Kołyszące się ramiona przenośnej wieży startowej systemu kosmicznego NASA zostały wystrzelone i wycofane w niedzielę wieczorem w budynku Vehicle Assembly Building w Kennedy Space Center, kolejnym ważnym testem w marszu w kierunku startu misji księżycowej Artemis 1.
Tajny test startu i regresji (URRT) potwierdził sposób, w jaki komunikacja między systemem kosmicznym a jego przenośną wieżą startową obracała się lub odpadała po zapłonie i wystartowaniu.
Według NASA kołyszące się i dyskretne ramiona zapewniają zasilanie, komunikację, chłodziwo i paliwo do systemu kosmicznego i statku kosmicznego Orion na wyrzutni.
Pępek został jednocześnie odłączony od częściowo w pełni zmontowanej rakiety księżycowej Systemu Startów Kosmicznych do VAB High Bay, tak jak zrobiliby to podczas startu z Panelu 39B w Kennedy, aby rozpocząć misję Artemis 1.
Artemis 1 to pierwszy lot testowy programu Artemis NASA, którego celem jest powrót astronautów na Księżyc w latach dwudziestych. Pierwszy lot testowy nowej ciężkiej rakiety NASA Space Launch System wyśle bezzałogową kapsułę Oriona na orbitę księżycową w misji demonstracyjnej trwającej kilka tygodni. Sonda Orion powróci na Ziemię, aby rozbić się i odzyskać siły na Oceanie Spokojnym.
Przyszłe misje Artemis z wykorzystaniem SLS wystrzelą czteroosobowe zespoły astronautów na Księżyc na pokładzie statków kosmicznych Orion.
Poprzednie testy i weryfikacja pępka zostały zweryfikowane w weekend, co obejmowało oddzielenie pojedynczego pępka od symulowanych interfejsów SLS.
powiedział Jerry Dunn, dyrektor ds. broni i tajnych systemów w firmie Jacobs, wykonawcy systemów naziemnych dla NASA w Kennedy.
„Ten test jest ważny, ponieważ następnym razem, gdy te tajne systemy naziemne zostaną użyte, będzie to dzień startu Artemis 1”, powiedział Scott Sislak, tajny tester operacyjny i główny tester techniczny, w oświadczeniu NASA.
W przeciwieństwie do mobilnych stołów startowych używanych przez prom kosmiczny, operator komórkowy SLS ma na samej platformie gigantyczną strukturę przypominającą wieżowiec. Mobilna wyrzutnia o długości 380 stóp (115 m) ma metalową wieżę na szczycie dwupiętrowej podstawy z sześcioma wahliwymi ramionami, które chowają się przed pociskiem przed wystrzeleniem.
W erze wahadłowca, Pads 39A i 39B zawierały stałe tajne wieżyczki zapewniające dostęp astronautom i załogom naziemnym oraz wahacze do statku. Księżycowa rakieta Saturn 5 programu Apollo używała podobnej konfiguracji bazowej jak SLS, ale przenośna wieża Saturn 5 miała dziewięć wahliwych ramion.
Wieża i platforma SLS zawierają około 1000 elementów wyposażenia wsparcia naziemnego, moc naprowadzania, dane, wodę, paliwo, klimatyzację i inne towary dla rakiety nośnej i kapsuły załogi Oriona.
Podczas niedzielnego testu wycofywania z kosmicznego systemu startowego wystrzelono jednocześnie sześć wahaczy i pępek.
Na szczycie rakiety, Orion Service Module Umbilical jest oddzielony od symulatora masy ułożonego na rakiecie, aby naśladować wagę statku kosmicznego Orion, który zostanie ułożony później.
Poniżej symulatora bloku Orion wystrzelono fazę tymczasowego ciągu kriogenicznego masztu, który oddalił się od rakiety. W górnej części pierwszego SLS-a, ramiona przedniej spódnicy głównej sceny i system stabilizacji pojazdu są rozdzielone, tak jak będzie to miało miejsce podczas startu.
Pierwszy stopień między tajnymi zbiornikami, znajdujący się pomiędzy zbiornikami ciekłego wodoru i ciekłego tlenu pierwszego stopnia, a przewodem masztu Tail Service Umbilical u podstawy naprzeciw pocisku.
Inne wahacze, takie jak ramię dostępu załogi używane przez astronautów na pokładzie kapsuły Orion, nie były częścią testu chowania. Ramię załogi oddala się od wyrzutni w ostatnich minutach odliczania, a nie w momencie startu.
