Sojuz wprowadza na rynek swoją dziewiątą kolekcję OneWeb

Sojuz prezentuje 9. kolekcję OneWeb

22 sierpnia 2021 r. rakieta Sojuz-2-1b/Fregat dostarczyła do brytyjskiego OneWeb zestaw 34 satelitów z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie. Około 48 godzin temu misja została przerwana mniej niż minutę przed jej startem z powodu problemów technicznych. To piąta misja w roku, której celem jest zbudowanie konstelacji OneWeb, zwiększając ją z 254 do 288 statków kosmicznych.

Poprzednia premiera OneWeb: ST33

Rzut oka na dziewiątą misję Sojuz z satelitą OneWeb:

Przygotowanie do ósmej misji OneWeb

4 maja 2021 r. Roscosmos ogłosił, że integracja czterech dopalaczy wchodzących w skład pierwszego etapu pocisku Sojuz-2 z głównym dopalaczem w drugim etapie w budynku montażu pojazdów w lokalizacji 31 ​​została zakończona przez wspólny zespół oddziału Jużnyj Centrum Infrastruktury CENKI i RKTs Progress, producenta rakiet Sojuz. W tym czasie ten konkretny samochód był w magazynie, czekając na rozpoczęcie kampanii promocyjnej. 9 lipca Roscosmos ogłosił, że pojazd startowy dziewiątej misji OneWeb został umieszczony na miejscu w celu przetworzenia prac przygotowujących do końcowego montażu. Na początku lipca opóźnienie wysyłki satelitów na Bajkonur do 28 lipca wymagało przesunięcia startu z początku sierpnia na 20 sierpnia.

Satelity misji dotarły na lotnisko Krini do 30 lipca 2021 r. 6 sierpnia 2021 r. Roskosmos poinformował, że specjaliści z oddziału Jużnyj Centrum Infrastruktury Naziemnej TsENKI na stacji tankowania w lokalizacji 31 ​​zakończyli siedmiodniową operację. Załadowując górny stopień fregat misji komponentami miotającymi i sprężonymi gazami, statek ten został zwrócony do Budynku Przetwarzania Statków Kosmicznych w Ośrodku 112 w celu zintegrowania z ładunkiem. Do 10 sierpnia zakończono montaż sekcji ładunkowej. 13 sierpnia Roscosmos ogłosił zakończenie montażu rakiety nośnej. Został wystrzelony na wyrzutni rankiem 16 sierpnia.

Połączenie dwóch dopalaczy rakiety Sojuz przeznaczonej do startu dziewiątej misji OneWeb zostało zakończone 4 maja 2021 roku.

Operacje na poduszce

Po dotarciu na platformę 16 sierpnia pocisk został podniesiony do pozycji pionowej, a personel podłączył do pocisku kable pomiarowe i sterujące lotem, a także przewody do tankowania i sprężonego powietrza.

Prace na platformie w dniu 17 sierpnia koncentrowały się na ostatecznych kontrolach wszystkich systemów i zakończyły się zintegrowanymi testami rakiety i wyrzutni, symulując odliczanie i wznoszenie statku do momentu odłączenia się statku kosmicznego na docelowej orbicie. Roscosmos powiedział, że wszystkie dane zostały następnie przeanalizowane.

18 sierpnia, który uznano za „dzień rezerwowy”, a także w pierwszej połowie 19 sierpnia, główne działania obejmowały termiczne kondycjonowanie „Naftelu” (rosyjskie określenie nafty rakietowej), która została dostarczona do platforma na mobilnej cysternie samochodowej 11G133.

Komitet Państwowy spotkał się po raz ostatni przed startem wieczorem 19 sierpnia, aby oczyścić rakietę z paliwa i wystartować 20 sierpnia 2021 o 01:23:17 czasu moskiewskiego.

uwolnić się od frustracji

20 sierpnia wszystkie przygotowania do startu przebiegły zgodnie z planem, ale 40 sekund przed planowanym startem zautomatyzowana sekwencja została przerwana. Publicznie transmitowane komunikaty dźwiękowe do personelu startowego w tym czasie wskazywały, że przerwaniu startu towarzyszyło polecenie AVD, co oznacza Avariynoe Vyklyuchenie Dvigatelei Lub wyłącz silnik w sytuacji awaryjnej. Zwykle oznacza to, że składniki paliwa już wypełniły komory silnika i mogą wymagać usunięcia rakiety z podkładki w celu rozładowania silników.

Jednak wkrótce po poronieniu Roskosmos ogłosił, że nowa próba uruchomienia misji odbędzie się 21 sierpnia o 01:18:20 czasu moskiewskiego. Wygląda na to, że polecenie AVD zostało wydane przedwcześnie, ponieważ obrazy na żywo pokazały je po około siedmiu lub ośmiu sekundach Zemlya Port Obserwatorzy wskazali komendę (pojazd naziemny) i późniejsze przełączenie trzeciego stopnia z bloku 1 na wewnętrzne zasilanie, nastąpiło przepalenie bezpiecznika wskazujące na wyłączenie sekwencji startowej. Następnie nastąpiło późne wycofanie masztu pępowinowego z trzeciego etapu, co najprawdopodobniej doprowadziło do poronienia.

