TORONTO — Nigdy więcej dramatów.
To nie tylko fantastyczny album Mary J. Blige, natchniony przez przebojowego Dr. Dr beat. (Czy możesz powiedzieć, że zostaliśmy wyrzuceni na przerwę Super Bowl?)
To także motyw przewodni tego sezonu Toronto Maple Leafs.
Od powolnego startu Mitcha Marnera i rekonwalescencji nadgarstka Austona Matthewsa, odkąd niebo spadało po że zakłopotanie 7-1 dla pingwinów Scranton Wilkes-Barre droga powrotna w październiku. 23, Maple Leafs byli nie tylko elitą. Byli — ośmielimy się to powiedzieć — spójny.
Dzięki wirusowym wybuchom i kontuzjom, zestresowanym stratom prowadzenia i pustym domowym stodolom, Toronto nie przegrało dwóch meczów z rzędu od października. 27. Po tym, jak się zadupią, Leafs plasują się na szczycie lub w pobliżu szczytu we wszystkich głównych kategoriach i są prawdziwym pretendentem do wygrania najcięższej dywizji w hokeju.
Wspierani przez broniącego (i powtarzam?) snajpera Rocket Richard Trophy i bramkarza All-Star Jacka Campbella, dobrze zaokrągleni Leafs zrobili kolejny krok w defensywie, poprawili swoje zespoły specjalne i wreszcie zbudowali trzecią linię, której ufa trener.
Vancouver sprzątał dom. Winnipeg stracił swojego długoletniego trenera w lewo i zaczął szybciej kręcić się po spirali. Montreal zastąpił swojego GM i nadal torował sobie drogę do dna. W Edmonton powietrze pozostaje kłujące.
Dla porównania, pierwsze 41 meczów Toronto było wyjątkowo wolnych od dramatów.
Powiedziałbym, że nie ma nic, co przekroczyłoby oczekiwania — powiedział Keefe. – Albo czegokolwiek, co nie poszło dobrze, co nas zaskoczyło. Kiedy patrzymy dzisiaj na sezon jako całość, jesteśmy zadowoleni z tego, w jakim miejscu się znajdujemy i czujemy, że są rzeczy, w których z pewnością możemy być lepsi”.
Leafs po prostu zbierają punkty i toczą się dalej. Cisza przed wiosenną burzą.
Dramat będzie musiał poczekać, ale nadchodzi.
Kluczowe statystyki
Rekord: 29-10-3 (3. w Atlantic Division, 7. w NHL)
Gole na mecz: 3,6 (4.)
Gole na mecz: 2,64 (6.)
Gra mocy: 30,5% (1.)
Zabójstwo karne: 84,3% (4 miejsce)
Najlepsza niespodzianka: transfery pod radarem UFA (w tym asystenci trenerów)
Keefe nie chce używać tego terminu niespodzianka opisując otwierającą oczy grę letnich rekrutów Ondreja Kase, Michaela Buntinga i Davida Kämpfa. Ale będziemy.
Bunting jest debiutantem, który zakwita do późna, prowadząc w lidze pod względem remisowych rzutów karnych i ładnie dopasowuje się do Matthewsa i Marnera na jednej z najniebezpieczniejszych linii hokejowych. Szalona myśl, że Toronto dostanie kolejny sezon poza tym z Bunting z 950 000 $ AAV. (Dodatkowa niespodzianka: przewyższa Zacha Hymana, 29-25 lat.)
Kase jest „kamikaze” (termin Wayne’a Simmondsa), który zapewnia wstrząs każdej linii, na którą został zrzucony na spadochronie, i daje Keefe’owi kolejny nóż użytkowy podobny do Aleksandra Kerfoota, który może wbić się w obie drużyny specjalne i poruszać się w górę iw dół składu.
27-letni Kämpf może być najbardziej ukradkiem i najmądrzejszym łowcą z całej partii, po cichu stabilizując linię czekania, która zawsze się zmieniała, wygrywając remisy z rzutami karnymi i już pięciokrotnie zwiększając liczbę bramek (do pięciu!) z sezonu 2020-21 w Chicago.
„Istnieje niepewność co do tego, jak te rzeczy się rozegrają i jak będzie działać chemia i jak zawodnicy zagrają dla nas” – powiedział Keefe. „Z pewnością nauczyliśmy się wiele szacunku i zaufania dla tych, którzy przybyli tutaj w tym sezonie. Spójrz na Kase’a, Kämpfa i Buntinga z przodu i co dodali. I widać, że Petr Mrazek zaczyna nabierać rozpędu.