„Zbudowanie i przetestowanie tych krytycznych systemów było fantastycznym wysiłkiem zespołowym” — powiedział Peter Chetko, dyrektor ds. integracji i poufności broni. „Ten test jest ważnym kamieniem milowym, ponieważ każdy pępek musi unieść się z punktu styku w T-0, aby zapewnić, że rakieta i statek kosmiczny mogą bezpiecznie wystartować”.
W przeciwieństwie do mobilnych stołów startowych używanych przez prom kosmiczny, operator komórkowy SLS ma na samej platformie gigantyczną strukturę przypominającą wieżowiec. Przenośna wyrzutnia o długości 380 stóp (115 m) ma metalową wieżę na szczycie dwupiętrowej podstawy z sześcioma wahliwymi ramionami, które chowają się przed pociskiem lub w jego trakcie.
W erze wahadłowca, Pads 39A i 39B zawierały stałe tajne wieżyczki, które zapewniały dostęp astronautom i załogom naziemnym oraz wahacz do statku. Księżycowa rakieta Saturn 5 programu Apollo używała podobnej konfiguracji bazowej jak SLS, ale przenośna wieża Saturn 5 miała dziewięć wahliwych ramion.
Wieża i platforma SLS zawierają około 1000 elementów wyposażenia wsparcia naziemnego, moc naprowadzania, dane, wodę, paliwo, klimatyzację i inne towary dla rakiety nośnej i kapsuły załogi Oriona.
Według rzecznika NASA Tiffany Fairley kolejnym kamieniem milowym w przygotowaniach do startu Artemis 1 będzie Modal Integrated Test.
Stingery, czyli wibratory, będą wibrować rakietą stojącą na filarach wsporczych u podstawy mobilnej wyrzutni. Czujniki umieszczone w pocisku i wzdłuż ruchomej wieży startowej będą mierzyć rezonansową odpowiedź na wibracje.
Każdy z podwójnych dopalaczy rakietowych na paliwo stałe stoi na czterech filarach wspierających pojazd, przy czym pojazd jest obciążony na ruchomej platformie – bez podpierających śrub kotwiących – podczas układania w stos, unoszenia się i odliczania przed startem.
Następnie zostanie usunięty symulator klastra Orion i artykuł testowy Orion Stage Adapter. Zostanie on zastąpiony przez gotowy do lotu konwerter sceniczny i prawdziwy statek kosmiczny Orion, który był napędzany w manewrze kosmicznym i połączony z systemem przerywania startu Kennedy’ego.
Technicy niedawno ukończyli instalację szybowców nurka nad szczytem statku kosmicznego Orion, zapewniając osłonę aerodynamiczną, która przykryje kapsułę podczas startu.
Po dodatkowych testach w celu zweryfikowania połączeń mechanicznych i elektrycznych między statkiem kosmicznym Orion a rakietą SLS, NASA będzie gotowa do wtoczenia w pełni zmontowanej wyrzutni na Platformę 39B na jednym z gąsienicowych transporterów agencji z epoki Apollo.
Rakieta spędzi około tygodnia na platformie, zanim zespół startowy NASA przejdzie przez symulację odliczania, której kulminacją będzie załadowanie ciekłego wodoru i ciekłego tlenu na pokład pojazdu startowego.
Zakładając, że ten test, znany jako próba, zakończy się sukcesem, zespoły spuszczą paliwo, zabezpieczą rakietę i zwrócą SLS do budynku montażu pojazdów w celu ostatecznego wyłączenia.
Czasochłonne prace wewnątrz VAB po próbie obejmą instalację amunicji pirotechnicznej do systemów separacji pocisków oraz mechanizmu niszczenia bezpieczeństwa zasięgu, który zakończy lot w przypadku wykolejenia się pocisku po starcie.
Następnie rakieta wraca na platformę 39B na kolejny tydzień przygotowań przed pierwszą próbą startu.
Administrator NASA Bill Nelson powiedział we wtorek, że misja Artemis 1 może rozpocząć się pod koniec tego roku lub na początku przyszłego roku. Ale urzędnicy NASA prywatnie twierdzą, że istnieje niewielka szansa na uruchomienie Artemis 1 do końca grudnia.
Wyślij e-mail do autora.
Obserwuj Stephena Clarka na Twitterze: Umieść tweeta.
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
