- Wykorzystując wytwarzanie cieńszych struktur w przestrzeni kosmicznej, naukowcy mogą umieszczać bańki kosmiczne między Słońcem a Ziemią.
- Naukowcy z MIT Uważamy, że konwersja 1,8% promieniowania słonecznego może w pełni odzwierciedlić zmiany klimatyczne.
- Pełny zestaw bąbelków będzie miał wielkość Brazylii.
Zbiór cienkich bąbelków krzemu rozprzestrzeniających się z Ziemi w przestrzeń kosmiczną i rozciągających się do rozmiarów Brazylii może zablokować promieniowanie słoneczne przed dalszym ocieplaniem Ziemi, potencjalnie pomagając nie tylko powstrzymać, ale potencjalnie odwrócić zmiany klimatyczne.
To są nowe „bańki kosmiczne” plan przedstawiony przez naukowców z Massachusetts Institute of Technology jest sprzeczny z koncepcją przedstawioną przez astronoma Roger Anioł. Multidyscyplinarny zespół architektów, inżynierów budownictwa i mechaniki, fizyków i materiałoznawców pracował nad technicznymi i społecznymi aspektami tego, co grupa nazywa „projektem na skalę planetarną”, starając się znaleźć nieziemskie rozwiązanie zmiany klimatu.
🚀 Kochasz fajne nowe pomysły. tak jak my. Poznajmy ich razem — dołącz do Pop Mech Pro.
Grupa MIT uważa, że gdyby gromada bąbelków mogła odchylić 1,8% nadchodzącego promieniowania słonecznego, zanim uderzy w Ziemię, może całkowicie odwrócić dzisiejsze globalne ocieplenie. Nawet jeśli nie mogą stworzyć 1,8% zacienienia, wierzą, że mniejszy procent zapewnia wystarczające korzyści, aby pomóc złagodzić globalne ocieplenie.
Aby to osiągnąć, grupa proponuje rozprzestrzenienie małych, nadmuchiwanych bąbelków w przestrzeni kosmicznej, które następnie mogą wytworzyć na tratwie kosmicznej wielkości Brazylii i zawiesić w pobliżu L1 Lagrange’a Point, miejsca pomiędzy Ziemią a Słońcem, gdzie grawitacja wpływa na oba te zjawiska. Znieść zwłoki. Zespół proponuje stworzenie pewnego rodzaju systemu, który zapewni, że tratwa pozostanie na swoim miejscu, a który może zapewnić możliwość przesuwania bąbelków blisko słońca w celu uzyskania optymalnego efektu.
Grupa mówi w oświadczeniu.
MIT ostrzega, że nie postrzegają projektu jako substytutu obecnych działań adaptacyjnych i łagodzących, ale jako rozwiązanie zapasowe, gdyby zmiany klimatyczne wymknęły się spod kontroli.
Zespół pracował wspólnie nad określeniem najlepszych materiałów na bąbelki, aby wytrzymać warunki panujące w przestrzeni kosmicznej i jak je rozprzestrzeniać. Chcieli również mieć pewność, że będą mogli całkowicie odwrócić implementację, czego nie można było zrobić w przypadku poprzednich propozycji aerozoli.
Mając krzem jako wiodący materiał z wyboru na cienkowarstwową powłokę bąbelkową, naukowcy z MIT przetestowali go w warunkach zbliżonych do przestrzeni kosmicznej, pod ciśnieniem 0028 atm i -50°C. Planują przesiać materiały o niskiej prężności pary, aby szybko wzmocnić i zmontować tratwy, czy to przy użyciu stopu na bazie krzemu, czy cieczy jonowej wzmocnionej grafenem. Niezbędne są również dalsze badania, aby określić idealną grubość powłoki.
MIT ma nadzieję, że inżynierowie będą w stanie stworzyć szybko pompującą się jednostkę produkcyjną do tworzenia zamrożonych bąbelków w wymagającym środowisku kosmicznym. Zespół jest również przekonany, że odrobina science fiction może pomóc w znalezieniu „nowych sposobów” ładowania materiałów w kosmos, takich jak akcelerator magnetyczny, znany jako działo elektromagnetyczne.
„Wierzymy, że przeniesienie studiów wykonalności osłon słonecznych na wyższy poziom może pomóc nam w podejmowaniu bardziej świadomych decyzji w nadchodzących latach, jeśli podejścia geoinżynieryjne staną się pilne” – mówi w oświadczeniu Carlo Ratio, profesor MIT Senseable City Lab.
Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i jest importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
