Kanadyjskie miejsca pracy są pełne ludzi takich jak Joe Biden

Treść artykułu

Kanadyjskie miejsca pracy coraz bardziej przypominają świat Joe Bidena. Od czasu zniesienia obowiązkowych emerytur pracownicy nie otrzymują już dogodnego terminu wygaśnięcia emerytury, co pozwoliło pracodawcom uniknąć lat potencjalnej niezdolności do pracy wśród pracowników.

Co gorsza (lub lepiej, jeśli uważasz, że to dobra polityka społeczna), pracodawcom nie wolno nawet dyskryminować pracowników, gdy skutki starzenia wpływają na ich zdolności fizyczne lub psychiczne. W prawie dotyczącym praw człowieka istnieje wyjątek, jeśli pracownik jest niepełnosprawny w takim stopniu, że dalsze wykonywanie pracy stanowiłoby rzeczywistą trudność, ale w przypadku braku takiej trudności pracodawca nie ma innego wyjścia. Jeżeli starszy pracownik popełnia powtarzające się błędy lub jego wyniki są pogorszone w sposób, który negatywnie wpływa na pracę, nie będzie on uprawniony do roszczeń z tytułu praw człowieka, ale ogólnie będzie nadal uprawniony do odszkodowania za niesłuszne zwolnienie, jeżeli podejmie uczciwy wysiłek i problemy wynikają z niepełnosprawności związanej z wiekiem. Wszystko to dotyczy zarówno degradacji, jak i zwolnienia.

Treść artykułu

Być może nie mamy systemu Kolegium Elektorów, który wybierałby naszych dyrektorów generalnych, ale liderzy kanadyjskich korporacji są jednakowo zakorzenieni – przez swoje zarządy, być może przez akcjonariuszy i zwykle przez czystą osmozę.

Jeśli prezes prowadzi prywatną firmę, nie ma przeszkód, aby kontynuował pracę na tym stanowisku. Jeśli firma ostatecznie zbankrutuje, ucierpią tylko właściciel, pracownicy i oczywiście dostawcy i dłużnicy.

Od czasu zakończenia obowiązkowego przechodzenia na emeryturę i w miarę starzenia się pracowników moje biuro otrzymuje więcej zapytań o to, jak postępować ze starszą kadrą kierowniczą, jakich protokołów należy przestrzegać w przyszłości i jak zaplanować sukcesję, aby nie spowodować niesłusznego zwolnienia. Podobnie odbieramy telefony od pracowników, którzy niepokoją się o swoją przyszłość, gdy widzą plany sukcesji swoich pracodawców z cudzym nazwiskiem na swoim stanowisku (coś, czego pracodawcy powinni się wystrzegać).

Jednak ograniczenia nałożone na spółki publiczne są nie mniej trudne, ponieważ dyrektorzy uprawnieni do zastąpienia dyrektora generalnego są często powoływani przez samego dyrektora generalnego. Osoba, która jako pierwsza podniesie rękę i powie, że nadszedł czas, aby Sally lub Joe odeszli, może zostać zmuszona do szybkiego zastąpienia go, zanim pojawi się silna fala krytyki. Pozostali dyrektorzy, zadowoleni z zachowania prestiżu i nagród wynikających z powołania do zarządu, wkrótce przekonają się, jaką wartość ma przyzwolenie.

Treść artykułu

Treść artykułu

Menedżerowie muszą zachować ostrożność. Niezależnie od tego, czy działają w sektorze publicznym, czy prywatnym, mają obowiązki powiernicze nie wobec dyrektora generalnego, ale wobec firmy. Dyrektorzy mogą zostać pozwani, jeśli zainteresowane strony zauważą, że dyrektor generalny nie jest już w pełni kompetentny, a zarząd nie poruszy tej kwestii, nie zażąda badań lekarskich ani nie będzie zabiegał o sukcesję dyrektora generalnego.

Te same zasady praw człowieka mają zastosowanie do pracowników na wszystkich poziomach. W Kanadzie nie mamy dynamicznego rynku pracy, na którym można degradować lub zastępować pracowników w imię wydajności przy minimalnych kosztach. Każdy pracownik, który zostanie w ten sposób zdegradowany lub zwolniony, ma prawo do odprawy z tytułu zakończenia służby w okresie od trzech do trzydziestu miesięcy, z wyjątkiem powtarzających się poważnych uchybień, zwykle po upomnieniach. Rażąca niekompetencja nie stanowi podstawy do zwolnienia, chyba że zawiera element zamierzony. Starsi pracownicy z definicji otrzymują wyższą odprawę, ponieważ trudniej jest im zapewnić alternatywne zatrudnienie, a wiek jest jednym z czynników, którym sądy uważnie przyglądają się przy ustalaniu odprawy.

Paradoks w Kanadzie polega na tym, że starszy pracownik, który został zwolniony lub zdegradowany, lepiej byłoby, gdyby twierdził, że jego problemy z wydajnością wynikały z pogorszenia się wieku, co stanowiłoby dowód naruszenia praw człowieka. Jak na ironię, im częściej pracodawca twierdzi, że znaczny spadek zdolności poznawczych lub motorycznych uzasadnia zwolnienie, tym silniejszy staje się argument dotyczący praw człowieka pracownika, w tym możliwości przywrócenia go do pracy.

Treść artykułu

Często zadawanym pytaniem jest, czy pracownicy mają obowiązek ujawniania swoich schorzeń związanych z wiekiem i czy za nieujawnienie tego mogą zostać zwolnieni? Orzeczenia sądów sugerują, że nie ma takiego obowiązku, chociaż wygrałem wiele lat temu sprawę Cornell przeciwko Rogers, w której powód nie ujawnił w trakcie przesłuchania, że ​​przeszedł wcześniej załamanie nerwowe, co sąd uznał za jedną z kilku przesłanek dla przyczyny. Zależy to jednak od stanowiska lub stanowiska (wyjątek stanowi kierowca autobusu lub pilot linii lotniczych). Jeżeli pracownik wiedziałby, że cierpi na chorobę zagrażającą jego zdrowiu lub bezpieczeństwu współpracowników, ale nic nie powiedział, byłoby to już przyczyną.

Z tymi nielicznymi wyjątkami starzejący się pracownicy, zarówno dyrektorzy generalni, jak i pracownicy niższego szczebla, są generalnie chronieni na mocy kanadyjskiego prawa pracy.

Howard Levitt jest starszym partnerem w firmie Levit spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąPrawnicy specjalizujący się w kwestiach pracy i zatrudnienia z biurami w Ontario, Albercie i Kolumbii Brytyjskiej. Prowadzi praktykę w zakresie prawa pracy w ośmiu prowincjach i jest autorem sześciu książek, w tym The Law of Dismissal in Canada.

Dodaj naszą stronę do swojej listy zakładek i wesprzyj nasze dziennikarstwo: Nie przegap aktualności biznesowych, o których musisz wiedzieć – dodaj Financialpost.com do swoich zakładek i zaprenumeruj nasze biuletyny tutaj.

Treść artykułu