Astronomowie skanują setki gwiazd w poszukiwaniu „anomalnych tranzytów”

W ostatnich latach teleskopy zebrały ogromne ilości danych o egzoplanetach. Jeden z najpopularniejszych zbiorów danych śledzi tak zwany tranzyt, kiedy egzoplaneta przecina się przed swoją gwiazdą macierzystą, a światło gwiazdy przy tym nieznacznie przygasa. W ten sposób odnajduje się większość egzoplanet, ale w danych mogą kryć się inne interesujące szczegóły.

Na przykład, co by to oznaczało, gdyby skrzyżowanie nastąpiło w sposób sprzeczny z typową fizyką Newtona? Jedną z odpowiedzi na to pytanie jest to, że za tą rozbieżnością może kryć się inteligentna siła, co grupa badaczy z Breakthrough Listening rozpoczęła w niedawnym artykule. opublikowany Na arXiv Zaawansowany serwer druku.

Technicznie rzecz biorąc, badacze przyglądali się nie tylko tranzytom, ale zbiorowi danych zwanemu krzywą blasku. Wykresy te śledzą jasność obiektu w czasie, a tranzyty są zwykle identyfikowane poprzez zauważalne obniżenie krzywej blasku gwiazdy.

Ale wpływ krzywej blasku gwiazdy na krzywą blasku planety może się różnić na kilka sposobów. Na przykład ścieżka może być nieco inna na powierzchni gwiazdy lub przy mniejszej prędkości w drugim przejściu. Takie anomalie nie pozwalają astronomom spać całą noc, oczywiście, aby móc wykonywać swoją pracę.

Jednak w wolnym czasie mogą marzyć o kosmitach. Zaawansowana technologicznie cywilizacja mogłaby zmodyfikować krzywą blasku swojej planety za pomocą gigantycznych silników odrzutowych lub podobnego ogromnego projektu inżynieryjnego. W rzeczywistości sama planeta może być projektem inżynieryjnym, takim jak brzozowy świat lub inna skalista konstrukcja.

Sposobem na śledzenie tego jest ustalenie, czy istnieją jakieś anomalne krzywe blasku, których inne zjawiska fizyczne nie mogą wyjaśnić. Niestety, po wstępnych badaniach danych dotyczących krzywej blasku z Keplera, odpowiedź wydaje się brzmieć „nie”.

Nie oznacza to jednak, że w ogóle nie było nieprawidłowych podpisów. W rzeczywistości było 228 układów egzoplanet, które miały anomalny sygnał. Jednak 10 z tych systemów nie pasowało dobrze do przykładowego programu, o którym postanowili się dowiedzieć badacze (znanego jako Batman), pozostawiając im 218 kandydatów do ręcznej weryfikacji.

Aby ułatwić to żmudne zadanie, badacze podzielili sygnały anomalne na trzy różne kategorie – tranzyty, które wydawały się „brakować”, tranzyty, które znajdowały się głębiej niż oczekiwano, oraz tranzyty, w przypadku których występowały duże różnice w czasie tranzytu (TTV) – tj. planeta albo poruszała się szybciej, albo wolniej, niż początkowo ją widziano.

Analiza szczegółów tych 218 układów anomalnych zajmuje większość badań. Jednak rezultat wszystkich tych badań jest taki, że nie ma żadnych tranzytów, które wydawałyby się być wyraźnie wygenerowane przez coś, co można by uznać za technologiczne, co współcześni astronomowie nazywają sygnaturą technologiczną.

Jednak to wciąż dopiero początek. Do tej pory odkryliśmy ponad 5000 egzoplanet spośród miliardów, które prawdopodobnie istnieją. Statystyki w tej kwestii nie są po naszej stronie, dlatego potrzeba więcej danych. Przeglądanie tych danych przy użyciu technik takich jak te opracowane w tym artykule będzie w ciągu najbliższych kilku dziesięcioleci głównym punktem zainteresowania astrobiologów i innych osób zainteresowanych SETI. Z pewnością nie zabraknie im danych do przeglądania, ponieważ stale pracuje coraz więcej teleskopów do śledzenia planet.