Powiedziałbym, że bardzo miło było to zobaczyć. Z pewnością sprawdziło się w naszym faworycie i dodało nam większej głębi.”
Dajmy też rekwizyty nowym asystentom trenerów Spencerowi Carbery i Deanowi Chynowethowi.
Każde z nich przyniosło świeże spojrzenie na zespoły specjalne Toronto i pomogło poprawić odpowiednio grę siłową i rzuty karne, które miały coś brzydkiego, zanim weszły za ławkę.
Największe rozczarowanie: Nick Ritchie
Dubas zdobył złoto na większości swoich pickupów poza sezonem, ale pokochałby mulligan Nicka Ritchiego za 2,5 miliona dolarów razy dwa sezony. Ritchie rozegrał 33 mecze, z dwoma przedłużonymi seriami na górnej linii Matthewsa i mnóstwem stylizacji na power-play, i ma na koncie tylko dwa gole, dziewięć punktów i minus-6.
Największy Liść Klonowy przyjął kilka nieostrożnych mniejszych kar i nie znalazł wystarczająco często sposobu, aby narzucić swoją fizyczność w grze. Mówi się, że kiedy Leafy zaczęły zdrowieć na początku stycznia, Ritchie został uchylony i zdegradowany do składu taksówekgdzie jego czapka uderzyła tylko o połowę mniej szorstko.
Najbardziej wymowne: w poniedziałek Keefe zadeklarował swój „optymalny wygląd” z przodu. Ritchie był zdrowym zadrapaniem w tym wyglądzie.
Bramkarz Mrazek również miał ciężkie trzy miesiące, ponieważ dokuczliwa kontuzja pachwiny ograniczyła go do zaledwie siedmiu występów w pierwszej połowie. A znakomita gra Campbella wykonała fantastyczną robotę, maskując ból związany z dniem wypłaty 11,4 miliona dolarów Mrazka – który pozostaje w tle jako potencjalne rozczarowanie na kolejny dzień.
Największe pytanie na drugą połowę: Jak Dubas może ulepszyć ten skład?
Bez wątpienia Maple Leafs są siłą regularnego sezonu, jedną z kilku skumulowanych drużyn, które mogą przejść na głęboką fazę play-off. Wzmocnili to, budując procent 0,726 punktu i różnicę plus 41 bramek.
OK. Co więc robi dyrektor generalny — i co jest skłonny wykasływać — aby oddzielić swoją grupę od stada?
Może lepszym sposobem wyrażenia tego jest: co Dubas może zrobić, aby nadążyć za paczką? Ponieważ wiemy, że Floryda, Boston i Tampa Bay są równie chętne do gromadzenia się i wygrywania JAK NAJSZYBCIEJ.
Podoba nam się tutaj głębia przodu. Sześć Liści napastnicy są w tempie przez ponad 50-punktowe sezony; cała top 12 śledzi co najmniej 25. Niewielu przeciwników może to twierdzić. Mimo to, mimo że Ritchie nie jest przychylny, istnieją spekulacje, że Leafs nie mieliby nic przeciwko dodaniu z góry. (Imię Claude Giroux będzie tam.)
„Zdecydowanie nie jesteśmy zadowoleni z tego, gdzie jesteśmy” – powiedział Kerfoot. „Wiemy, że mamy wiele do poprawienia, zwłaszcza w defensywnej stronie rzeczy”.
Naszym zdaniem priorytetem zakupów jest niebieska linia, szczególnie defensywny prawy strzał z większym doświadczeniem niż Travis Dermott i Timothy Liljegren.
Dubas konsekwentnie wykazywał chęć inwestowania w przyszłość, aby pomóc teraźniejszości. Ale przy ograniczonej przestrzeni kapitalizacji, niepewnych perspektywach (co jest obecnie wart Nicka Robertsona na rynku?) i braku draftów 2022 w rundach od 3 do 6, będzie musiał wykazać się kreatywnością w każdej poważnej wojnie licytacyjnej.
„Nieuleczalny badacz twittera. Amatorski adwokat mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany guru muzyki. Becon ćpuna. Skłonny do napadów apatii”.