W każdym razie do końca dnia roboczego w Moskwie 20 sierpnia szef Roskosmosu Dmitrij Rogozin zapowiedział kolejne 24-godzinne opóźnienie „na prośbę zagranicznego klienta z powodu niechęci naziemnych aktywów pomiarowych”. Mniej więcej w tym samym czasie Arianespace ogłosił, że start został przełożony, aby umożliwić przygotowanie dodatkowych planów misji po zaktualizowanym starcie. Arianespace powiedział, że rakieta nośna i 34 satelity pozostają w bezpiecznych i stabilnych warunkach.

Według Roscosmosu tankowanie rakiety do kolejnej próby startu odbyło się zgodnie z planem w późnych godzinach 21 sierpnia.

Uruchomienie profilu misji OneWeb dla startupu Bajkonur

Rakieta Sojuz-2-1b niosąca konstelację 34 satelitów OneWeb wystartowała z ośrodka 31 w Bajkonurze 22 sierpnia 2021 r. o 01:13:40,425 czasu moskiewskiego (18:13 czasu wschodniego 21 sierpnia).

Po kilku sekundach pionowego wznoszenia rakieta skierowała się na północ, przez Rosję, aby wyrównać swoją trajektorię wznoszenia z orbitą okołobiegunową nachyloną o 87,4 stopnia w kierunku płaszczyzny równika.

Cztery rakiety pierwszego etapu oddzieliły T + 117,9 sekundy po starcie, ale główny booster drugiego etapu kontynuował strzelanie do 287,5 w locie. Oddzielił się chwilę po zapaleniu trzeciego stopnia. Po niespełna dwóch sekundach (T + 289,2 sekundy) tył trzeciego etapu podzielił się na trzy części i również został oddzielony. Po kolejnej sekundzie (T + 290,4 s) ładunek, który chronił ładunek w gęstej atmosferze, rozpadł się na dwie części i spadł.

Trzeci etap zakończył swój start i rozdzielił się w T+563,8 sekundy, a górny etap wystrzelił Fregata i jego ładunek na trajektorię balistyczną z najwyższym punktem 191 kilometrów nad powierzchnią Ziemi, ale tuż poniżej prędkości orbitalnej. Pozwoliło to na ponowne wejście trzeciego etapu i wpadnięcie w projektowany obszar Oceanu Arktycznego, na północ od kanadyjskiego wybrzeża.

Dokładnie 1 minutę po oddzieleniu się od trzeciego etapu, Fregate jest zaprogramowany na odpalenie głównego silnika na 4 minuty i 11 sekund, aby wejść na eliptyczną (jajowatą) orbitę transferową z najniższym punktem (peryhelium) 140 km nad Ziemią i najwyższym punktem ( aphelion) 425 kilometrów nad powierzchnią Ziemi, co jest blisko docelowej wysokości, na której można wystrzelić satelity OneWeb.

Manewry górnej sceny

Po pierwszym manewrze ekipy szły biernie przez około godzinę. Po osiągnięciu wysokości ścieżki transmisji, Fregate ponownie odpalił silnik na 34 sekundy, wykonując okrągłą orbitę na wysokości około 450 kilometrów.

Następnie, 1 godzinę, 11 minut i 40 sekund po wystrzeleniu, pierwsza para satelitów OneWeb wystrzeliła w przeciwnych kierunkach od swojego dystrybutora.

Przez następne 15 minut Fregat wykonywał 15-sekundowe spalanie za pomocą małych silników sterujących pozycją, aby ustawić się na pozycję do kolejnego zwolnienia około trzech minut później, tym razem dla czterech satelitów. Następnie rakieta Fregat powtórzyła start i rutynowy start jeszcze siedem razy, równomiernie rozmieszczając kwadranty satelitów wzdłuż ich orbity. Ostatnia czwórka z 34 pasażerów ich kosmicznej lokomotywy miała odlecieć 3 godziny i 45 minut po starcie z Bajkonuru.

Około 1 godzinę i 20 minut po wystrzeleniu ostatniego quada Fregat został zaprogramowany na zainicjowanie manewru hamowania, który miał na celu wyprowadzenie sceny na orbitę utylizacyjną, co spowodowało jego szybkie zniszczenie w górnej atmosferze około sześć godzin po wystrzeleniu.

Po wystrzeleniu satelity miały manewrować do swoich pozycji operacyjnych 1200 km nad powierzchnią Ziemi za pomocą pokładowych silników elektrycznych.