Atak Hamasu może być atakiem Izraela – Politico

Daniel C. Thomas jest profesorem stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie w Lejdzie.

Kuszące jest porównanie niedawnego ataku Hamasu na Izrael, który rozpoczął się pod koniec święta Simchat Tora, z atakiem przeprowadzonym przez Egipt i Syrię na ten kraj w 1973 roku podczas Jom Kippur. Jednak bardziej pouczającą paralelą historyczną może okazać się ofensywa Tet z 1968 r. podczas wojny w Wietnamie.

Pod koniec stycznia 1968 roku partyzanci Viet Congu i armia północnowietnamska złamały zawieszenie broni i rozpoczęły kampanię wojskową. Intensywny atak Przeciwko siłom Wietnamu Południowego i Stanów Zjednoczonych w większości miast i prowincji Wietnamu Południowego.

Atak zbiegł się z wietnamskim świętem księżycowego nowego roku Tet Nguyen Dan, kiedy wiele sił południowowietnamskich było na urlopie. Jednak zanim główna ofensywa zakończyła się około osiem tygodni później, napastnicy ponieśli ciężkie straty, nie osiągając żadnych zdobyczy terytorialnych. Z wojskowego punktu widzenia była to żałosna porażka.

Prawdziwym znaczeniem ofensywy Tet była polityczna fala uderzeniowa, jaką wywołała ona w społeczeństwie amerykańskim.

Rząd Stanów Zjednoczonych od lat próbował przedstawić swoją kampanię przeciw powstańcom w Wietnamie jako sukces – a przynajmniej starał się utrzymać koszty na poziomie, który amerykańskie społeczeństwo mogło zaakceptować. Strategia ta miała kluczowe znaczenie dla obrony podziału terytorialnego Wietnamu przez Stany Zjednoczone, a tym samym dla przetrwania głęboko skorumpowanego rządu w południowej stolicy Sajgonu. Miało to również kluczowe znaczenie dla prezydenta Lyndona Johnsona Pragnie Wygrać wybory w 1968 r., skupiając uwagę społeczeństwa na zmniejszaniu ubóstwa i poszerzaniu praw obywatelskich w kraju.

Jednak telewizyjne obrazy bitew w Wietnamie Południowym – w tym ataku Viet Congu na ambasadę amerykańską w Sajgonie – roztrzaskały polityczne podstawy tej polityki. Gdy doniesienia o ataku dotarły do ​​siedziby CBS w Nowym Jorku, nie zapomniano o amerykańskim nadawcy i ikonie kultury Walterze Cronkite. Wściekł się w powietrzu: „Co się do cholery dzieje? Myślałem, że wygraliśmy wojnę! Po podróży do Wietnamu, aby ukryć atak, Cronkite zakończył swoje przemówienie Wojny nie można wygrać i należy ją zakończyć wynegocjowanym rozwiązaniem.

Według kogoś Doradcy prezydenta Johnsona rozumieli konsekwencje. „Jeśli stracisz Cronkite, stracisz Amerykę Środkową” – powiedział. Oraz Departament Stanu USA Oficjalna historia Analiza konfliktu odzwierciedla to nastawienie i stwierdza, że ​​„ofensywa Tet odegrała ważną rolę w osłabieniu amerykańskiego poparcia społecznego dla wojny w Wietnamie”.

Krótkoterminowymi konsekwencjami tej zmiany politycznej była decyzja Johnsona o nieubieganiu się o reelekcję, prezydenckie zwycięstwo Richarda Nixona i masowa eskalacja amerykańskich bombardowań Wietnamu Północnego. Jednak w ciągu kilku lat amerykański establishment polityczny zaakceptował fakt, że zwycięstwo w wojnie nie jest możliwe, i jego siły lądowe wycofały się z Wietnamu w 1973 r., przed zakończeniem wojny w 1975 r.

Oczywiście jest zbyt wcześnie, aby wiedzieć, kiedy zakończy się ostatnia eskalacja między Hamasem a Izraelem, czy w walki zostaną wciągnięci inni aktorzy lub jaka będzie skala śmierci i zniszczeń, jakie spowodują wszystkie strony, ale obecnie nie ma wątpliwości, że Izrael wyjdzie militarnie zwycięsko w krótkiej perspektywie.

Główne pytanie dotyczy tego, czy ostatnia runda konfliktu izraelsko-palestyńskiego wywoła w dłuższej perspektywie reakcję polityczną podobną do tej, jaka miała miejsce podczas ofensywy Tet.

Podobieństwa między obydwoma atakami sięgają znacznie głębiej niż ich zbieżność ze świętami narodowymi i przewagą militarną atakowanej strony. Podobnie jak rząd Wietnamu Południowego w 1968 r., obecny rząd izraelski stoi na czele głęboko podzielonego narodu i boryka się z poważnymi problemami. Dowody korupcji na najwyższym szczeblu. Podobnie jak rząd Stanów Zjednoczonych w 1968 r., rząd izraelski próbuje przekonać swoje społeczeństwo, że może utrzymać politykę – trwającą okupację terytoriów palestyńskich przez ponad pięćdziesiąt lat – która udaremnia roszczenia innego kraju do samostanowienia.

Zaledwie dzień po ataku Hamasu były izraelski zastępca doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego Chuck Freilich przewidział: „Zawsze odbywa się krótkotrwały wiec wokół flagi. Ale kiedy opadnie kurz, będziemy mieli poważne reperkusje polityczne”.

W Izraelu można już dostrzec oznaki ostrej reakcji politycznej. Kiedy reporterzy zapytali go, dlaczego izraelski wywiad wojskowy nie przewidział ataku Hamasu, odpowiedział rzecznik armii Odpowiedział– To dobre pytanie. To Redakcyjny Gazeta Haaretz uznała premiera Benjamina Netanjahu za osobistą odpowiedzialność za atak. Nawet bardziej prawicowy „Jerusalem Post”. przyznaję Wynikający z tego rozrachunek polityczny „nadejdzie” po zakończeniu walk.

Biorąc pod uwagę ogromny rozmiar w całym kraju Protesty W obliczu planów Netanjahu dotyczących reform sądownictwa na początku tego roku kalkulacja ta prawdopodobnie osłabi i tak już kruchą władzę rządu. Jeśli tak, twierdzi Netanjahu „Jesteśmy w stanie wojny i zwyciężymy”. Pod względem politycznym może być równie krótkowzroczny, co precyzyjny militarnie.

Ostatecznie kluczową kwestią jest tutaj, czy fale uderzeniowe po ataku Hamasu przekonają naród Izraela, że ​​okupacja terytoriów palestyńskich jest niezrównoważona – tak jak ofensywa Tet zmieniła opinię Ameryki podczas wojny w Wietnamie.