Mam piękną i cudowną żonę. Pojedziesz ze mną do Vancouver. Mam dwóch wspaniałych chłopców. Źle się czuję, kiedy nie mogę z nimi być.

Czy są autorzy lub książki, które wywarły na Ciebie wpływ?

Nie, ale moja żona [Patricia Östfeld] Obecnie pisze książkę – o moim życiu – która ukaże się w przyszłym roku. Będzie po szwedzku i angielsku. Odbywamy więc wiele miłych dyskusji na temat mojego życia. To trudne, bo pewnych rzeczy ona nie wie, a ja muszę jej coś powiedzieć i może nie jest zadowolona z tego, co jej mówię. Cieszę się, że to robi. Jesteśmy razem 23 lata, a ona zna mnie bardzo dobrze.

Co Cię frustruje?

Ludzie, którzy nie są uczciwi. Wcale mi się to nie podoba.

Jaka jest Twoja największa ekstrawagancja?

Odkąd miałem około 20 lat, moją obsesją są łodzie. Na wodzie, na łodzi czujesz swoistą wolność, dobrze się ze sobą czujesz.

Jaka łódź? Czy nadal go posiadasz?

Morskie łodzie motorowe. Ale nie, już nie. Sprzedałem łódź pięć lat temu.

Kim jest osoba, którą chciałbyś poznać?

Miałem dużo szczęścia. Poznałem wielu ludzi. Zawsze chciałem poznać Johna Lennona, ale nigdy nie miałem okazji.

Jaki jest najlepszy prezent, jaki kiedykolwiek otrzymałeś?

Grałem w Mistrzostwach Świata w tenisie – zawodach drużynowych organizowanych w Stanach Zjednoczonych – w 1977 roku i grałem w drużynie Cleveland Nets. Potem, kiedy pojechałem na Wimbledon, właściciel Cleveland Nets powiedział mi: „Jeśli wygrasz Wimbledon, dam ci Corvette”. No i wygrałem, a on przysłał mi piękną szarą Corvettę, gdzie mieszkałem w Monte Carlo.

Co jest najtrudniejsze w tenisie?

Aby poprawnie rozegrać ważne punkty. Taka jest różnica między graczami z pierwszej 10-tki na świecie, a tymi z 150. miejsca, czyli tymi, którzy mają te ważne punkty. Trudno jest też poradzić sobie z presją, gdy grasz ważne mecze i turnieje Wielkiego Szlema. Jest wielu dobrych graczy – każdy potrafi uderzać forhendem i bekhendem – ale te dwie różnice czynią z niego świetnego gracza.

Co uważasz za swoje największe osiągnięcie?

Z wyjątkiem moich dwóch synów, powiedziałbym to, kiedy pokonałem McEnroe w finale Wimbledonu w 1980 roku. To był jeden z najwspanialszych meczów, który dla mnie osobiście wiele znaczył. [Borg won 1-6, 7-5, 6-3, 6-7 (16-18), 8-6].

Został on opisany jako jeden z najlepszych finałów tenisowych w historii. Czy to jest twój ulubiony pojedynek, kiedy patrzysz wstecz na swoją karierę?

Tak, to prawdopodobnie ulubiony mecz, prawdopodobnie dla mnie i Johna, nawet jeśli przegra ten mecz. Zagraliśmy świetny mecz i ludzie oglądali świetny mecz. Myślę, że ten konkretny mecz pomógł tenisowi się rozwinąć. John i ja byliśmy z tego bardzo dumni.

John McEnroe powiedział o twojej wcześniejszej emeryturze, że tenis bez największego rywala nie jest zabawny. Jak to było dla Ciebie po przejściu na emeryturę w młodym wieku?

Po przejściu na emeryturę pierwsze dwa lata były świetne, ponieważ nie miałem harmonogramu. Nie miałem motywacji do gry w tenisa, chciałem robić inne rzeczy, więc byłem bardzo szczęśliwym człowiekiem, ponieważ mogłem robić, co tylko miałem na to ochotę. Grając w tenisa przez wiele lat, miałem harmonogram i dokładnie wiedziałem, co będę robić każdego dnia. Ale po tych dwóch, trzech latach nie grania w tenisa zacząłem się nudzić, bo nie miałem harmonogramu i nie byłem przygotowany na życie. Myślę, że kiedy ludzie dzisiaj odchodzą od sportu, są przygotowani. Nie byłem. Próbowałem przenieść się do różnych dziedzin pracy i różnych rzeczy, ale nie miałem nic konkretnego, co chciałem robić. Ale i tak wyszło mi to na dobre.

Czy oglądając dzisiejszy tenis, widzisz ślady swoich wpływów lub charakterystycznego stylu, który grałeś?

Nie, myślę, że tenis się zmienił. Dziś gra się w tenisa inaczej niż wtedy, gdy graliśmy. Obecnie jest więcej graczy, konkurencja jest znacznie trudniejsza, a w tenisa gra obecnie o wiele więcej krajów niż wtedy, gdy my graliśmy. Uderzyli dzisiaj piłkę mocniej niż my.

Czy teraz możesz ponownie rywalizować z McEnroe? Czy twoi zawodnicy zmierzą się z jego drużyną w Vancouver?

Miło widzieć Johna. Jesteśmy w kontakcie od wielu lat, od jakiegoś czasu widujemy się, rozmawiamy przez telefon. Jest bardzo dobrym i bliskim przyjacielem i pozostanie nim przez wiele lat.

Jak opisałbyś swój obecny stan umysłu?

Od wielu lat czuję się dobrze. Mam wokół siebie dobrych ludzi, mam cudowną rodzinę, która mnie kocha i ja ich kocham. Dobrze się bawimy, robiąc różne rzeczy razem. Nie mam żadnych skarg.